سبک‌های آبجو
گونه‌های آبجو تمایز بین دو روش معمول ساخت آبجو را توضیح می‌دهد.
آبجو زودرس
[ویرایش]آبجو زودرس نوعی از آبجو است که از مخمر بالانشین تهیه می‌شود و طعم و رایحه قوی‌تری نسبت به آبجو دیر رس دارد.
آبجو انگلیسی
[ویرایش]آبجو انگلیسی یا ایل (Ale) یکی از گونه‌های رایج زودرس است که طعم رازک زیادی دارد و در نتیجه تلخ‌مزه است. میزان رایحه و طمع رازک را به سادگی می‌توان تشخیص داد. این نوع آبجو را زیاد سرد نمی‌کنند (بین ۱۰ تا ۱۳ درجه سانتی‌گراد) تا طعم قوی خود را حفظ کند.
آبجو دیر رس
[ویرایش]آبجوی دیر رس از مخمر پایین‌نشین و در دمای کمتری تهیه می‌شود، در نتیجه طعم ملایم‌تر و رنگ شفاف و تمیزتری دارد.
لاگر
[ویرایش]لاگر (Lager) رایج‌ترین گونه آبجوی دیر رس است. به خاطر رازک پایین‌تر و رویه بارآوری که طعم کمتری را از مخمر منتقل می‌کند، لاگر طعم شیرین‌تری دارد. این نوع آبجو در دمای پایین‌تر شادابی بیشتری به انسان منتقل می‌کند.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- ویژگی‌های ایل و لاگر از BBC - h2g2 (زبان انگلیسی)
 | این یک مقالهٔ خرد آبجو است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |