صفحه نیمه‌حفاظت‌شده

ورزشگاه آزادی تهران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو

مختصات: ۳۵°۴۳′۲۸٫۳۱″ شمالی ۵۱°۱۶′۳۱٫۹۹″ شرقی / ۳۵٫۷۲۴۵۳۰۶°شمالی ۵۱٫۲۷۵۵۵۲۸°شرقی / 35.7245306; 51.2755528

ورزشگاه آزادی تهران
ورزشگاه آریامهر
نام کامل ورزشگاه آزادی تهران
محل تهران - ایران
شروع ساخت ۱۳۴۹
در حال ساخت ۱۳۴۹-۱۳۵۰
تأسیس ۲۶ مهر ۱۳۵۰ (۴۸ سال پیش)
(اولین مسابقه در ۲۷ اسفند ۱۳۵۰[۱])
۱۰ شهریور ۱۳۵۳ (افتتاحیه بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴)
بازسازی ۱۳۸۲–۱۳۸۱
مالک وزارت ورزش و جوانان
گرداننده مجموعه ورزشی آزادی تهران
نوع زمین چمن
طراح عبدالعزیز فرمانفرمائیان
گنجایش ۷۸٬۱۱۶ (از ۲۰۱۶)[۲]
۸۴٬۴۱۲ (۲۰۱۲–۲۰۱۶)[۳]
۹۵٬۲۲۵ (۲۰۰۳–۲۰۱۲)
۱۰۰٬۰۰۰ (۱۹۷۳–۲۰۰۳)

رکورد (۱۲۸/۰۰۰ نفر)

مستاجرها استقلال
پرسپولیس (۱۳۵۲–اکنون)
خانه تیم ملی فوتبال ایران (۱۳۵۴–اکنون)
ابعاد زمین ۱۱۰ متر در ۷۵ متر

ورزشگاه آزادی (ورزشگاه آریامهر پیشین) ورزشگاه ملّی ایران است. این ورزشگاه برای میزبانی بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ که در تهران برگزار می‌شد ساخته شد. این ورزشگاه در واقع بخشی از مجموعهٔ ورزشی آزادی است؛ که بازی‌های خانگی تیم ملی فوتبال ایران و همچنین دو تیم بزرگ پایتخت‌نشین استقلال و پرسپولیس در این ورزشگاه برگزار می‌شود.

طبق گزارشی که در مهرماه سال ۱۳۹۲ در بلیچر رپورت منتشر شد، ورزشگاه آزادی در میان ۲۰ ورزشگاه برتر جهان جای گرفت.[۴] همچنین این ورزشگاه برای مدت زیادی در رسانه‌های مطرح جهان از جمله گاردین به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین ورزشگاه‌های جهان مطرح بود.[۵]

ورزشگاه آزادی تهران، از نظر استانداردها و ضوابط کنفدراسیون فوتبال آسیا، دارای نمره A- است.[۶]

پیشینه

ورزشگاه آزادی، با معیارهای بین‌المللی و برای بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ با مساحت ۱۴۱٬۰۰۰ متر مربع[۷] در مجموعه ورزشی آزادی ساخته شد. طراحی و ساخت این ورزشگاه را عبدالعزیز فرمانفرماییان به عهده گرفت و در تاریخ ۲۶ مهر ۱۳۵۰ گشایش یافت.[۸] و در ۱۰ شهریور ۱۳۵۳ و همزمان با بازی‌های آسیایی سال ۱۹۷۴ (میلادی) تهران رسماً بازگشایی شد.[۹]

این ورزشگاه پیش از انقلاب آریامهر خوانده می‌شد و پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران آزادی نام گرفت.[۱۰]

تعمیر و بازسازی

در بازسازی ورزشگاه یکصد هزارنفری که توسط شرکت سیمان رزین انجام گردید، که از تاریخ خردادماه سال ۱۳۸۱خ لغایت خرداد ماه سال ۱۳۸۲خ بطول انجامید سکوهای طبقه اول به‌طور کامل عایق‌کاری گردید و رختکن‌های موجود بازسازی شد.[۷]

مجموعه ورزشی آزادی

نوشتار اصلی: مجموعه ورزشی آزادی تهران

ورزشگاه آزادی، بخشی از مجموعه ورزشی آزادی است. این مجموعه ورزشی هم‌اکنون با دارا بودن سالن‌های چند منظوره، سالن دوازده هزار نفری و دریاچه مصنوعی یکی از بی‌نظیرترین مجموعه‌های ورزشی خاورمیانه و آسیا می‌باشد. این مجموعه در آغاز با نام مجموعه ورزشی آریامهر تهران جهت برگزاری بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ (سال ۱۳۵۳) ساخته شد و در دهم شهریور همان سال گشایش یافت. پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ خورشیدی، به مجموعه ورزشی آزادی تهران تغییر نام داد.

مراسم گشایش

این ورزشگاه در روز ۲۶ مهر ۱۳۵۰ و دو روز پس از افتتاح برج آزادی(شهیاد) افتتاح شد اما نخستین مسابقه فوتبال که در این ورزشگاه برگزار شد، بازی دوستانه بین دو تیم پرسپولیس و کروزیرو در تاریخ ۲۷ اسفند ۱۳۵۰خ بود که با پیروزی چهار بر دو کروزیرو به پایان رسید. توستائو نخستین گلزن و صفر ایرانپاک نخستین گلزن ایرانی این ورزشگاه بود. عارف در بین دو نیمه مسابقه به اجرای برنامه پرداخت.[۱]
نخستین بازی دو تیم ایرانی در این ورزشگاه در تاریخ ۲۵ خرداد ۱۳۵۲ بین دو تیم تهرانی پاس و عقاب از سری مسابقات جام اتحاد برگزار شد که با دو گل حسین کازرانی و اکبر مالکی تیم پاس این بازی را با برد پشت سر گذاشت. بعد از این بازی و در فینال بازی‌های جام اتحاد دو تیم تاج و پرسپولیس در همین ورزشگاه به مصاف هم رفتند که تاجی‌ها با گل دقیقه ۳ محمدرضا عادلخانی موفق به کسب برد در این بازی شدند. تیم تاج با کسب این برد هم اولین دربی در ورزشگاه آزادی را با برد پشت سر گذاشتند و هم اولین تیمی شدند که قهرمانی را در این ورزشگاه جشن میگیرند. منبع [۱۱]

مشخصات

نقشه و موقعیت ورزشگاه در مجموعه آزادی

زمین بازی ورزشگاه از چمن طبیعی و اطراف چمن یک پیست دو و میدانی در هشت ردیف از جنس تارتان قرار دارد و در قسمت غربی ورزشگاه و ضلع جنوب جایگاه ویژه، جایگاه گزارشگران صدا و سیما و در جنب راست این محل جایگاه خبرنگاران با ظرفیت ۸۵ نفر ساخته شده‌است.[۷]

ایمنی

زمان تخلیه برای ورزشگاه ۱۱ دقیقه محاسبه شده‌است. تونل‌ها و راهروهای ورزشگاه به گونه‌ای پیش‌بینی شده‌اند که وسایل نقلیه مانند آتش‌نشانی، تمیزکاری و همچنین کانتینرهای مخصوص تلویزیون می‌توانند در هنگام لزوم تا نزدیک جایگاه بیایند.[۷]

گنجایش

نصب صندلی در طبقه دوم ورزشگاه در تیر ماه ۱۳۹۵. پس از نصب صندلی در طبقه دوم، گنجایش ورزشگاه از ۱۰۰٬۰۰۰ به ۷۸٬۱۱۶ نفر کاهش یافت.

گنجایش این ورزشگاه ۷۸٬۱۱۶ صندلی است.[۱۲] تا پیش از نصب صندلی در ورزشگاه، گنجایش این ورزشگاه ۱۰۰ هزار نفر بود؛ اما پس از نصب صندلی و اعلام تعداد دقیق صندلی‌ها، گنجایش اسمی ورزشگاه به ۷۸٬۱۱۶ نفر کاهش یافت.[۱۳]

زمین شماره ۲ و ۳ آزادی

در کنار ورزشگاه آزادی دو زمین چمن فوتبال قرار دارند که با نام‌های زمین شماره ۲ و ۳ شناخته می‌شوند. این دو زمین چمن، مخصوصاً زمین شماره ۲ تا مدت‌ها محل تمرین تیم‌های ملی فوتبال ایران و تیم‌های باشگاهی از جمله استقلال و پرسپولیس بوده‌اند.[۱۴]

طراحی و معماری

معمار و طراح این ورزشگاه عبدالعزیز فرمانفرمائیان است، طرح وزشگاه براساس دید کامل برای همه تماشاچیان در نظر گرفته شده‌است بطوریکه بیشترین دید تماشاچی از مرکز زمین در شمال و جنوب ۱۳۶ متر و در شرق و غرب ۱۲۶ متر است.[۷]

رویدادهای مهم

میزبانی های بین‌المللی

مهم ترین رویدادهای بین‌المللی برگزار شده در این ورزشگاه از زمان تاسیس تاکنون:

روش‌های سفر

روش‌های رفتن به استادیوم آزادی شامل مترو، اتوبوس و خودرو (یا وسیله نقلیه) شخصی می‌شود؛ ایستگاه متروی ورزشگاه آزادی که به نام همین ورزشگاه هم هست، یکی از ایستگاه‌های خط پنج مترو تهران است. این ایستگاه در اتوبان تهران – کرج، جنب مجموعه ورزشی آزادی قرار دارد.

این ایستگاه در سال ۱۳۸۶ تأسیس شد؛ ایستگاه متروی صادقیه یکی از راه‌های رفتن به این ایستگاه است. ایستگاه استادیوم آزادی پس از ارم سبز قرار دارد.

همچنین در کنار ورزشگاه یک پایانه اتوبوس و تاکسی نیز قرار دارد. این ورزشگاه محل پارک برای ۴۰۰ وسیله نقلیه به صورت سر پوشیده و ۷ هزار جای پارک در بیرون از ورزشگاه دارد.[۱۰]

نگارخانه

منابع

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ صدر، حمیدرضا (۱۳۹۲)، پسری روی سکوها، تهران: نشر زاوش
  2. ↑ 22 هزار نفر از ظرفیت آزادی کم شد
  3. ↑ "Azadi Stadium | TeamMelli". teammelli.com. Retrieved 2015-03-20.
  4. ↑ Hayward، Joshua. «Ranking the Top 20 Stadiums in World Football» (به انگلیسی). Bleacher Report. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۲-۰۷.
  5. ↑ "The world's 10 largest football stadiums – in pictures". the Guardian. 2013-12-10. Retrieved 2018-02-07.
  6. ↑ «میزبانی تبریز در آسیا، بسیار مطلوب بود». ورزش ۳. ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲. دریافت‌شده در ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۲.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ ۷٫۳ ۷٫۴ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ فوریه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۶ فوریه ۲۰۱۳.
  8. ↑ نهاوندی، هوشنگ، آخرین روزها، پایان سلطنت و درگذشت شاه، ترجمهٔ بهروز صوراسرافیل و مریم سیحون، لس‌آنجلس، ۱۳۸۳/۲۰۰۴، شابک ۹۷۸۱۵۹۵۸۴۰۱۹۶
  9. ↑ گزارشی درباره صحت یک ادعا آیا آزادی ۱۰۰هزارنفری نیست
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ YJC، خبرگزاری باشگاه خبرنگاران | آخرین اخبار ایران و جهان |. «تاریخچه ورزشگاه آزادی تهران». خبرگزاری باشگاه خبرنگاران | آخرین اخبار ایران و جهان | YJC. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۲-۰۷.
  11. ↑ روزنامه اطلاعات - ص ۳ - شماره ۱۴۱۲۶ (چاپ ۲۶ فروردین ۱۳۵۲). «تاج بر پرسپولیس پیروز شد». تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  12. ↑ «بهروان تأکید کرد: گنجایش ورزشگاه آزادی حداکثر ۸۵هزارنفر است». سایت گل. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ ژوئن ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۳ خرداد ۱۳۹۱.
  13. ↑ «22-هزار-نفر-از-ظرفیت-آزادی-کم-شد». دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۲-۰۱.
  14. ↑ «تمرین سرخابی ها در آزادی؛ فعلا ممنوع!». کاپ | پایگاه خبری تحلیلی کاپ. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۱۳.
  15. ↑ "Azadi Stadium In English Wikipedia".
  16. ↑ Asriran. «تهران میزبان المپیک آسیا - سال 1353 / افتتاحیه در استادیوم آزادی / مشعل در سعدآباد (عکس)».
  17. ↑ Website-CDN. «گشایش المپیک آسیا ۱۳۵۳ در آزادی».

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ورزشگاه آزادی تهران موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ورزشگاه_آزادی_تهران&oldid=27840533»