نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط 5.74.143.233(بحث) در تاریخ ۱۰ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۳۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱۰ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۳۴ توسط 5.74.143.233(بحث)
خ حرف نهم در الفبای فارسی و حرف هفتم در الفبای عربی است که برای نمایش همخوان سایشی نرمکامی بی‌واک بکار می‌رود. برای نمایش این همخوان در انگلیسی باستان از دونگاره gh استفاده می‌شد، مانند واژه doughter (دختر). برای نوشتن کلمات دارای این حرف در زبان فارسی یا عربی با الفبای لاتین از (kh) استفاده می‌کنند. مانند:khoozestan برای خوزستان، که نام یکی از استان‌های ایران است.
زبان‌شناسی
واج «خ» از دیدگاه آواشناسی، همخوانی است سایشی، ملازی و بی‌واک. اندام‌های تولیدکنندهٔ آن انتهایی‌ترین بخش عقب زبان و بخش پایانی نرم‌کام هستند. برای تولید این واج، عقب زبان که روبه‌روی زبان کوچک قرار دارد بالا می‌رود و بدین ترتیب، گذرگاه تنگی برای گذر هوا پدید می‌آیدو جریان هوا با فشار از این گذرگاه می‌گذرد و سایش ایجاد می‌کند.[۱]
