غول گازی
.jpg)
غول‌های گازی (یا سیارات مشتری‌سان[۱]) سیاره‌های بزرگ و گازی هستند که عمدتاً از سنگ یا مواد جامد دیگر تشکیل نشده‌اند بلکه ساختار اصلی آن‌ها عمدتاً هیدروژن و هلیوم است.[۲] از آنجا که هیدروژن و هلیوم دو عنصر اساسی تشکیل ستاره هستند غول‌های گازی گاهی ستاره‌های ناموفق (یا شکست خورده) هم نامیده می‌شوند. دو غول گازی در منظومه خورشیدی وجود دارد: مشتری (هرمز)، زحل (کیوان). در دههٔ ۱۹۹۰ با توجه به دانسته‌های تازه نتیجه‌گیری شده که سیاره‌های اورانوس و نپتون در واقع طبقهٔ متمایز دیگری از «سیاره‌های غول پیکر» هستند، که عمدتاً از مواد فرار سنگین‌تری تشکیل شده‌اند (که «سیاره یخی» هستند). به همین دلیل، اورانوس و نپتون اکنون در دستهٔ جداگانهٔ غول‌های یخی طبقه‌بندی می‌شوند.[۳] علاوه بر این، غول‌های گازی فراخورشیدی بسیاری تاکنون شناخته شده‌اند که اطراف ستاره‌های منظومهٔ خود در حال گردش‌اند.
دو غول گازی در منظومه خورشیدی وجود دارد: مشتری (هرمز)، زحل (کیوان). علاوه بر این، غول‌های گازی فراخورشیدی بسیاری تاکنون شناخته شده‌اند که بر گرد ستارهٔ خود در حال گردش هستند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ jovian planet. برابرنهاده فرهنگستان زبان فارسی.
- ↑ D'Angelo, G.; Lissauer, J. J. (2018). "Formation of Giant Planets". In Deeg H. , Belmonte J. Handbook of Exoplanets. Springer International Publishing AG, part of Springer Nature. pp. 2319–2343. arXiv:1806.05649. Bibcode:2018haex.bookE.140D. doi:10.1007/978-3-319-55333-7_140. ISBN 978-3-319-55332-0. S2CID 116913980.
- ↑ National Aeronautics and Space Administration website, Ten Things to Know About Neptune
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
این یک مقالهٔ خرد اخترشناسی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |