قناعت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قناعت [ ق َ ع َ ] به معنی خرسندی، رضا به قسمت، بسنده کردن، راضی شدن به اندک چیز و به قسمت خود است.[۱]

ادبیات[ویرایش]

ز عالم به دست آوری گوشه ای
به صبر و قناعت خوری توشه ای . (ابوالقاسم فردوسی)

قناعت توانگر کند مرد را
خبرکن حریص جهان گرد را. (سعدی)

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. . لغتنامه دهخدا http://www.loghatnaameh.org/dehkhodaworddetail-bf32cd43cac34a178fce3b58d2134208-fa.html. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۲. پارامتر |first1= بدون |last1= در Authors list وارد شده‌است (کمک); پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)[پیوند مرده]