گگوکچئون

گگوکچئون
گگوکچئون
پادشاه گوگوریو
سلطنت	۱۷۹–۱۹۷ میلادی
پیشین	سیندائه
جانشین	سانسانگ
دودمان	گوگوریو

گگوکچئون (۱۹۷–۱۷۹ میلادی)، نهمین امپراتور گوگوریو، شمالی‌ترین در میان سه امپراتوری کره، بود.

سابقه و حکومت[ویرایش]

گگوکچئون، دومین پسر هشتمین پادشاه گوگوریو، سیندائه بود. با وجود اینکه برادر بزرگتر او، "(Go Balgi(고발기"، ولیعهد اصلی بود، صاحب منصبان دربار از گگوکچئون حمایت کردند، او در سال ۱۷۶ میلادی ولیعهد شد.

در سال ۱۸۰ میلادی، گگوکچئون با بانو "U"، دختر "U So" از "Jena-bu"، جهت نیرومندتر کردن قدرت مرکزی، ازدواج کرد. بانو "U" بعد از مرگ همسرش، با برادر گگوکچئون، پادشاه سانسانگ، ازدواج کرد و ملکه باقی‌ماند. در مدت سلطنت او، پنج قبیله قدرتمند منطقه که "بو" نامیده می‌شدند، به بخش‌هایی از امپراتوری مرکزی تبدیل شدند و یاغیان نیز توسط حکومت اشرافی سرکوب گردیدند.

در سال ۱۸۲ میلادی، گگوکچئون، پرنس “Gye-Su” را برای مقابله با نیروهای مهاجم چینی سلسله هان، که از طرف فرماندار “Liaodong” اعزام شده بودند، فرستاد. با وجود اینکه پرنس “Gye-Su” توانسته بود، جلوی ارتش دشمن را بگیرد، پادشاه گگوکچئون در سال ۱۸۴ میلادی، رهبری ارتش را مستقیماً برای مقابله با تهاجم نیروهای هان بر عهده گرفت. در سال ۱۹۱ میلادی، پادشاه گگوکچئون سیستم “meritocratic” را برای انتخاب صاحب منصبان دولت، پیاده کرد. در نتیجه این تصمیم او، تعداد زیادی از افراد با استعداد در سرتاسر گوگوریو کشف شدند، که مشهورترین آن‌ها "Eul Pa-So " بود. او توانست به مقام وزیر اعظم دست پیدا کند.

بر اساس متون کهن سامگوک ساگی گفته شده‌است که، روزی در سال ۱۹۴ میلادی، گگوکچئون به شکار رفت و با یک روستای قحطی زده روبرو شد. او مقداری از لباسها و غذایش را به یکی از روستاییان داد، و احساس کرد که او مسئول درد و محنت آن مردم می‌باشد. گگوکچئون، برای اصلاح و بهبود زندگی کشاورزان و روستائیان در امپراتوری، اقدام کرد.

Jindaebup[ویرایش]

قانون Jindae یک سیستم وام غلات است که توسط گگوکچئون در سال 194 تصویب شد. این سیستم به مردم اجازه می داد که از مارس تا جولای غلات وام بگیرند و در اکتبر بازپرداخت کنند. این سیستم در عصر سلسله چوسون تحت عنوان "Hwangok" حفظ شد ، که نشان می دهد این قانون بیش از هزار سال بسیار حفظ شده است

مرگ و جانشین[ویرایش]

هرچند مخالفتها با تغییر جانشینی از پدر_فرزند به برادر به خاطر ارشدیت افزایش پیدا کرد. اما او بواسطه برادرش سانسانگ موفق به انجام این کار شد. محل دفن او گگوکچئون وون می‌باشد.

پانویس[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «King Gogukcheon of Goguryeo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ اسفند ۱۳۸۷.

ن ب و دودمان گوگوریو
-	۱) جومونگ (۵۸-۱۹ ق.م.) • ۲) یوری (۱۹ ق.م.-۱۸ میلادی)
-	۳) دائموسین (۱۸-۴۴) • ۴) مینجانگ (۴۴-۴۸) • ۵) موبون (۴۸-۵۳) • ۶) تائجو (۵۳-۱۴۶) • ۷) چادائه (۱۴۶-۱۶۵) • ۸) سیندائه (۱۶۵-۱۷۹) • ۹) گگوکچئون (۱۷۹-۱۹۷) • ۱۰- سانسانگ (۱۹۷-۲۲۷) • ۱۱) دانگچئون (۲۲۷-۲۴۸) • ۱۲) جونگچئون (۲۴۸-۲۷۰) • ۱۳) سئوچئو (۲۷۰-۲۹۲) • ۱۴) بنگسانگ (۲۹۲-۳۰۰) • ۱۵) میچئون (۳۰۰-۳۳۱) • ۱۶) گگوگوون (۳۳۱-۳۷۱) • ۱۷) سوسوریم (۳۷۱-۳۸۴) • ۱۸) گگوگ یانگ (۳۸۴-۳۹۱) • ۱۹) گوآنگ گائتو بزرگ (۳۹۱-۴۱۳)
-	۲۰) جانگسو (۴۱۳-۴۹۰) • ۲۱) مونجا میئونگ (۴۹۱-۵۱۹) • ۲۲) آنجانگ (۵۱۹-۵۳۱) • ۲۳) آن وون (۵۳۱-۵۴۵) • ۲۴) یانگ وون (۵۴۵-۵۵۹) • ۲۵) پیونگ وون (۵۵۹-۵۹۰) • ۲۶) یئونگ یانگ (۵۹۰-۶۱۸) • ۲۷) یئونگ نیو (۶۱۸-۶۴۲) • ۲۸) بوجانگ (۶۴۲-۶۶۸)