میلک (قزوین)
مختصات: ۳۶°۳۵′۴۹″ شمالی ۵۰°۱۲′۰۵″ شرقی / ۳۶٫۵۹۶۹۴°شمالی ۵۰٫۲۰۱۳۹°شرقی
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
 تصویری از میلک | |
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | قزوین |
| شهرستان | قزوین |
| بخش | بخش رودبار الموت غربی |
| دهستان | رودبار شهرستان |
| جمعیت | ۱۸۵ نفر (سرشماری ۹۵) |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع از سطح دریا | ۲۰۰۰ متر |
| کد آماری | ۲۳۸۰۴۷ |
میلَک (Milak) یکی از روستاهای بخش رودبار الموت غربی در رشته کوه البرز در شمال شهرستان قزوین به‌شمار می‌رود. رودبار شهرستان و رودبار الموت، منطقه کوهستانی و تاریخی معروف رودبار الموت (قزوین) را تشکیل می‌دهند که طی سال‌های گذشته به دو بخش تقسیم شدند. مردم روستای میلک دیلمی هستند و به گویش دیلمی تکلم می‌کنند[۱][۲][۳][۴].
همسایگان[ویرایش]
روستای میلک در ۱۷ کیلومتری شمال غربی رازمیان قرار دارد و از جنوب به روستای ورگیل، از شمال شرقی به روستاهای هیر و ویار و از شمال غربی به تلاتر و چهارناحیه و از جنوب غربی به دورچال و پررود منتهی می‌شود. اَنارَت دشت سبز و ییلاقی دامداران منطقه در کوه‌های شمال میلک قرار دارد و پس از آن سلسله جبال اِزناچاک واقع است که دامداران و چارواداران پس از پیمودن مسیری طولانی و گذشتن از کوهستان این منطقه به رحیم آباد می‌رسیدند.
آب و هوا[ویرایش]
آب و هوای آن سرد و خشک است.
رودها و دره‌ها[ویرایش]
رودخانه پیلارود از جنوب غربی و دره ویداربن در شمال غربی و دره‌های اسکول‌سر در شمال شرقی این روستا قرار دارند. پیلارود واژه‌ای تاتی و بمعنای رود بزرگ است.
آثار باستانی[ویرایش]
کلات[ویرایش]
قلعه تاریخی «اسکول‌سر» [(اُسکُول= غار)+ (سر=بالا) = اضافه مقلوب به معنای بالای غار] در شمال شرقی آبادی از قلعه‌های ناشناخته یاران حسن صباح به‌شمار می‌رود.
آرام گاه[ویرایش]
امامزاده اسماعیل در این روستا قرار دارد که گنبد سفید آن در تمامی منطقه شهره عام و خاص بود. متأسفانه این بنا سال ۱۳۷۵ به دلایل نامعلومی مورد مرمت قرار گرفت و ساختمان کنونی آن فاقد جذابیت تاریخی بنای پیشین است.
خانوار[ویرایش]
میلک ۳۰۲ خانوار دارد که تعداد زیادی از آن‌ها به قزوین مهاجرت کرده‌اند و اغلب در فصل فندق چین در ماه شهریور به میلِک بازمی‌گردند. کار و پیشه‌شان، باغداری و دامداری و کشاورزی است.
آب و کشاورزی[ویرایش]
میوه‌های این روستا، فندق، زغال اخته و گردو است. آب آشامیدنی و کشاورزی مردم میلِک از چشمه و از طریق لوله‌کشی تأمین می‌شود.
سرشناسان[ویرایش]
(شیخ امین صفی خانی)از بزرگان منطقه الموت غربی که سالیان درازی به تبلیغ معارف و ترویج شعائر دینی در منطقه مشغول بود .نام ایشان در کتاب بزرگان قزوین ،نوشته آقای صمدی وارد شده. یوسف علیخانی، نویسنده در روستای میلک به دنیا آمده‌است.
راه‌ها[ویرایش]
قزوین> باراجین> جاده بهرام آباد> بهرام آباد> میلک
منابع[ویرایش]
- ↑ رزم آرا، فرهنگ جغرافیایی ایران، استان مرکزی، جلد ١، ص ٢١٧.
- ↑ مقدمه کتاب «دستور زبان گویش‌های تاتی جنوبی»، پروفسور احسان یارشاطر، لاهه - پاریس ١٩٦٩
- ↑ گونه های زبانی تاتی-تالشی، دونالد استیلو، ۱۹۸۱
- ↑ «الموت». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۵.
- فرهنگ جغرافیایی آبادی‌های کشور ایران - قزوین - جلد ۲۶ - صفحه ۶۰۲ دربارهٔ روستای میلک - سال انتشار: ۱۳۷۸ - سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح
- سایت آلفابت ماکزیما «الموت» آشیانه شناخته‌ها و ناشناخته‌ها
- روزنامه جام جم مقاله بر بلندای آشیانه عقاب - قلعه‌های تاریخی قزوین
- روزنامه ایران گزارش سفر به روستای میلِک نوشته داود پنهانی
- fallingrain
نگارخانه[ویرایش]
نمای عمومی
میلک در پاییز
مه
بافت معماری
فندق و زغال اخته
بازمانده‌ها
شب‌نشین خانه
انگور شب چله
انار و مه
پیش بام نشین‌ها
تندورستان
چای
ایوان‌های چوبی
دیوارهای سنگ چین
درخت فندق
تپه سر تادانه
درخت تادانه
روستای تاریخی میلک
امامزاده پیش از مرمت
قلعه اُسکُول سَر
تنه درخت تادانه
عکس یادگاری
