شهودگرایی ریاضی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
قرار دادن {{داده‌های کتابخانه‌ای}} با اطلاعات ویکی‌داده |
شاخه زيتون (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
شهودگرایی ریاضی (mathematical Intuitionism) مکتبی در فلسفهٔ ریاضی است که بر اساس آن ریاضیات نمی‌تواند ویژگی‌های اغلب مجموعه‌های نامتناهی را در |
شهودگرایی ریاضی (mathematical Intuitionism) مکتبی در فلسفهٔ ریاضی است که بر اساس آن ریاضیات نمی‌تواند ویژگی‌های اغلب مجموعه‌های نامتناهی را در برگیرد و فقط گزاره‌هایی موجه‌اند که بتوان اثبات‌پذیری آنها را با روش‌های متناهی نشان داد. |
||
نظر شهودگرایان این است که اشیا و برهان‌های ریاضیات را فقط باید با طی گام‌های متوالی و متناهی ساخت، گام‌هایی که با [[شهود]] قابل اطلاق بر [[اعداد طبیعی|اعداد طبیعی‌اند.]] |
نظر شهودگرایان این است که اشیا و برهان‌های ریاضیات را فقط باید با طی گام‌های متوالی و متناهی ساخت، گام‌هایی که با [[شهود]] قابل اطلاق بر [[اعداد طبیعی|اعداد طبیعی‌اند.]] |
||
نسخهٔ ۷ دسامبر ۲۰۱۵، ساعت ۱۲:۴۵
شهودگرایی ریاضی (mathematical Intuitionism) مکتبی در فلسفهٔ ریاضی است که بر اساس آن ریاضیات نمی‌تواند ویژگی‌های اغلب مجموعه‌های نامتناهی را در برگیرد و فقط گزاره‌هایی موجه‌اند که بتوان اثبات‌پذیری آنها را با روش‌های متناهی نشان داد.
نظر شهودگرایان این است که اشیا و برهان‌های ریاضیات را فقط باید با طی گام‌های متوالی و متناهی ساخت، گام‌هایی که با شهود قابل اطلاق بر اعداد طبیعی‌اند.
در شهودگرایی، خردورزی و گمانه‌های فلسفی ریاضیدان نقشی کلیدی دارند و بنابر شهودگرایی را می‌توان فلسفی‌ترین مکتب در ریاضیات به‌شمار آورد.
منابع
- Martin Davis (2000). Engines of Logic: Mathematicians and the origin of the Computer (1st edition ed.). W. W. Norton & Company, New York. ISBN 0-393-32229-7.
