آن وون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آن وون
ته‌وانگ
سنگ نگاره این از آرامگاه پادشاه آن‌وون
پادشاه گوگوریو
سلطنتمه ۵۳۱ - مارس ۵۴۵
تاج‌گذاریمه ۵۳۱ میلادی
پیشینآنجانگ
جانشینیانگ وون
زادهبویئون
ژانویه ۴۹۸ میلادی
پیونگ یانگ سونگ
درگذشتهمارس ۵۴۵
پیونگ یانگ سونگ
آرامگاه
هونام‌ری ساسینچونگ
همسر(ان)جئونگبو‌این
جونگبو‌این
سوبو‌این
فرزند(ان)پیونگ سونگ
نام سلطنت
گوگیانگ گانگسانگ ته‌وانگ
هیانگ گانگسانگ ته‌وانگ
یئون‌گا ته‌وانگ
نام پسامرگ
آن وون ته‌وانگ
کاخ سلطنتپیونگ یانگ سونگ
دودمانگوگوریو
پدرمونجا میئونگ
پیشهپادشاه
سه امپراتوری

۱- امپراتوری شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م.
۲- امپراتوری گوگوریو ۳۷ پ.م. — ۶۶۸ م.
۳- امپراتوری بکجه ۱۸ پ.م. — ۶۶۰ م.

آن وون(هانگول:안원) با زادنام بویئون(هانگول: 보연) زاده(۴۹۸ - ۵۴۵ میلادی)، سلطنت(۵۳۱ - ۵۴۵ میلادی) بیست و سومین پادشاه گوگوریو شمالی‌ترین امپراتوری از میان سه امپراتوری کره بود. او برادر کوچک آنجانگ بیست و دومین پادشاه گوگوریو بود. او در سال ۵۳۱م پس از مرگ برادرش به قدرت رسید و بعد از ۱۴ سال حکومت در ماه مارس سال ۵۴۵ میلادی مرد.
بعد از او پسرش یانگ وون به پادشاهی رسید.

نبردها[ویرایش]

دو تا از سه پادشاهی دیگر، بکجه و شیلا، در پاسخ به تهدید گوگوریو اتحاد تشکیل دادند که منجر به صلح نسبتاً متعادلی شد. در تنها درگیری در زمان سلطنت آن‌وون، در نهمین ماه قمری سال ۵۴۰، بکجه قلعه یوسان را محاصره کرد، اما آن‌ وون ۵,۰۰۰ سوار را فرستاد و مهاجمان را بیرون کرد.

بلایا[ویرایش]

گوگوریو در طول سلطنت آن‌وون از بلایای طبیعی زیادی متحمل شد، مانند سیل در جنوب پادشاهی خود، زلزله، رعد و برق و یک بیماری همه گیر شدید، یک خشکسالی شدید (در سال ششم سلطنتش. او به دلیل این حادثه به مردم کمک کرده بود). طاعون ملخ با این حال، او در هفتمین سال سلطنت خود در بهار تلاش کرد تا مردم گرسنه را از گرسنگی نجات دهد.

هرج و مرج حول جانشینی و مرگ[ویرایش]

اولین ملکه آن‌وون پسری به دنیا نیاورده بود. در سومین سال بر تخت سلطنت، پسر بزرگ خود را از سوی ملکه دومش، شاهزاده پیونگ سونگ (پادشاه بعدی یانگ وون) به عنوان ولیعهد تعیین کرد. با این حال، در آخرین سال سلطنت آن‌وون، بین ملکه های دوم و سوم او که هر کدام به دنبال این بودند که پسرش را ولیعهد کنند، جنگ قدرتی در گرفت.

اشراف به دو اردوگاه تقسیم شد که منجر به نبردهای خشونت آمیز شد که در طی آن پادشاه ظاهراً کشته شد. این تقسیم داخلی آغاز تضعیف قابل توجه تاج و تخت سلطنتی و خود گوگوریو در سال های بعد بود.

شاه پس از ۱۵ سال بر تخت سلطنت در سومین ماه قمری سال ۵۴۵ درگذشت. به او لقب سلطنتی پس از مرگ پادشاه آن‌وون داده شد.

روابط خارجی[ویرایش]

پادشاه به سلسله وی لیانگ شمالی و وی شرقی ادای احترام کرد.

منابع[ویرایش]