هریت تابمَن (به انگلیسی: Harriet Tubman) (زادهٔ ۱۸۲۰ - درگذشته ۱۹۱۳) مبارز علیه برده‌داری و یکی از موفقترین رهبران سازمان راه‌آهن سری بود. سازمان راه‌آهن سری به بردگان سیاه پوست کمک می‌کرد تا به ایالت‌های شمالی که در آن برده‌داری منسوخ شده بود فرار کنند.
هریت تابمَن در ایالت مریلند در یک خانواده برده به دنیا آمد در سنین کودکی به کار بردگی گمارده شد. در سن ۲۴ سالگی با یک مرد سیاه پوست آزاد ازدواج کرد. در سن ۲۹ سالگی از محل سکونت خود به ایالت فیلادلفیا گریخت. پس از مدتی برای نجات خانواده خود به زادگاهش بازگشت.
وی در سفرهای مکرر خود به بیش از ۳۰۰ برده کمک کرد تا به ایالت‌های شمالی فرار کنند. بطوریکه برای دستگیری او جایزه تعیین شد. پس از شروع جنگ داخلی آمریکا در سال ۱۸۶۱، هریت ابتدا به عنوان پرستار و آشپز و سپس به عنوان دیدبان و پیش‌آهنگ مسلح در ارتش متحد شمال خدمت کرد. پس از مدتی به عنوان اولین زن، فرماندهی یک عملیات نظامی را برعهده گرفت که منجر به آزادی ۷۰۰ برده گردید. وی پس از جنگ به نگهداری از خانواده خود پرداخت و همچنین در جنبش مبارزه برای حقوق زنان شرکت جست.
