استفان استیچ
| استفان استیچ | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | 1943 (۷۹–۸۰ سال) |
| دوره | فلسفه معاصر |
| حیطه | فلسفه غرب |
| مکتب | تحلیلی |
علایق اصلی | فلسفه ذهن، معرفت‌شناسی، روانشناسی اخلاق |
ایده‌های چشمگیر | فلسفه تجربی |
تأثیرگرفته از | |
تأثیرگذار بر | |
استفن پی استیچ (به انگلیسی: Stephen Stich، زاده 9 مه 1943)، استاد برجسته فلسفه و علوم شناختی در دانشگاه راتگرز، و همچنین استاد افتخاری فلسفه در دانشگاه شفیلد است. علایق اصلی فلسفی استیچ در فلسفه ذهن، معرفت‌شناسی و روانشناسی اخلاقی است. کتاب او در سال 1983، "از روانشناسی عامیانه تا علوم شناختی: موردی علیه باور"، توجه زیادی را به خود جلب کرد، زیرا او برای نوعی ماتریالیسم حذف‌گرا در مورد ذهن استدلال می‌کرد. او در سال‌های بعد نظر خود را تغییر داد، همان‌طور که در سال 1996 در کتابش به نام "ساختارشکنی ذهن" به این تغییر اشاره شد.
تحصیلات و کار[ویرایش]
استیچ از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۴ در دانشگاه پنسیلوانیا در مقطع کارشناسی مشغول تحصیل بود، و در آن‌جا عضو انجمن فیلوماتیان بود. او مدرک کارشناسی خود را در سال ۱۹۶۴ دریافت کرد. او از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۸ در دانشگاه پرینستون دکترای خود را تحت هدایت پل بن ااصراف و گیلبرت هارمن دریافت کرد.[۱]
استیچ به تدریس تمام‌وقت در دانشگاه میشیگان (۱۹۶۸–۱۹۷۸)، دانشگاه مریلند، کالج پارک (۱۹۷۸–۱۹۸۶)، دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو (۱۹۸۶–۱۹۸۹)، و از سال ۱۹۸۹، در دانشگاه راتگرز مشغول بوده‌است.[۲]
او در فوریه ۲۰۰۵ به عنوان استاد افتخاری در بخش فلسفه به دانشگاه شفیلد پیوست. او عمدتاً در راتگرز می‌ماند، اما به‌طور دوره‌ای در شفیلد نیز حضور دارد، جایی که در مرکز مطالعات شناختی هانگ‌سنگ تدریس می‌کند.[۳]
در سال 2007 جایزه ژان نیکود را دریافت کرد و مجموعه‌ای از سخنرانی‌ها را در پاریس، با عنوان "نظریه اخلاقی با علم‌شناختی ملاقات کرد: چگونه علم‌شناختی می‌تواند بحث‌های سنتی را متحول کند" ایراد کرد.[۴]
در سال ۲۰۰۹، او به عنوان عضو فرهنگستان هنر و علوم آمریکا انتخاب شد.[۵]
در سال ۲۰۲۰، از طریق مرکز دانشگاهی برای ارزش‌های انسانی، استاد مدعو در دانشگاه پرینستون شد.[۶]
کار فلسفی[ویرایش]
استیچ اساساً در فلسفه به خاطر کارهایش در فلسفه ذهن، علوم شناختی، معرفت‌شناسی و روانشناسی اخلاقی شناخته شده‌است. در فلسفه ذهن و علوم شناختی، استیچ برای شکلی از ماتریالیسم حذف‌گرا استدلال کرده‌است (۱۹۸۳). این دیدگاه که صحبت از ذهن باید با صحبت از بستر فیزیکی آن جایگزین شود. از آن زمان، او برخی از دیدگاه‌های خود را تغییر داده‌است. در معرفت‌شناسی، او ماهیت شهودها را با استفاده از تکنیک‌های فلسفه تجربی، به‌ویژه شهودهای معرفتی که در بین فرهنگها متفاوت است بررسی کرده‌است. این بررسی منعکس‌کننده یک شک و تردید کلی در مورد تحلیل فلسفی و روش‌های سنتی فلسفه تحلیلی است. او در کتاب «تجزیه عقل» به‌طور خلاصه شکلی از نسبیت‌گرایی معرفتی را در روح عمل‌گرایی ترسیم کرد.[۷]
او و شان نیکولز مسئول تئوری "چگونگی درک انسان از حالت‌های ذهنی خود و دیگران"، یا نظریه ذهن هستند.. نظریه آن‌ها ترکیبی است که شامل عناصر نظریه شبیه‌سازی و تئوری نظریه است، و همچنین هدف آن توضیح معماری ذهنی است که تظاهر را امکان‌پذیر می‌کند.
آثار برگزیده[ویرایش]
- ۱۹۷۲، "گرامر، روانشناسی و عدم تعین"، مجله فلسفه، LXIX, 22, pp. 799-818.
- ۱۹۷۸، «تجربه‌گرایی، فطری بودن و کلیات زبانی»، مطالعات فلسفی، ش. ۳۳، شماره ۳، صص. ۲۷۳–۲۸۶.
- ۱۹۷۸، «باورها و حالات فرعی»، فلسفه علم، ش. ۴۵، شماره ۴، صص. ۴۹۹–۵۱۸.
- ۱۹۷۹، "آیا حیوانات اعتقادی دارند؟" The Australasian Journal of Philosophy, Vol. 57، شماره ۱، صص. ۱۵–۲۸.
- ۱۹۸۳، از روانشناسی عامیانه تا علوم شناختی: موردی علیه باور ، انتشارات MIT.
- ۱۹۸۵، "آیا انسان می‌تواند حیوانی غیرمنطقی باشد؟" سنتز، جلد. ۶۴، شماره ۱، صص. ۱۱۵–۱۳۵.
- ۱۹۸۸، "تعادل بازتابی، معرفت‌شناسی تحلیلی و مسئله تنوع‌شناختی"، سنتز، جلد. ۷۴، شماره ۳، صص. ۳۹۱–۴۱۳.
- ۱۹۹۰، «ارتباط‌گرایی، حذف‌گرایی و آینده روانشناسی عامیانه»، دیدگاه‌های فلسفی، ش. ۴، صص ۴۹۹–۵۳۳. (با ویلیام رمزی و جوزف گارون)
- ۱۹۹۰، تکه‌تکه شدن عقل: مقدمه‌ای بر نظریه عمل‌گرایانه ارزیابی شناختی ، انتشارات MIT.
- ۱۹۹۲، "نظریه بازنمایی ذهنی چیست؟" ذهن، جلد. ۱۰۱، شماره ۴۰۲، صص. ۲۴۳–۶۱.
- ۱۹۹۳، "Naturalizing Epistemology: Quine, Simon and the Prospects for Pragmatism"، در C. Hookway & D. Peterson (ed.)، فلسفه و علوم شناختی، مؤسسه سلطنتی فلسفه، ضمیمه شماره. 34 (Cambridge: Cambridge University Press), pp. 1-17. متن آنلاین
- ۱۹۹۶، ساختارشکنی ذهن ، انتشارات دانشگاه آکسفورد. فصل ۱ آنلاین
- ۱۹۹۸، "پرواز به مرجع، یا چگونه در فلسفه علم پیشرفت نکنیم"، (با مایکل بیشاپ) فلسفه علم، جلد. ۶۵، شماره ۱، صص. 33-49. متن آنلاین
- ۱۹۹۸، "تئوری نظریه به حداکثر"، (با شان نیکولز) ذهن و زبان، جلد. ۱۳، شماره ۳، صص. 421-49. متن آنلاین
- ۲۰۰۱، "مفروضات تجربی جکسون"، (به همراه جاناتان واینبرگ) فلسفه و پژوهش پدیدارشناسی، جلد. ۶۲، شماره ۳، صص. 637-643. متن آنلاین
- ۲۰۰۳، Mindreading، (تألیف مشترک با Shaun Nichols) انتشارات دانشگاه آکسفورد.
- ۲۰۰۶، "دو نظریه در مورد معماری شناختی زیربنای اخلاق"، (با دانیل کلی)، کنفرانس آنلاین فلسفه ، PDF آنلاین (در حال حاضر ۴۰۴)
- ۲۰۱۲، "مقالات گردآوری شده، جلد ۲: دانش، عقلانیت و اخلاق، ۱۹۷۸–۲۰۱۰"، انتشارات دانشگاه آکسفورد، ۲۰۱۲،شابک ۹۷۸۰۱۹۹۷۳۳۴۷۷.
- ۲۰۱۷، "Gettier Across Cultures"، (با ادوارد ماچری، استفن استیچ، دیوید رز، آمیتا چاترجی، کائوری کاراساوا، نوئل استروچینر، اسمیتا سیرکر، نائوکی اوسویی، و تاکاکی هاشیموتو) نوس، جلد. ۵۱.
برای مطالعهٔ بیشتر[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ https://philosophy.rutgers.edu/docman-lister/cv/538-cv-sps-updated-march-2018/file [نشانی وب عریان]
- ↑ https://philosophy.rutgers.edu/docman-lister/cv/538-cv-sps-updated-march-2018/file [نشانی وب عریان]
- ↑ Information from Stich's profile at University of Sheffield.
- ↑ Archives Audiovisuelles de la Recherche, Stephen Stich, Moral Theory Meets Cognitive Science: How the Cognitive Science Can Transform Traditional Debates (full video coverage)
- ↑ "Achievements".
- ↑ "Stephen Stich | University Center for Human Values". uchv.princeton.edu. Retrieved 2020-03-01.
- ↑ Ch. 6 p.129 of The Fragmentation of Reason: Preface to a Pragmatic Theory of Cognitive Evaluation