ترکستان شرقی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Languages areas of East-Turkistan.png|بندانگشتی|چپ|250px|زبانهای رایج در ترکستان |
[[پرونده:Languages areas of East-Turkistan.png|بندانگشتی|چپ|250px|زبانهای رایج در ترکستان خاوری]] |
||
'''ترکستان خاوری''' |
'''ترکستان خاوری''' یا استان خودمختار [[سین کیانگ]] بخشی از سرزمین پهناور [[چین]] است که در [[اپاختر]] [[باختری]] این کشور جای دارد. از شهر های مهم آن میتوان [[کاشغر]]، [[ختن]]، [[آقسو]]، [[یارکند]]، [[تورفان]]، [[کوچا]] و [[اورومچی]] را نام برد. بیشتر باشندگان این استان [[اویغور]] ها هستند. در بخش اپاختری قزاق ها و [[مغول ها]] و در بخش های باختری این استان تاجیک های [[پارسی]] زبان و پامیری های [[ایرانی تبار]] که از مردمان بومی این سامان هستند زندگی می کنند. کیش بیشتر اینان [[اسلام]] [[سنی]] است. |
||
از سال ۱۹۴۹ که دولت مرکزی چین این سرزمین را اشغال کرده با |
از سال ۱۹۴۹ که دولت مرکزی چین این سرزمین را اشغال کرده با سیاستهای امنیتی و با هدف افزایش قدرت در مرزهای باختری کنونی خود در جهت سرکوب آزادی خواهان و مسلمانان بومی این [[استان]] [[خودمختار]] اقدام به تغییر بافت قومی منطقه با اسکان چینی های [[هان]] کرده که جمعیتشان پیاپی رو به افزایش است و اکنون نزدیک به نیمی از جمعیت استان را دارا می باشند. |
||
اویغورها و اقلیت های ایرانی تبار و پارسی زبان این استان در معرض ظلم و شکنجه سیستماتیک و خطر کشتار به سبب دفاع از فرهنگ، [[هویت]] و ارزشهای دینی خود، می باشند. تُرکستان خاوری به یک زندان رو باز تبدیل شده و [[جمهوری خلق چین]] در پی پاکسازی اسلام و هویت اقوام بومی این سرزمین می باشد. چین دو راه پیش روی مردم بومی این دیار گذاشته است؛ [[استحاله]] یا مرگ! بیشتر از ۳۵۰,۰۰۰ مسلمان در زندانهای چین شکنجه میشوند. کشورهای غربی نیز از این وضع بهرهبرداری سیاسی میکنند. از اساتید موسیقی [[اویغوری]] عبدالرحیم هئییت در زندان های چین کشته شد. وی سال ۲۰۱۷ و بدون ارائه هیچگونه دلیلی در اورومچی بازداشت و به ۸ سال زندان محکوم شد. او پیش از آن نیز بارها به دلیل خواندن ترانه «آتیلار» (نیاکان) توسط دولت چین محاکمه شده بود. |
|||
سالهای درازی است که سازمان دیدهبان حقوق بشر بارها از نقض گسترده حقوق مسلمانان در منطقه خودمختار سینکیانگ خبر می دهد. چندین سازمان حقوق بشری در آگوست ۲۰۱۷ در نشست کمیته مبارزه با نژادپرستی [[سازمان ملل متحد]] در [[ژنو]] درباره مسلمانان اویغوری و دیگر اقلیتهای بومی استان خودمختار سین کیانگ اعلام کردند: «این مسلمانان به بهانه مواضع سیاسی خود در [[کمپ]] های بازآموزی یا [[تفتیش عقاید]] تحت بازداشت هستند. حدود ۳,۰۰۰,۰۰۰ مسلمان اویغور، قزاق، تاجیک، پامیری و دیگر بومیان منطقه بدون هیچگونه محاکمهای در کمپ ها نگهداری می شوند». |
|||
۱۰ گروه از ۵۶ گروه نژادی در چین را مسلمانان تشکیل میدهند. اقلیتهای مسلمان شامل اقوام [[هوئی]]، [[اویغور]]، [[قزاق]]، [[تاجیک]]، [[قرقیز]]، [[تاتار]]، [[ازبک]]، [[قوم سالار]]، [[بائوآن]] و [[دونگ شی گانگ]] در اپاختر و اپاختر باختری چین زندگی میکنند. مسلمانان هوئی و اویغور دارای دو منطقه خودمختار به نام های استان [[نینگشیا]] و استان سین کیانگ (ترکستان خاوری) هستند. مسلمانان در برخی مناطق نیز دارای مدیریت محلی خودمختار هستند. لازم به یادآوری است که دولت کمونیست چین در سال ۱۹۴۹ منطقه ترکستان خاوری را اشغال و سپس نام آن را به سین کیانگ تغییر داد. |
|||
== جستارهای وابسته == |
== جستارهای وابسته == |
نسخهٔ ۲۳ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۱۹:۲۴
ترکستان خاوری یا استان خودمختار سین کیانگ بخشی از سرزمین پهناور چین است که در اپاختر باختری این کشور جای دارد. از شهر های مهم آن میتوان کاشغر، ختن، آقسو، یارکند، تورفان، کوچا و اورومچی را نام برد. بیشتر باشندگان این استان اویغور ها هستند. در بخش اپاختری قزاق ها و مغول ها و در بخش های باختری این استان تاجیک های پارسی زبان و پامیری های ایرانی تبار که از مردمان بومی این سامان هستند زندگی می کنند. کیش بیشتر اینان اسلام سنی است.
از سال ۱۹۴۹ که دولت مرکزی چین این سرزمین را اشغال کرده با سیاستهای امنیتی و با هدف افزایش قدرت در مرزهای باختری کنونی خود در جهت سرکوب آزادی خواهان و مسلمانان بومی این استان خودمختار اقدام به تغییر بافت قومی منطقه با اسکان چینی های هان کرده که جمعیتشان پیاپی رو به افزایش است و اکنون نزدیک به نیمی از جمعیت استان را دارا می باشند.
اویغورها و اقلیت های ایرانی تبار و پارسی زبان این استان در معرض ظلم و شکنجه سیستماتیک و خطر کشتار به سبب دفاع از فرهنگ، هویت و ارزشهای دینی خود، می باشند. تُرکستان خاوری به یک زندان رو باز تبدیل شده و جمهوری خلق چین در پی پاکسازی اسلام و هویت اقوام بومی این سرزمین می باشد. چین دو راه پیش روی مردم بومی این دیار گذاشته است؛ استحاله یا مرگ! بیشتر از ۳۵۰,۰۰۰ مسلمان در زندانهای چین شکنجه میشوند. کشورهای غربی نیز از این وضع بهرهبرداری سیاسی میکنند. از اساتید موسیقی اویغوری عبدالرحیم هئییت در زندان های چین کشته شد. وی سال ۲۰۱۷ و بدون ارائه هیچگونه دلیلی در اورومچی بازداشت و به ۸ سال زندان محکوم شد. او پیش از آن نیز بارها به دلیل خواندن ترانه «آتیلار» (نیاکان) توسط دولت چین محاکمه شده بود.
سالهای درازی است که سازمان دیدهبان حقوق بشر بارها از نقض گسترده حقوق مسلمانان در منطقه خودمختار سینکیانگ خبر می دهد. چندین سازمان حقوق بشری در آگوست ۲۰۱۷ در نشست کمیته مبارزه با نژادپرستی سازمان ملل متحد در ژنو درباره مسلمانان اویغوری و دیگر اقلیتهای بومی استان خودمختار سین کیانگ اعلام کردند: «این مسلمانان به بهانه مواضع سیاسی خود در کمپ های بازآموزی یا تفتیش عقاید تحت بازداشت هستند. حدود ۳,۰۰۰,۰۰۰ مسلمان اویغور، قزاق، تاجیک، پامیری و دیگر بومیان منطقه بدون هیچگونه محاکمهای در کمپ ها نگهداری می شوند».
۱۰ گروه از ۵۶ گروه نژادی در چین را مسلمانان تشکیل میدهند. اقلیتهای مسلمان شامل اقوام هوئی، اویغور، قزاق، تاجیک، قرقیز، تاتار، ازبک، قوم سالار، بائوآن و دونگ شی گانگ در اپاختر و اپاختر باختری چین زندگی میکنند. مسلمانان هوئی و اویغور دارای دو منطقه خودمختار به نام های استان نینگشیا و استان سین کیانگ (ترکستان خاوری) هستند. مسلمانان در برخی مناطق نیز دارای مدیریت محلی خودمختار هستند. لازم به یادآوری است که دولت کمونیست چین در سال ۱۹۴۹ منطقه ترکستان خاوری را اشغال و سپس نام آن را به سین کیانگ تغییر داد.
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «East Turkestan». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۹ فوریه ۲۰۰۸.