جانگسو
جانگسو | |
---|---|
پادشاه گوگوریو | |
سلطنت | ۴۱۳–۴۹۱ میلادی |
پیشین | گوآنگ گائتو بزرگ |
جانشین | مونجا میئونگ |
زاده | ۳۹۴ (میلادی) |
درگذشته | ۴۹۱ (میلادی) |
دودمان | گوگوریو |
پدر | گوانگ گائتو بزرگ |
جانگسو نام او به معنی "زندگی طولانی است " بیستمین امپراتور گوگوریو شمالیترین در میان سه امپراتوری کره بود.
جانگسو در سال ۳۹۴ متولد شد و فرزند ارشد امپراتور گوآنگ گائتو بزرگ بود. او در ۴۰۸ میلادی ولیعهد شد، و بعد از مرگ پدرش در سال ۴۱۳، در ۱۹ سالگی به تخت نشست. در ابتدا، جانگسو خیلی از تلاشهای خود را نسبت به ثبات در یک پادشاهی بزرگ اختصاص داد که، در نتیجه مستقیم فتوحات پدرش را تجربه کرده بود. بعضی از مورخان او را به عنوان مقتدرترین امپراتور گوگوریو پس از امپراتور جومونگ میدانند زیرا که در زمان او و پدرش فتوحات زیادی رخ داد و در زمان او گوگوریو به بیشترین حد وسعت خود رسید و تبدیل به بزرگترین و قدرتمندترین امپراتوری شرق آسیا شد. جانگسو یک مقبره با شکوه را برای پدر، ساخته بود. در سال ۴۲۷، او پایتخت را تغییر نداد بلکه تجارت را در شهر گوگنه گسترش داد او در سال ۴۹۱ میلادی و در ۹۶ سالگی و در حالتی عادی درگذشت و نوهٔ او مونجا میئونگ به جای او به تخت نشت.
گسترش به جنوب[ویرایش]
سال ۴۷۲، پادشاه گارو از باکجه نامه ای به امپراتور شمال وی فرستاد. او اظهار داشت که به دلیل مداخله مکرر گوگوریو در تعامل با وی با مشکل مواجه شدهاست، بنابراین خواستار اقدام نظامی علیه گوگوریو شد.
پادشاه جانگسو به دنبال فرصتی برای حمله به پادشاهیهای جنوبی کره، باکجه و سیلا بود، در حالی که پادشاهی چینی شمال وی و سلسله سونگ با یکدیگر میجنگیدند. در نتیجه، پادشاه جانگسو مخفیانه برنامهریزی کرد تا به بکجه حمله کند، که علیرغم تلفاتش در برابر تهاجمات گوگوریو گوانگگاتو، همچنان پایگاه قدرت قابل توجهی در شبه جزیره داشت. برای خلع سلاح بکجه، راهبی بودایی به نام دوریم را فرستاد. دوریم با هدف مخفیانه فساد کشور قبل از حمله گوگوریو به دربار پادشاه گائرو رفت. کینگ گارو شروع به طرفداری از دوریم کرد و بدوک بازی کرد (بازی رومیزی) هر روز با او همراه بود و او میتوانست با گائرو صحبت کند که مبالغ هنگفتی را برای پروژههای ساختمانی خرج کند که خزانه ملی را تضعیف کرد.
در سال ۴۷۵، پادشاه جانگسو یک تهاجم تمام عیار از زمین و دریا علیه پادشاهی بیثبات کنونی باکجه آغاز کرد. دوریم در به دست آوردن اطلاعات در مورد باکجه موفق بود و در نتیجه پادشاه گائرو اصلاً برای حمله ای که گوگوریو و شاه جانگسو فرموله شده بودند آماده نبود. جانگسو با حرکتی که اکنون به نفع خود بود، سپس به سمت پایتخت حرکت کرد و به راحتی شهر Wiryesong را تصرف کرد و پادشاه Gaero را کشت و دوریم به سلامت از شهر فرار کرد. اندکی پس از آن، پادشاه جانگسو پایتخت را به همراه چندین شهر که از باکجه فتح کرده بود، به آتش کشید (باکجه پایتخت خود را به Ungjin (گونگجو کنونی) منتقل کرد تا پادشاهی را زنده نگه دارد). جنگ به گوگوریو کم و بیش کنترل کامل رودخانه هان را داددره، منطقه ای که برای قدرت تجاری و نظامی در شبه جزیره کره ضروری است. باکجه توانست کشوری برتر در شبه جزیره باشد زیرا تقریباً ۵۰۰ سال کنترل منطقه را در اختیار داشت، اما از زمانی که حاکم منطقه تغییر کرد، کنترل شبه جزیره را از دست داد.
پس از پایان موفقیتآمیز لشکرکشی خود در باکجه، پادشاه گوگوریو سپس توجه خود را به دومین پادشاهی شبه جزیره سیلا معطوف کرد و با اضافه شدن آن، بنای سنگی را در چونجو امروزی برپا کرد و دستاوردهای پدرش و خودش را ستود. این بنای تاریخی مرز بین پادشاهیهای جنوبی و گوگوریو را مشخص کرده و در همان مکان باقی ماندهاست.
بهطور کلی دوره پادشاه جانگسو دوره ایی از فتوحات، روابط دیپلماتیک و تجاری با چین، و رشد و شکوفایی گوگوریو در زمینههایی مانند تجاری، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، نظامی و هنری بود از فتوحات آن بهطور خلاصه میتوان به فتح باکجه، شیلا، مغولستان داخلی و ضمیمه کردن بخشی از کشور چین در مورد روابط دیپلماتیک و تجاری که پادشاه جانگسو انجام داد شامل وی شمالی، چی جنوبی، سونگ جنوبی، ژاپن، گائو یون بود که این روابط باعث شد گوگوریو در شرق آسیا بدرخشد و مشهور شود کاخ بزرگ انهاک گونگ به عنوان کاخ سلطنتی پادشاه جانگسو (بزرگ) شناخته میشود این کاخ بزرگترین کاخ شرق آسیا میباشد که در حال حاضر در کره شمالی به گنجینه ملی مورد حفاظت میباشد پادشاه جانگسو از نظر ظاهری مورد توجه کتب تاریخی بودهاست طبق کتاب تاریخی سامگوک ساگی پادشاه جانگسو دارای چهره ایی خشن اما خوشتیپ و با روحیه بالا بود امروزه پادشاه جانگسو همراه با پدرش شاه گوانگ گائتو بزرگ به عنوان بزرگترین پادشاهان کره شناخته میشوند
منابع[ویرایش]
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Jangsu of Goguryeo». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۴.