اسدآباد (همدان)

اسدآباد
کشور	ایران
استان	همدان
شهرستان	اسدآباد
نام(های) قدیمی	آدراپانا سعدئوآ
مردم
جمعیت	۵۵٬۰۲۴ نفر در سال ۱۳۹۰
جغرافیای طبیعی
مساحت	۱۱۹۵ کیلومتر مربع
ارتفاع از سطح دریا	۱۶۰۷
میانگین دمای سالانه	۱۰/۸
میانگین بارش سالانه	۴۰۳/۵ میلیمتر
روزهای یخبندان سالانه	۱۲۰ روز
اطلاعات شهری
پیش‌شماره تلفنی	0813
خوش آمایی
اسدآباد روی نقشه ایران ۳۴.۷۸° شمالی ۴۸.۱۱° شرقی / 34.78; 48.11

اسدآباد یکی از شهرهای استان همدان و مرکز شهرستان اسدآباد در مجاورت استان کرمانشاه واستان کردستان قرار دارد. بجز محلات و شهرک‌های جدید بافت اصلی شهر شامل چند محله است: محله میدان، در گاراژ، قلعهٔ بالا، سیدان، سر ویر، محمود بیگی و سیامکی جزء این محله‌هاست. هنوز آثار خانه‌های قدیمی و کوچه باغها در بعضی از آنها باقی و پیداست

جمعیت

جمعیت شهر اسدآباد در سرشماری سال ۱۳۹۰ خورشیدی ۵۵،۰۲۴ نفر بوده‌است

محلات وشهرک‌ها

بافت اصلی شهر شامل چند محله‌است. محله میدان، محله اسلام اباد(باغات رحیم خانی)،در گاراژ، قلعهٔ بالا، سیدان، سرویر، محمود بیگی و سیامکی واسلام اباد بعضی از این محله هاست. هنوز آثار خانه‌های قدیمی و کوچه باغها در بعضی از آنها باقی و پیداست.

قدمت قدیمی‌ترین شهرک اسدآباد، به بیشتر از سه دهه نمی‌رسد. در سالهای گذشته و به تناسب رشد جمعیت این شهر، چند شهرک در اطراف آن ساخته شده‌است. شهرک شهید قندی بزرگترین و قدیمی‌ترین آنهاست. شهرک‌های فرهنگیان، سید احمد، شهرداری و شهید خزائی، به ترتیب اهمیت و جمعیت، شهرک‌های دیگر اسدآباد هستند.

اسداباد به دو بخش پیرسلمان به مرکزیت اجین ومرکزی به مرکزیت اسداباد می باشد.

پیشینه تاریخی

تعدادی از ایل ترک زبان افشار در زمان سلجوقیان به این منطقه کوچ کردند و سپس نادر شاه افشار گروه دیگری از افشارها را به این منطقه وارد کرد به همین علت به اسدآباد افشار نیز معروف است

اسدآباد شهری است که به فرمان سعدوقاص تقریباً در محل امروزی شهر بنام سعدآباد بنا شده که همین اسدآباد کنونی می‌باشد. نام کاخ سعدآباد خیابان اسدآباد (نیاززاده امروزی) حاصل گذر شاه وقت از این شهرستان می‌باشد و برگرفته از نام این شهر می‌باشد. این شهر زادگاه سید جمال‌الدین اسدآبادی نیزاست.

مردم

اسدآباد، شهری است در غرب استان همدان. شاید اسدآباد به لحاظ ترکیب جمعیتی در ایران کم‌نظیر باشد. در محدودهٔ این شهرستان روستاهای همجواری هستند که متعلق به دو گروه زبانی متفاوت می‌باشند. هر چند زبان ساکنان اصلی شهر اسدآباد فارسی است. بعد از انقلاب اسلامی، مهاجرت کردها و ترکهای روستاهای مجاور به این شهر سرعت بیشتری گرفته، عموماً اهالی هر روستا در یکی از محله‌های حاشیه شهر و اتفاقاً در منتهی‌الیه مسیر مواصلاتی آن روستا به شهر ساکن شده‌اند. برای مثال اهالی روستای خاکریز در محدوده «چهارراه خاکریز»، اهالی روستای شیرزلی، در ابتدای جاده منتهی به این روستا، واقع در بلوار کشاورز، و به همین ترتیب اهالی روستاهای ترخین آباد، ملحمدره و بیاج در خیابان رفسنجانی، و اهالی روستاهای خنداب و قاسم‌آباد در محله پشت بیمارستان ساکن شده‌اند.

تراکم جمعیتی شهرستان اسدآباد، به نظر بالاتر از متوسط کشور است. روستاهای نسبتاً زیادی در اطراف این شهر پراکنده‌اند. اهالی این روستاها عمدتاً به زبان‌های کردی، ترکی و چند آبادی هم به زبان‌های لری و لکی صحبت می‌کنند. روستاهای :شهراب ،کَمک علیا، کَمک سفلی، چشمه علی (چهچه قلی)، شمس‌آباد، چارق، آقاجان بلاغی، امین آباد، سمیران، دهنو، مأوا، علی‌آباد، ایوراع، قره بلاغ، محمدآباد(خرطجر)، حسن‌آباد امام، قره کن، قمشانه، پیرملو، ملاولی، دهبور، ده سفید، سوتپه، آهوتپه، طویلان علیا، طویلان سفلی، حیدرآباد و نادرآباد قاسم‌آباد، موسی‌آباد، پیریوسف، کوانج،قوش تپه ،حبشی و یوسف آباد و لک لک؛ و روستاهای کرد زبان هستند؛ چنارشیخ ،حسین‌آباد و ویرایی (شیرزلی)، لر زبان هستند؛ جنت آباد، گذرکجین، بادخوره، مزرعه بید، دهنوش، دهبزان، خاکریز، چنارعباس خان، ملحمدره، بیاج، هودرج و ترخین آباد، آجین، بوجین، سیراوند النجه و گنجه بهراز روستاهای ترک زبان هستند؛ آبادی‌هایوندرآباد و نصرت آبادوخنداب و قاسم‌آباد هم لکی صحبت می‌کنند.

در اسدآباد حدود ۱۱۰ جاذبهٔ گردشگری وجود دارد که ۵۲ عدد آن در آثار ملی و حتی جهانی ثبت شده است که بعضی از آنها حدود ۶ تا ۷ هزار سال قدمت دارند.

جاذبه‌های توریستی اسدآباد عبارتند از: کتیبه آقاجان بلاغی، حمام گلستان، بنای یادبود سیدجمال الدین اسدآبادی، مسجد سلطانی (مسجد جامع)، پل شکسته خسروآباد، روستای ملهمدره، دربند، درهٔ خنداب، بهمن دره، گردنهٔ اسدآباد، پارک جنگلی، آب انبار شاه عباس و تالاب پیر سلیمان. دربارهٔ حمام گلستان می‌خوانیم: این حمام در محله «در کاروانسرا» واقع شده است. زمان ورود به حمام با فضایی ۶ ضلعی که سقفی گنبدی شکل دارد مواجه می‌شوید. قبل از حمام رخت کنی هشت ضلعی وجود دارد که به آن «سربینه» می‌گویند. در این حمام حوضچه‌هایی با آب سرد و گرم وجود داشته است. در بنای این حمام آجر، گچ و مرمر به کار رفته است. به احتمال زیاد ساخت این حمام به دوره صفویه بر می‌گردد.

کشاورزی

دشت افشار در اسدآباد از لحاظ کشاورزی بسیار حاصلخیز می‌باشد و انواع محصولات کشاورزی و صیفی جات در آن کشت می‌شود و می‌توان این منطقه را خود کفا دانست. دشت افشار اسدآباد محل زندگی پرنده‌ای کمیاب به نام میش مرغ یا دقداق است.