موسیقی مینیمال
| موسیقی مینیمال | |
|---|---|
| ریشه‌های سبکی | موسیقی تجربی، موسیقی دوازده‌نغمه‌ای، سریالیسم |
| ریشه‌های فرهنگی | آمریکا |
| سازهای معمول | پیانو، ارکسترا، پرکاشن، ساز موسیقی الکترونیک |
| فرم‌های مشتق‌شده | پست مینیمالیسم، توتالیسم |
| زیرژانرها | |
| موسیقی درون | |
| ژانرهای درهم‌آمیخته | |
| موسیقی تکرارشونده | |
موسیقی مینیمال (به انگلیسی: Minimal music) سبک و تکنیکی از موسیقی است که در ارتباط با آثار تعدادی از آهنگسازان آمریکایی مانند لامونته یانگ، تری رایلی، استیو رایش و فیلیپ گلس است. پیدایش این سبک واکنشی به پیچیدگی نظری و عملی موسیقی مدرن بود.[۱]
تاریخچه[ویرایش]
| دوره‌ها، اعصار و جنبش‌های موسیقی کلاسیک غرب | |
|---|---|
| دوران اولیه | |
| قرون وسطی | ۵۰۰–۱۴۰۰ |
| * آرس کهن | ۱۱۷۰–۱۳۱۰ |
| رنسانس | ۱۴۰۰–۱۶۰۰ |
| دوران قواعد مشترک | |
| باروک | ۱۶۰۰–۱۷۵۰ |
| گالانت | ۱۷۲۰–۱۷۸۰ |
| کلاسیک | ۱۷۳۰–۱۸۲۰ |
| * مکتب مانهایم | ۱۷۴۰–۱۷۷۰ |
| رمانتیک | ۱۷۸۰–۱۹۱۰ |
| قرن بیستم و اوایل دوره قرن بیست‌و‌یکم | |
| عصر مدرن | ۱۸۹۰–۱۹۵۰ |
| جنبش امپرسیونیستی | ۱۸۹۰–۱۹۲۵ |
| جنبش اکسپرسیونیستی | ۱۹۰۸–۱۹۲۵ |
| * دومین مکتب وین | ۱۹۰۰–۱۹۶۰ |
| عصر پست‌مدرن/معاصر | ۱۹۳۰– اکنون |
| * جنبش مینیمالیستی | ۱۹۶۵– اکنون |
این سبک موسیقی ابتدا در دهه ۶۰ در نیویورک به وجود آمد و در ابتدا به شکل گونه‌ای از موسیقی تجربی شناخته شد و به آن مدرسه هایپنوتیک نیویورک (New York Hypnotic School) گفته می‌شد.
تعریف و ویژگی[ویرایش]
منظور از اختصار در موسیقی با گرایش‌های مینیمالیستی اشاره به عناصر سازنده و ساختار موسیقایی آن موسیقی است. درحالی‌که در هنر مینیمال، عناصر سازنده اثر به اشکال هندسی محدود شده‌است در موسیقی مینیمال تعداد نتها، فواصل و شدت کاهش می‌یابد. علاوه بر این آهنگسازان این سبک از استفاده از ساختارهای پیچیده موسیقایی اجتناب می‌کنند.
ویژگی‌های کلی این موسیقی هارمونی‌های ثابت، پالس‌های یکنواخت، تغییر فرم آهسته و تدریجی و تکرار عبارت‌های موسیقی یا بخش‌های کوچک‌تر به مثابه موتیف‌ها یا سلول‌ها است. این سبک ممکن است ویژگی‌های دیگری مانند تغییر مُد داشته باشد.
آهنگسازان شاخص[ویرایش]
علاوه بر آهنگسازان آمریکایی سبک مینیمال (لامونته یانگ، تری ریلی، استیو رایش و فیلیپ گلس)، در اروپا موسیقی آهنگسازانی مانند لوییس آندریسن، کارل گویوارتز، مایکل نایمن، گاوین برایرز، استیو مارتلند، هنریک گورتسکی، آروو پارت، یان تیرسن و جان تاونر نشان دهنده برخی ویژگی‌های موسیقی مینیمال است.
موسیقی مینیمال در دهه ۱۹۷۰ میلادی بر تعداد زیادی از گروه‌های موسیقی راک مانند گروه یس، آیرون باترفلای، جفرسن ایرپلین و در دهه ۱۹۸۰ میلادی بر جنبش نیو ایج تأثیر گذاشت.
پانویس[ویرایش]
- ↑ «مینیمالیسم و موسیقی». مجله گلستانه. مرداد ۱۳۸۰. شماره ۳۰. صص ۸–۹.
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Minimal music». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۱.