چندریسمانی
چندریسمانی یا چندریسگی[۱] (به انگلیسی:Multithreading) توانایی یک برنامه در تقسیم شدن به چند ریسه (زیربرنامه) است که میتوانند جداگانه و در عین حال همزمان توسط رایانه اجرا شوند. یک رایانه چندپرداز میتواند همزمان دو یا چند ریسمان را اجرا کند که به معنی اجرای زودتر کل برنامه نسبت به رایانه تکپرداز است. بر روی یک رایانه تکپردازنده یک برنامه چند ریسمانی زودتر اجرا نمیشود اما یک نرمافزار کاربردی چندریسمانی ممکن است با کاربر اندرکنش بیشتری داشته باشد زیرا چندین فعالیت در نرمافزار همزمان اجرا میشوند. نرمافزارهای سنتی تکریسهای بر روی سیستمهای چندپردازنده سریعتر اجرا نمیشوند زیرا ان نرمافزارها در هر زمان میتوانند تنها یک پردازنده را به کار بگیرند. این قابلیت موجب مصرف انرژی برق کمتر نیز میشود.
تاریخ[ویرایش]
فناوری چندریسمانی توسط شرکت اینتل توسعه داده شد که اجرای دستورالعمل های همزمان بیشتری را میسر میسازد.اولین بار در سال ۲۰۰۲ و به همراه Pentium 4 HT معرفی شد، پنتیوم ۴ تنها یک هسته داشت و قابلیت اجرای یک دستور را داشت اما به کمک چندریسمانی میتوانست دو دستور را همزمان اجرا کند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «چندریسگی» [رایانه و فناوری اطلاعات] همارزِ «multi-threading»؛ منبع: گروه واژهگزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر چهارم. فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۵۹-۱ (ذیل سرواژهٔ چندریسگی)