ضریح

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Jeeputer (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۲۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

ضریح پیشین چهار امام شیعه، به ترتیب از راست به چپ حسن بن علی، علی بن حسین، محمد بن علی و جعفر بن محمد در عربستان که تخریب شد.

ضریح، سازه مشبّکی از طلا، نقره، مس یا چوب و جز آن است، که بر روی مرقد (قبر) امام، امامزاده یا بزرگان مذهبی سازند.[۱][۲][۳]

اختلاف نظر

در سال ۱۹۳۰ میلادی، دولت سعودی اقدام به انهدام سازه‌هایی که بر روی قبرها بود کرد. مفتی‌هایی چون شیخ عبدالرحمن براک، شیخ ممدوح الحربی، دکتر ناصر العمر، ابن جبرین، دکتر سفر الحوالی و حامد العلی خواستار انهدام ضریح‌ها در عراق و به ویژه کربلا هستند.[۴] برخی علمای شیعه مانند جعفر سبحانی تبریزی معتقدند که علاوه بر تبرک جستن، اظهار علاقه و محبت از دیگر دلایل بوسیدن و احترام کردن ضریح حرم ائمه است و این عمل از روی عبادت و بندگی نیست.[۵]

نگارخانه

ضریح آرامگاه فاطمه معصومه
ضریح زینب کبری در قاهره
ضریح رقیه دختر حسین بن علی
ضریح زینب کبری در دمشق
ضریح محمد، عمر و ابوبکر
ضریح برهان‌الدین ابراهیم دسوقی در مسجد دسوق
ضریح دانیال در شوش
ضریح رأس الحسین در مصر

جستارهای وابسته

منابع

  1. لغتنامهٔ دهخدا، سرواژهٔ «ضریح»
  2. فرهنگ فارسی معین، سرواژهٔ «ضریح»
  3. در کتاب فرهنگ تشریحی معماری و ساختمان ضریح برابر shrine در نظر گفته شده است.
  4. «فتوای علمای سعودی برای انهدام ضریح ائمه درعراق؛ روزنامه ابتکار؛ ۳۰ تیر ۱۳۸۶». بایگانی‌شده از اصلی در ۵ فوریه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲۴ اکتبر ۲۰۱۱.
  5. شواهد قرآنی بوسه بر ضریح ائمه؛ تبیان؛ ۱۹ مرداد ۱۳۸۹