ملاحسین بشرویه

ملاحسین بشرویه اولین مومن به باب و اولین حروف حی است. باب‌الباب یکی از القاب وی است که توسط سید علی محمد باب به وی داده شده‌است.

چگونگی ایمان آوردن و فعالیت های عقیدتی

قبل از اعلان ظهور باب، مکتب شیخیه و بنیان‌گذار آن یعنی شیخ احمد احسائی و در ادامه سید کاظم رشتی مردم را آماده ظهور قائم موعود نموده بودند. بعد از وفات سید کاظم رشتی یکی از شاگردان ایشان، ملاحسین بشرویه به دنبال موعود توصیف شده توسط استادان رفت و در روز ۵ جمادی الاولی ۱۲۶۰ (قمری) مطابق با ماه می ۱۸۴۴ (میلادی) باب را دیده و در برخورد اولیه، سید علی محمد باب ، ملا حسین بشرویه را به منزل خود دعوت می‌کند.

چگونگی ملاقات اولیه سید علی محمد با ملاحسین را نبیل زرندی در تاریخ خود از قول میرزا احمد قزوینی که خود از ملا حسین شنیده بوده، به این مضمون تعریف می‌کند:

«جوانی را در بیرون دروازه شهر شیراز ملاقات کردم مرا به منزل خود دعوت کرد و بعد از گفتگوئی راجع به سید کاظم رشتی و وصیت او در زمینه پیدا کردن نایب خاص یا مهدی و علائمی که تعیین کرده‌است از من پرسید چه اشکالی دارد که آن موعود من باشم؟»

پس از این سوال ملا حسین حجت می‌طلبد و پس از بحثی که تا سحرگاه ادامه می‌یابد ادعای اورا قبول می‌کند و به او ایمان می‌آورد.

واقعاً در شب ۲۳ ماه مه ۱۸۴۴ چه گفتگوئی بین سید علی‌محمد و ملاحسین انجام گرفته و چه زمانی به طول انجامیده‌است فقط روایت نبیل زرندی در دست است ولی آنچه مسلم است در سوره اول قیوم الاسماء -تفسیری بر سوره یوسف که در همان شب به قلم سید باب نگاشته شده‌است- ادعای قائمیت و صاحب شریعت بودن او مسلم است.

پرفسورادوارد براون می‌نویسد:

ملا حسین که گفتیم اولین کسی بود که ایمان آورده بود در میان مبلغان از جان گذشته ای که به چهار گوشه ایران عزیمت کرده بودند کاملاً بخاطر انرژی آتشین و روحیه شکست ناپذیرش مشخص بود . روز و شب در اصفهان ، کاشان ، تهران و مشهد او مشغول متقاعد کردن پرسش گران و دودلان وتشویق وفاداران بود . خستگی و ضعف برای روحیه پرتب و تاب و آتشینی که آن جثه ضعیف را حرکت می دادند بی معنا بود . او که از تهران بیرون رانده شده بود به مشهد رفت و در آنجا توسط حمزه میرزا یکی از عموهای شاه آن زمان دستگیر شد . با این وجود موفق به فرار شد و به همراهی گروه کوچکی از مریدان در حال افزایش ، به سوی غرب عزیمت کرد تا به ماکو برسد و تلاش به آزاد کردن باب نماید .

حروف حی

لوح حروف حی به خط سید علی‌محمد باب

مقالهٔ اصلی: حروف حی

حروف حَی، لقبی است که به ۱۸ نفر از اولین مومنان به سید علی محمد باب اطلاق می‌شود. حرف در آثار باب، در معنای مومن به ظهور الهی به کار رفته‌است. به طور مثال، منظور از حروف انجیل و حروف فرقان در آثار او، مومنین به ظهور مسیح و محمد هستند. لفظ «حی» بدون احتساب شد (تشدید) از لحاظ ارزش عددی در حساب جمل برابر با هجده‌است و لذا عبارت «حروف حی» بمعنای هجده تن مومنین اولیه‌است. همچنین باب، خود و هجده نفر حروف حی را واحد اول شریعت بیان نامیده‌است.

حروف حی مأمور بودند که آیین بیانی را تبلیغ و منتشر نمایند. ملاحسین بشرویه ای( اسم الله الاول ملقب به قدور و باب الباب) نفر دوم این فهرست است. ملاحسین بشرویه‌ای، اولین کسی بود که به باب ایمان آورد. پس از ایمان آوردن او تا مدت ۵ ماه، ۱۷ نفر دیگر نیز به باب ایمان آوردند. ملاحسین بشرویه‌ای در تاریخ ۲۳ می ۱۸۴۴ به شیراز می‌رسد و در آنجا با باب دیدار می‌کند. ملا حسین به مانند سایر شیخیهها بدنبال جانشین احتمالی سید کاظم رشتی بود. در دیدار به ملاحسین، باب توانست تا بشرویه‌ای را متقاعد نماید که او قائم موعود است. بشرویه‌ای به باب ایمان می‌آورد.به دنبال او عده‌ای دیگر از شیخیان به شیراز می‌آیند و از ایمان آورندگان به باب شده و از حروف حی (حواریون باب) می‌شوند.

جنگ قلعه طبرسی

جنگ قلعه طبرسی یکی از بزرگترین جنگهای پیروان سید علی محمد باب و نیروهای حکومتی و مذهبی بوده است. در این جنگ عده‌ای از پیروان کتاب بیان مقاومت چشمگیری از خود نشان داده و طی نزدیک به دوسال ( حدود شوال 1264 تا حدود رجب 1266) عرصه را بطور جدی بر نیروهای دولتی و قوای اعزامی از مرکز تنگ نموده، سراسیمگی و وحشت عظیمی را میان شاه و درباریان پدید آوردند. جنگجویان بابی که هفتصد یا هشتصد تن بودند به رهبری ملاحسین بشرویه‌ای و محمدعلی بارفروشی که هر دو از حروف حی واحد اول بودند، در قلعه طبرسی به مدت شانزده ماه با نیرو های مسلح خوانین و فئودالها و نیز قوای دولتی مبارزه نموده و پس از چهار ماه تحمل محاصره و مقاومت دراین جنگ کشته شدند.:

موقعیت مکانی قلعه

تصاویر قدیمی و جدیدی از مقبره‌ی شیخ طبرسی در شهرستان قائمشهر

درست در جایی که باتلاق ختم و جنگل آغاز می‌گردد در بین درختزار و باتلاق ها، مقبره شیخ طبرسی مرد مقدس دوران گذشته قرار دارد. ساختمان کوچکی که مکان مقبره را نشان می‌دهد در میان مکانی پوشیده از علف قرار دارد که ۱۰۰ متر طول و ۷۰ متر عرض دارد. این محوطه دارای تعدادی درخت انار وحشی است و با استحکامات خاکی ابتدایی تیرک چوبی احاطه شده است.}}

ادوارد براون در تشریح واقعه شیخ طبرسی می‌نویسد:

پیروان سید علی محمد باب تحت تاثیر سخنان قرةالعین در واقعه بدشت،در مکانی که مزار شیخ طبرسی در آنجا بود گردهم آمدند. در اینجا، مردان تعلیم دیده برای صلح(علمای مذهبی) با نیروی شجاعت و مهارت باورنکردنی، ماه ها مجبور به جنگ با قوای سلطنتی بودند و بارها و بارها نیروهای دولتی را شکست داده و موجب شده بودند که حتی برخی از قوای دولتی نا امید شوند. رهبر شجاع ایشان ملاحسین بشرویه‌ای بود.

ملا حسین بشرویه ای در جنگ قلعه شیخ طبرسی مازندران کشته شد.