سرود گادموس اومنس[الف] که به کمک نئوم‌ها نت‌نویسی شده‌است. قدمت این نسخه به سدهٔ ۱۴ یا ۱۵ میلادی می‌رسد و برای ادای احترام به هنری (اسقف فنلاند در سدهٔ ۱۲ میلادی) نگارش شده‌است.
سرودهای گریگوری ابتدا در چهار مُد و بعدتر در هشت مد و نهایتاً در ۱۲ مد دسته‌بندی می‌شدند. این سرودها از ساختاری مشخص تبعیت می‌کردند که بر اساس مد گریگوری بود و در آن از فرودهای مشخص و الگوهای تکرارشونده استفاده می‌شد. گام این سرودها حاصل ترکیب دو دانگ بود و معمولاً گستره‌ای به اندازهٔ شش نت داشت که به آن هگزاکورد[ب] گفته می‌شود. نت‌نویسی این سرودها با کمک نئوم‌ها انجام می‌شد که نت‌نویسی پنج‌خطی امروزی حاصل تکامل آن‌هاست. به تدریج این سرودها از حاصل تک‌صدایی محض خارج شدند و در آن یک خواننده با بقیهٔ خوانندگان ایجاد هارمونی می‌کرد که این منشأ اولیهٔ موسیقی چندصدایی در غرب بود.
