آبجوسازی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک آبجوسازی در سده شانزدهم میلادی.

آبجوسازی (به انگلیسی: Brewing) تولید آبجو با قرار دادن مواد دارای نشاسته، عموماً غلات و به‌ویژه جو[۱] در آب (خیساندن مالت) و تخمیر مایع به‌دست آمده با استفاده از مخمر است. این عمل ممکن است در کارخانه آبجوسازی و به صورت تجاری انجام شود یا در خانه و به وسیله آبجوساز خانگی و همین‌طور با روش‌های سنتی مختلفی مانند روش بومی‌های برزیل برای ساختن کایوم.[۲] آبجوسازی از سده ششم پیش از میلاد وجود داشته و برخی شواهد نشان می‌دهند که تمدن‌های در حال ظهوری چون مصر باستان[۳] و تمدن‌های میان‌رودان به آبجوسازی می‌پرداختند.[۴] از سده نوزدهم میلادی صنعت آبجوسازی بخشی از اقتصاد اکثر کشورهای غربی شده‌است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. Evan Evans (2011). The Oxford Companion to Beer. Oxford University Press. p. 236.
  2. Chris Boulton (20 May 2013). Encyclopaedia of Brewing. John Wiley & Sons. p. 111.
  3. John P. Arnold (2005) [1911]. Origin and History of Beer and Brewing: From Prehistoric Times to the Beginning of Brewing Science and Technology. Cleveland, Ohio: BeerBooks. p. 34. ISBN 978-0-9662084-1-2. OCLC 71834130.
  4. Louis F Hartman & A. L. Oppenheim (December 1950). "On Beer and Brewing Techniques in Ancient Mesopotamia". Supplement to the Journal of the American Oriental Society. 10.

منابع[ویرایش]