پرش به محتوا

قناعت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

قناعت [ق َ ع َ] (به انگلیسی: Contentment) به معنی خرسندی، رضا به قسمت، بسنده کردن، راضی شدن به اندک چیز و به قسمت خود است.[۱]

ادبیات

[ویرایش]

ز عالم به‌دست آوری گوشه‌ای
به صبر و قناعت خوری توشه‌ای (ابوالقاسم فردوسی)

قناعت توانگر کند مرد را
خبرکن حریص جهان‌گرد را (سعدی)

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «معنای واژه قناعت». لغت‌نامه دهخدا. لغت‌نامه دهخدا. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۲.[پیوند مرده]