پیوتر کاپیتسا

پیوتر لئونیدوویچ کاپیتسا
زادهٔ	۸ ژوئیهٔ ۱۸۹۴ کرونشتات، امپراتوری روسیه
درگذشت	۸ آوریل ۱۹۸۴ (۸۹ سال) مسکو، شوروی
ملیت	روسی
شهروندی	روسیه، شوروی
شناخته‌شده برای	ابرشاره و قانون کاپیتزا
جایزه(ها)	نشان فارادی (۱۹۴۲) مدال فرانکلین (۱۹۴۴) جایزه نوبل فیزیک (۱۹۷۸)

پیوتر لئونیدوویچ کاپیتسا (به روسی:Пётр Леони́дович Капи́ца و به رومانیایی:Petru Căpiţă؛ زاده ۸ ژوئیه ۱۸۹۴ – درگذشته ۸ آوریل ۱۹۸۴) یک فیزیک‌دان و برنده جایزه نوبل فیزیک شوروی-روسی-مولداوی بود.

زندگی‌نامه

کاپیتسا در شهر کرونشتات زاده شد و در سال ۱۹۱۸ از دانشگاه فنی سن پیترزبورگ فارغ تحصیل شد. او بیش از ۱۰ سال با ارنست رادرفورد در آزمایشگاه کاوندیش در کمبریج کار کرد. او در سال ۱۹۲۰ فنونی را به اجرا درآورد تا یک میدان مغناطیسی بسیار قدرتمند بسازد و برای این کار جریان الکتریکی بسیار قدرتمندی را در بازه زمانی کوتاه به الکترومغناطیس با هسته هوا وارد کرد. در سال ۱۹۲۸ او وابستگی خطی مقاومت در میدان الکتریکی برای فلزهای مختلف را در میدان‌های قدرتمند مغناطیسی کشف کرد.

او از نزدیکترین دوستان پل دیراک بود.

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Pyotr Kapitsa». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ مهر ۱۳۸۹.