گویش شاهرودی
| شاهرودی | |
|---|---|
| زبان بومی در | ایران |
| منطقه | استان سمنان |
| فارسی | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | – |
| گلاتولوگ | shah1255[۱] |
لهجه شاهرودی از لهجه‌های زبان فارسی است که در استان سمنان و منطقه شاهرود به آن تکلم می‌شود.این لهجه از لهجه هایی است که به پهلوی نزدیک است.[۲] زبان مردم شاهرود که لهجه‌ای فارسی به شمار می‌رود با زبان‌های دیگر این استان مانند سمنانی و سنگسری کاملا تفاوت دارد.[۳] گویش شاهرودی جدا از استان سمنان در مناطقی از استان گلستان نیز رایج است.
نمونه واژگان
- هُنباشه = می شود
- هِنُنباشه = نمی‌شود
- زنگیچه = آرنج
- وَخِی = پاشو
- پی یَر = پدر
- نووایه = نوه
- زنگلاچو = زردآلوی نرسیده(چاقاله)
- هننتانوم = نمی توانم
- مینه = میانه
- خِریشَک = خنده
منبع
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "شاهرودی". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help) - ↑ «سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردش‌گری-معرفی استان سمنان». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ مارس ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۵ آوریل ۲۰۱۲.
- ↑ ==پرتال ایران-سمنان بایگانی‌شده در ۱۰ فوریه ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine