دودمان خلجی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سلطنت خلجی
→
۱۲۹۰–۱۳۲۰ ←
 
←
دودمان خلج
پایتخت دهلی
زبان‌(ها) فارسی
دین اسلام
دولت سلطنتی
سلطان
 - ۱۲۹۰–۱۲۹۶ جلال الدین فیروز خلجی
 - ۱۲۹۶–۱۳۱۶ علاءالدین خلجی
 - ۱۳۱۶–۱۳۲۰ قطب الدین مبارک شاه
تاریخچه
 - تأسیس ۱۲۹۰
 - انقراض ۱۳۲۰

سلسله خلجی (به هندی: सलतनत ख़िलजी) یک سلسله پادشاهی ترک‌های خلج با اصلیت افغانستانی در شبه‌قاره هند بود[۱][۲] که در میان سال‌های ۱۲۹۰ تا ۱۳۲۰ میلادی در بخش گسترده‌ای از جنوب آسیا حکمرانی می‌کرد. آنها دومین سلسله سلطنت دهلی بودند. آنها توسط حاکمشان علاالدین خلج اداره می‌شدند. آنها پی‌درپی در مقابل حمله مغول از هند دفاع کردند.[۳]

زبان[ویرایش]

زبان درباری سلسله خلجی فارسی بود.[۱] پس از آن عربی[۱] و زبان خودشان یعنی ترکی خلجی و برخی از زبان‌های بومی شمال هند بوده است. هرچند فارسی، زبان مادری افراد این سلسله نبوده ولی سلاطین سلسله خلجی تشویق به استفاده از زبان فارسی می‌کردند. این استفاده از زبان‌های مختلف باعث به وجود آمدن اولین فرم از زبان اردو شد.

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "Arabic and Persian Epigraphical Studies - Archaeological Survey of India". Asi.nic.in. Retrieved 2010-11-14. 
  2. ↑ Yunus, Mohammad; Aradhana Parmar (2003). South Asia: a historical narrative. Oxford University Press. ISBN 0-19-579711-6. Retrieved 2010-08-23.  Unknown parameter |= ignored (help)
  3. ↑ Barua, Pradeep (2005). The state at war in South Asia. U of Nebraska Press. p. 437. ISBN 0-8032-1344-1. Retrieved 2010-08-23. 
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ دودمان خلجی موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=دودمان_خلجی&oldid=24469177»