مونو نو آواره
مونو نو آواره یا مونو نو آهاره (به ژاپنی: 物の哀れ,Mono no aware) به معنی ترحم نسبت به چیزها یا احساس همدردی نسبت به چیزها یا حساسیت به فانی بودن است. یک عبارت یا اصطلاح ژاپنی است که برای توصیف آگاهی از ناپایداری امور مادی (یکی از سه اصل اساسی دین بودا)، یا اصل ناپایداری بکار می‌رود.
این عبارت در قرن هیجدهم در دوره ادو توسط محقق و پژوهشگر فرهنگی ژاپن موتواوری نوریناگا ابداع شد. او در اصل این عبارت را در نقد ادبی داستان گنجی بکار برد ولی بعداً در توصیف آثار مشابه ژاپنی مانند مان‌یوشو نیز بکار برده شد و به عنوان پایه‌ای از فلسفهٔ ادبی او درآمد و سرانجام این عبارت به یکی از اجزای فرهنگ ژاپن تبدیل شد.
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Mono no aware». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ نوامبر ۲۰۱۱.
 | این یک مقالهٔ خرد ژاپن است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |