واقع‌گرایی سوسیالیستی
واقع‌گرایی سوسیالیستی یا رئالیسم سوسیالیستی (به انگلیسی: Socialist Realism) سبکی هنری است که در دوره حکومت شوروی در روسیه و سپس در دیگر کشورهای کمونیستی پدید آمد. در واقع گرایی سوسیالیستی، کشمکش‌های فردی در برابر تضادهای اجتماعی اهمیتی ندارد انسان با ایده، جست و جوگر، امیدوار، و آینده نگر است.[۱]
پاگیری رئالیسم سوسیالیستی را با جریان شکل‌گیری انقلاب‌های کارگری و ایجاد حکومت‌های سوسیالیستی همزمان می‌دانند. به عنوان نمونه بارز اطلاق این اصطلاح به جریان ادبی بعد از انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ روسیه است. رئالیسم سوسیالیستی ریشه‌های خود را در رئالیسم جستجو می‌کند و با اصالت دادن به روایت واقعیت مرکزیت توجه خود را به زندگی مردمان فرودست، بیان مشکلات طبقاتی و بعضاً روند مبارزات و انقلاب‌ها معطوف می‌کند. بنیان این مکتب بر تأکید بر کار است. کتاب‌های ولگا به خزر می‌ریزد اثر پیلنیاک و دُن آرام اثر شولوخف در این مکتب نوشته شده‌اند.
نظریه واقع‌گرایی سوسیالیستی در سینما[ویرایش]
رئالیسم سوسیالیستی رویکرد زیبایی‌شناخته‌ای بود که در سال ۱۹۳۴ توسط کنگره نویسندگان شوروی طرح شد. ژدانف، از مقامات فرهنگی شوروی، موضوع را چنین تشریح می‌کند:
رفیق استالین از نویسندگان ما به عنوان مهندسان روح انسان‌ها نام برده‌است. معنای این حرف چیست؟ این عنوان چه وظایفی را برعهده ما می‌نهد؟ در وهله نخست این حرف بدان معناست که باید زندگی را شناخت تا بتوان آن را به درستی در آثار هنری به تصویر کشید؛ واقعیت را نه به شیوه‌ای مرده و مدرسی، نه صرفاً به مثابه «واقعیت عینی» بلکه در تکامل انقلابی‌اش می‌باید ترسم کرد.[۲]
نگارخانه[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ شناخت و تحسین هنر، سیمین دانشور
- ↑ دیوید بوردول-کریستین تامسون. تاریخ سینما. ترجمه روبرت صافاریان. ص۳۳۹.
- بوریس ساچکوف (۱۳۶۲)، تاریخ رئالیسم، ترجمهٔ محمّدتقی فرامرزی، تندر
| لیسانکوئیست ها | |
|---|---|
| اختلافات | |
| مفاهیم | |
| سیاستهای شوروی | |
