التهاب گوش
| التهاب گوش | |
|---|---|
 | |
| تصویری از پرده گوش ملتهب شده | |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام | 380.10 |
| مدلاین پلاس | 001336 |
| سمپ | D010031 |
التهاب گوش یا عفونت گوش که به نام اوتیت (به انگلیسی: Otitis) شناخته می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع گوش است. شایع‌ترین نوع آن عفونت گوش داخلی به ویژه بخش حلزونی گوش می‌باشد.
انواع التهابات و عفونت‌های گوش
[ویرایش]گوش بیرونی
[ویرایش]التهابات گوش بیرونی بیشتر مربوط به حشرات و قارچ‌ها می‌باشد. البته که عفونت‌های ارثی نیز وجود دارند که درصد آن‌ها کم است. اما امروزه عفونت گوش شناگران شایع‌ترین عفونت گوش بیرونی است. نام دیگر این بیماری - گوش شناگران - می‌باشد، زیرا بیشتر در شناگران که گوششان مرطوب است دیده می‌شود؛ ولی شرایط دیگری مثل حمام کردن، دوش گرفتن نیز می‌تواند باعث ایجاد این عفونت شود. پس از ورود آب در کانال بیرونی گوش، باکتریهائی که به‌طور نرمال در گوش ساکن می‌باشند، تکثیر شده و باعث ایجاد عفونت و التهاب و تحریک مجرای گوش می‌شوند. اگر عفونت پیشرفت کند می‌تواند علاوه بر کانال گوش، قسمت بیرونی گوش را نیز درگیر کند.[۱]
گوش میانی
[ویرایش]معمولاً بیماری به واسطه وجود علایمی مانند فشار منفی در گوش میانی و مایع در گوش شناسایی می‌شود و علامت یا نشانه سیستماتیک دیگری مبنی بر عفونت وجود ندارد. کم شنوایی انتقالی در حد ملایم تا متوسط ایجاد می‌شود و اگر در مراحل ابتدایی، عفونت درمان نشود، می‌تواند به شکل مشکلی شدید و پیچیده بروز کند.[۲]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ «عفونت گوش خارجی». pgtmrc.bpums.ac.ir. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۲۸.
- ↑ «عفونت گوش میانی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد». fa.m.wikipedia.org. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۲۸.
- ویکی‌پدیای انگلیسی