حلقه‌های زحل

مجموعه کامل حلقه‌ها در تصویری از زحل تحت تابش نور خورشید برای دید بهتر، که در ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۶ توسط فضاپیمای کاسینی گرفته شد.

حلقه‌های زحل گسترده‌ترین سیستم حلقه سیاره‌ای در بین سیاره‌های منظومه خورشیدی است. این حلقه‌ها از ذرات بسیار کوچکی در اندازه‌های چند میکرومتر تا چندین متر تشکیل شده‌است که به صورت توده‌ای از غبار به دور مدار زحل در گردش می‌باشد. ذرات این حلقه‌ها بیشتر از یخ آب و آلودگی‌هایی همچون گرد و غبار و دیگر مواد شیمیایی تشکیل شده‌است.

اگر چه روشنایی حلقه‌ها قدر ظاهری زحل را افزایش می‌دهد، اما این حلقه‌ها از روی زمین با چشم‌های غیرمسلح قابل دیدن نیستند. در سال ۱۶۱۰ میلادی زمانی که گالیله برای اولین بار تلسکوپ را به سوی آسمان گرفت، به اولین شخصی تبدیل شد که توانست حلقه‌های زحل را مشاهده کند. هر چند که او نتوانست ماهیت حقیقی این حلقه‌ها را مشخص کند. در سال ۱۶۵۵ میلادی، کریستیان هویگنس اولین شخصی بود که حلقه‌ها را با عنوان دیسک‌های اطراف زحل معرفی نمود.