اسطوره و مناسک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اسطوره و مناسک (انگلیسی: Myth and ritual) اسطوره و آیین دو مؤلفه اصلی عمل دینی هستند. اگرچه اسطوره و آیین معمولاً به عنوان بخشی از دین با هم متحد می شوند، اما رابطه دقیق بین آنها محل اختلاف بین دانشمندان بوده است. یکی از رویکردهای این مسئله «نظریه اسطوره و آیین، یا اسطوره-آیین‌گرایانه» است، که به‌ویژه توسط به اصطلاح آیین‌گرایان کمبریج مطرح می‌شود، که معتقد است «اسطوره به خودی خود نمی‌ماند، بلکه به مناسک آن گره می‌خورد.»[۱] این نظریه هنوز مورد مناقشه است. اکنون بسیاری از محققان معتقدند که اسطوره و آیین پارادایم های مشترکی دارند، اما نه اینکه یکی از دیگری ایجاد شده است.[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Segal 2004, p. 61
  2. Meletinsky, p. 117