گابریلا میسترال: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۴) +املا+مرتب+تمیز (۵.۰۱): + رده:نویسندگان با نام‌های مستعار |
||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
| جوایز ساگه = |
| جوایز ساگه = |
||
| جوایز تونی = |
| جوایز تونی = |
||
| جوایز = [[ |
| جوایز = [[پرونده:Nobel Prize.png|25px]] [[جایزه ادبی نوبل]] (۱۹۴۵) |
||
|گفتاورد = |
|گفتاورد = |
||
|امضا = |
|امضا = |
||
}} |
}} |
||
'''گابْریلا میسْتْرالْ''' (۷ آوریل ۱۸۸۹ - ۱۰ ژانویه ۱۹۵۷) نام مستعار لوسیا دماریا دل پرپتوئو سوکورو گودوی آلکایاگا، [[شاعر]]، [[آموزگار]]، [[دیپلمات]] و [[فمینیست]] [[شیلی|شیلیایی]] است. |
'''گابْریلا میسْتْرالْ''' (۷ آوریل ۱۸۸۹ - ۱۰ ژانویه ۱۹۵۷) نام مستعار لوسیا دماریا دل پرپتوئو سوکورو گودوی آلکایاگا، [[شاعر]]، [[آموزگار]]، [[دیپلمات]] و [[فمینیست]] [[شیلی|شیلیایی]] است. |
||
وی نخستین فرد از آمریکای لاتین بود که برنده |
وی نخستین فرد از آمریکای لاتین بود که برنده [[جایزه نوبل]] در ادبیات شد. |
||
== پیشینه == |
== پیشینه == |
||
| خط ۷۹: | خط ۷۸: | ||
گورنبشته وی این جمله است: «آنچه روح برای جسم انجام می‌دهد، همان را شاعر برای مردم خود به جای می‌آوَرَد». |
گورنبشته وی این جمله است: «آنچه روح برای جسم انجام می‌دهد، همان را شاعر برای مردم خود به جای می‌آوَرَد». |
||
گزیده‌ای از سروده‌های این شاعر در کتابی با نام «شب زنبیل سیاهی‌ست» در ایران ترجمه و در سال ۱۳۸۳ خورشیدی توسط انتشارات مروارید و نشر |
گزیده‌ای از سروده‌های این شاعر در کتابی با نام «شب زنبیل سیاهی‌ست» در ایران ترجمه و در سال ۱۳۸۳ خورشیدی توسط انتشارات مروارید و نشر گفتگوی تمدن‌ها به انتشار رسیده است. |
||
== آثار == |
== آثار == |
||
| خط ۸۵: | خط ۸۴: | ||
* ویرانی (Desolación) {{رچ}} (۱۹۲۲) |
* ویرانی (Desolación) {{رچ}} (۱۹۲۲) |
||
* تدریس برای زنان (''Lecturas para Mujeres''){{رچ}} (۱۹۲۳) |
* تدریس برای زنان (''Lecturas para Mujeres''){{رچ}} (۱۹۲۳) |
||
* نازک‌دلی |
* نازک‌دلی (''Ternura''){{رچ}}(مادرید ۱۹۲۴) |
||
* ''Nubes Blancas y Breve Descripción de Chile'' |
* ''Nubes Blancas y Breve Descripción de Chile'' ۱۹۳۴{{رچ}} |
||
* بریدن (''Tala''){{رچ}}(بوئنوس آیرس ۱۹۳۸) |
* بریدن (''Tala''){{رچ}}(بوئنوس آیرس ۱۹۳۸) |
||
* گزیده‌ها ''Antología''{{رچ}} (۱۹۴۱) |
* گزیده‌ها ''Antología''{{رچ}} (۱۹۴۱) |
||
| خط ۹۷: | خط ۹۶: | ||
{{پانویس}} |
{{پانویس}} |
||
* میسترال، گابریلا، شب زنبیل سیاهی‌ست، گزیده اشعار، ترجمه فؤاد نظیری، تهران: انتشارات مروارید ۱۳۸۳، پیشگفتار. |
* میسترال، گابریلا، شب زنبیل سیاهی‌ست، گزیده اشعار، ترجمه فؤاد نظیری، تهران: انتشارات مروارید ۱۳۸۳، پیشگفتار. |
||
| ⚫ | |||
{{مستند کردن|PND=118734199|LCCN=n/50/33817|VIAF=44311414|SELIBR=77335}} |
{{مستند کردن|PND=118734199|LCCN=n/50/33817|VIAF=44311414|SELIBR=77335}} |
||
{{برندگان جایزه نوبل ادبیات ۱۹۵۰–۱۹۲۶}} |
{{برندگان جایزه نوبل ادبیات ۱۹۵۰–۱۹۲۶}} |
||
| ⚫ | |||
{{ترتیب‌پیش‌فرض:میسترال، گابریلا}} |
{{ترتیب‌پیش‌فرض:میسترال، گابریلا}} |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
[[رده:درگذشتگان ۱۹۵۷ (میلادی)]] |
[[رده:درگذشتگان ۱۹۵۷ (میلادی)]] |
||
| ⚫ | |||
[[رده:درگذشتگان به علت سرطان لوزالمعده]] |
[[رده:درگذشتگان به علت سرطان لوزالمعده]] |
||
[[رده:دیپلمات‌های اهل شیلی]] |
[[رده:دیپلمات‌های اهل شیلی]] |
||
| ⚫ | |||
[[رده:زنان اهل شیلی]] |
[[رده:زنان اهل شیلی]] |
||
| ⚫ | |||
[[رده:شاعران اهل شیلی]] |
[[رده:شاعران اهل شیلی]] |
||
| ⚫ | |||
[[رده:نویسندگان اهل شیلی]] |
[[رده:نویسندگان اهل شیلی]] |
||
[[رده:نویسندگان با نام‌های مستعار]] |
|||
[[رده:نویسندگان پست‌مدرن]] |
[[رده:نویسندگان پست‌مدرن]] |
||
[[رده:نویسندگان زن]] |
[[رده:نویسندگان زن]] |
||
نسخهٔ ۱۰ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۲۱:۱۳
گابریلا میسترال | |
|---|---|
 | |
| نام اصلی | لوسیا دماریا دل پرپتوئو سوکورو گودوی آلکایاگا |
| زاده | ۷ آوریل ۱۸۸۹ ویکونیا، شیلی |
| محل زندگی | مونته‌گرانده، مکزیک، مادرید و ... |
| درگذشته | ۱۰ ژانویه ۱۹۵۷ (۶۷ سال) روستای همپستد، نیویورکسرطان لوزالمعده |
| پیشه | شاعر |
| ملیت |  شیلیایی |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۲۲-۱۹۵۷ |
جوایز
| |
گابْریلا میسْتْرالْ (۷ آوریل ۱۸۸۹ - ۱۰ ژانویه ۱۹۵۷) نام مستعار لوسیا دماریا دل پرپتوئو سوکورو گودوی آلکایاگا، شاعر، آموزگار، دیپلمات و فمینیست شیلیایی است.
وی نخستین فرد از آمریکای لاتین بود که برنده جایزه نوبل در ادبیات شد.
پیشینه
گابریلا میسترال در سال ۱۹۵۷ میلادی، در دهکده دورافتاده در شمال دره الکی (Elqui) شیلی به دنیا آمد و در روستای مونته‌گرانده پرورش یافت. او از سن ۱۵ سالگی آغاز به آموزگاری کرد و بعد از سوی آموزش و پرورش شیلی به عنوان رایزن آموزشی برگزیده شد. در سال ۱۹۱۴ با غزل‌های سه‌گانه‌اش به نام غزل‌های مرگ برنده جایزه ملی شعر شیلی شد. او همچنین به نمایندگی مردم شیلی در جامعه ملل و پس ازآن در سازمان ملل متحد برگزیده شد.
مسیترال در سال ۱۹۴۵ به خاطر داستان معروف "دعا به خاطر آنها که خودکشی کردند"، موفق به دریافت جایزه ادبی نوبل گردید.
گورنبشته وی این جمله است: «آنچه روح برای جسم انجام می‌دهد، همان را شاعر برای مردم خود به جای می‌آوَرَد».
گزیده‌ای از سروده‌های این شاعر در کتابی با نام «شب زنبیل سیاهی‌ست» در ایران ترجمه و در سال ۱۳۸۳ خورشیدی توسط انتشارات مروارید و نشر گفتگوی تمدن‌ها به انتشار رسیده است.
آثار
- غزل‌های مرگ (Sonetos de la Muerte) (۱۹۱۴) (برنده جایزه ملی شعر شیلی)
- ویرانی (Desolación) (۱۹۲۲)
- تدریس برای زنان (Lecturas para Mujeres) (۱۹۲۳)
- نازک‌دلی (Ternura)(مادرید ۱۹۲۴)
- Nubes Blancas y Breve Descripción de Chile ۱۹۳۴
- بریدن (Tala)(بوئنوس آیرس ۱۹۳۸)
- گزیده‌ها Antología (۱۹۴۱)
- چرخُشت (Lagar)(سانتیاگو، شیلی ۱۹۵۴)
- Recados Contando a Chile ۱۹۵۷
- شعر شیلی (Poema de Chile) (۱۹۶۷)، انتشار پس از مرگ
منابع
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گابریلا میسترال موجود است. |
- میسترال، گابریلا، شب زنبیل سیاهی‌ست، گزیده اشعار، ترجمه فؤاد نظیری، تهران: انتشارات مروارید ۱۳۸۳، پیشگفتار.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر |
|
 | این یک مقالهٔ خرد افراد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |