احمد رضایی (مجاهد خلق)

احمد رضایی
زادهٔ	۱۳۲۴ تهران
درگذشت	۱۱ بهمن ۱۳۵۰ (۲۶ سال) تهران
ملیت	ایرانی
کارهای برجسته	از رهبران سازمان مجاهدین خلق ایران، اولین کشته سازمان مجاهدین
والدین	عزیز رضایی، خلیل‌الله رضایی
خویشاوندان	رضا رضایی، مهدی رضایی، صدیقه رضایی، آذر رضایی، مهین رضایی، فاطمه رضایی برادر همسر موسی خیابانی و علی زرکش

احمد رضایی (۱۳۲۴ – ۱۱ بهمن ۱۳۵۰) عضو کادر مرکزی سازمان مجاهدین خلق ایران و نخستین کشته سازمان مجاهدین خلق است.

وی برادر بزرگتر رضا رضایی و مهدی رضایی و آذر رضایی و مهین رضایی است که آن‌ها نیز از اعضای دیگر سازمان بودند و به قتل رسیدند.

نام بیمارستان قلب ملکه مادر پس از انقلاب به بیمارستان قلب شهید احمد رضایی تغییر یافت که در سال ۱۳۶۰ پس از اختلافات جمهوری اسلامی با سازمان مجاهدین خلق و ترور محمدعلی رجایی این بیمارستان به نام بیمارستان قلب شهید رجایی تغییر نام داد.[۱]

زندگی مبارزاتی

طی سال‌های پیش از ۱۳۵۰ نقش ارزنده‌ای در تشکیلات مجاهدین داشت، اما پس از ضربه ساواک به سازمان مجاهدین خلق در شهریور ماه ۱۳۵۰ او در بازسازی تشکیلات مجاهدین پس از دستگیری کادر مرکزی این سازمان در خارج از زندان نقش ویژه‌ای داشت.

وی فردی مذهبی و مقلد سید روح‌الله خمینی و از شرکت کنندگان مستمر در سخنرانی‌های طالقانی در مسجد هدایت بود.

در روز یازدهم بهمن ماه ۱۳۵۰ برای تماس با یک عضو تازه در خیابان کاشان حاضر شد، اما همین‌که به محل قرار رسید از سوی ساواک شناسایی و محاصره شد. او که خود را در محاصره مأموران مسلح ساواک دیده بود به مقابله برخاسته در نهایت با کپسول سیانور و انفجار نارنجک همراهش در این درگیری کشته شد.
پرویز ثابتی در کتاب خاطرات خود (در دامگه حادثه) بیان کرده است که کتاب «راه حسین» احمد رضایی تلاشی بوده است برای همسو نشان دادن مارکسیسم با اسلام. او همچنین گفته است که ما با استفاده از همین موضوع به اعضای سازمان مجاهدین خلق عنوان «مارکسیسم اسلامی» دادیم که سبب ناراحتی آن‌ها نیز شده بود.

کتاب‌شناسی

• راه حسین، احمد رضایی،تهران، سحاب کتاب،١٣۵٨