هفت‌آیین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از هفت آیین)

هفت‌راز (sacrament) که هفت‌آیین و شعائر نیز نامیده شده آن دسته از فریضه‌های دینی در مسیحیت هستند که به باور مسیحیان با انجام آنها خدا نزد انسان می‌آید، برخلاف مواردی چون نیایش و قربانی و نذر کردن که در آن‌ها این انسان است که به سوی خدا می‌رود.

این آیین‌های هفتگانه عبارت‌اند از: ۱. غسل تعمید؛ ۲. تدهین؛ ۳. اعتراف به گناه و آیین توبه؛ ۴. تبرک و عشای ربانی؛ ۵. ازدواج؛ ۶. آخرین تدهین؛ ۷. دست‌گذاری (تفویض مقام روحانیت).[۱]

تعدادی از این آیین‌ها مثل غسل تعمید، تدهین، و تبرک برای مؤمنان اجباری و تعدادی دیگر مثل ازدواج و دست‌گذاری اختیاری‌اند.

برای اجرای مراسم آیین‌ها سه عنصر لازم است:

  • نشان محسوس: آب در مراسم غسل تعمید، روغن مقدس در تدهین، و نان و شراب در آیین پذیرش تبرک، نشان‌ها و آثار محسوسی هستند که به چشم رؤیت می‌شوند.
  • دعا: به وسیلهٔ ادعیه و آوازهای مذهبی آیین‌ها تفهیم می‌شوند.
  • خادم قانونی: شخص روحانی که کسوت روحانیت را رسماً پذیرفته، فقط او مجاز به اجرای مراسم آیین‌ها است.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ مانوکیان، آرداک: آیین‌های کلیسا بایگانی‌شده در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine. مترجم: میشا هایراپطیان. در: فصلنامه فرهنگی پیمان - شماره ۳۰ - سال هشتم - زمستان ۱۳۸۳.