محمد امین الحسینی

محمد امین الحسینی
محمد امین الحسینی
مفتی اعظم بیت‌المقدس
مشغول به کار ۱۹۲۲ – ۱۹۳۷
پس از	-
پیش از	-
اطلاعات شخصی
زاده	ژانویهٔ ۱۸۹۷ اورشلیم، امپراتوری عثمانی
درگذشت	۷ ژوئیهٔ ۱۹۷۴ (۷۷ سال) بیروت، لبنان
ملیت	امپراتوری عثمانی (تا ۱۹۱۸) و سپس فلسطین
حزب سیاسی	کمیته اعلای عرب
شغل	سیاستمدار
تخصص	مفتی شاخص در شورش اعراب در زمان قیومیت بریتانیا بر فلسطین و از چهره‌های مشهور ناسیونالیست عربی و ضدیهودی
مذهب	اسلام اهل سنت

محمدامین حسینی (به عربی: محمد أمين الحسيني) مفتی اعظم بیت‌المقدس و ملی‌گرای عربی در فلسطین تحت قیومیت بریتانیا بود. او از دشمنان جنبش صهیونیسم و از اعضای حزب نازی بوده و در تشکیل لشکر کوهستانی سیزدهم وافن اس‌اس حنضر نقش کلیدی داشت و به دلیل اعمالش در بوسنی و هرزگووین و صربستان، به عامل مهم نفرت بین بوسنیایی‌ و صرب‌ها تبدیل شد.

الحسینی در پایان جنگ جهانی اول به حمایت از پادشاهی عربی سوریه در دمشق مستقر شد. پس از شکست فیصل اول، ناسیونالیسم او به فلسطین متمایل شد و به بیت‌المقدس بازگشت. او از ۱۹۲۰، در حین تلاش برای استقلال فلسطین به عنوان یک کشور عربی با صهیونیسم مخالفت می‌ورزید و رهبر علیه تأسیس اسرائیل بود. او از ۱۹۲۱ تا ۱۹۳۷ مفتی اعظم بیت‌المقدس بود و از این جایگاه برای ترویج اسلام و در عین حال پیشبرد یک ناسیونالیسم عربی غیر اقراری علیه صهیونیسم استفاده می‌کرد.

وی پس از شکست شورش اعراب در زمان قیومیت بریتانیا بر فلسطین در سال ۱۹۳۶ به آلمان نازی گریخت و به عضویت در حزب نازی درآمد. او با شخص هیتلر، گورین و دیگر مقامات بلندپایه حزب نازی دیدار کرد. در آنجا به عضوگیری مسلمانان، بخصوص مسلمانان اهل بوسنی و هرزگوین برای عضویت در یگان ویژه و لشکر کوهستانی سیزدهم وافن اس‌اس حنضر پرداخت.

جنگ جهانی دوم

وی در سفر به برلین در سال ۱۹۴۱ در آغاز جنگ جهانی دوم با آدولف هیتلر دربارهٔ حل مسئلهٔ یهودیان خاورمیانه و مقابله با صهیونیسم و خاتمه دادن به مشکل یهودیان گفتگو کرد.

گفته می‌شود احتمالاً در حالیکه هیتلر خواستار بیرون راندن یهودیان از اروپا به سرزمین فلسطین بود، الحسینی آن را تهدیدی برای امنیت حضور خود در فلسطین می‌دانست و توانست هیتلر را برای نابودی یهودیان به جای بیرون راندن آن‌ها متقاعد نماید.

در اکتبر سال ۲۰۱۵ میلادی، بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل، به طرح همین ادعا تحت عنوان «نقش فلسطینیان در هولوکاست» پرداخت که با انتقاد گسترده مورخان و پژوهشگران هولوکاست و همچنین بسیاری از مقامات و پژوهشگران اسرائیلی روبرو شد. اسحاق هرتزوگ، رهبر حزب کارگر اسرائیل حرف‌های نخست‌وزیر را «تحریف خطرناک تاریخی» توصیف کرده و از او خواست که به سرعت حرف‌هایش را تصحیح کند. حتی موشه یعلون، وزیر دفاع اسرائیل و از چهره‌های نزدیک به بنیامین نتانیاهو، هم از تأیید این حرف‌های او خودداری کرد و اظهار داشت: «نمی‌دانم که نخست‌وزیر چه گفته‌است. تاریخ خیلی خیلی روشن است.» موشه زیمرمن، پژوهشگر برجسته در حوزه هولوکاست و یهودستیزی در دانشگاه عبری اورشلیم هم گفت بنیامین نتانیاهو در بحثی کلان به خاطر اهداف سیاسی مطلبی را بیان کرده که با واقعیت جور در نمی‌آید. به گفته وی: «هر کاری که مسئولیت را از دوش هیتلر به عهده دیگران بیندازد شکلی از انکار هولوکاست است.» این پژوهشگر تاریخ معتقد است هرچند که مفتی اعظم بیت‌المقدس در مقطع جنگ جهانی دوم به نازی‌ها گرایش داشته، اما چهره کم تأثیری بوده که می‌خواسته از آلمان‌ها برای مقابله با قیمومیت بریتانیا و مهاجرت یهودیان به فلسطین کمک بگیرد. موشه زیمرمن می‌گوید هیچ مدرکی دال بر اثرگذاری الحسینی بر هیتلر وجود ندارد.

در ۲۵ آوریل ۱۹۴۱، الحسینی طراح اصلی حمله نازیها به بوسنی شد. تحت نظر او صربهای مسیحی ارتدوکس برای متمایز شدن، مجبور به استفاده از بازوبند آبی و صربهای یهودی مجبور به استفاده از بازوبند زرد شدند. در همین حال، وقتی الحسینی خود را «محافظ اسلام» خواند، حدود صد هزار نفر از بوسنیایی‌های مسلمان به دسته‌های نازی پیوستند. تحت فرمان او دویست هزار مسیحی ارتدوکس صرب، ۲۲٬۰۰۰ نفر از یهودیان بوسنی و بیش از ۴۰٬۰۰۰ کولی به قتل رسیدند که بعدها عامل مهم نفرت بین بوسنیایی‌ها و صربها در جنگ بوسنی و هرزگووین و صربستان در دهه ۱۹۹۰ شناخته شد.

نگارخانه

• 

  در حال مذاکره با آدولف هیتلر - برلین ۱۹۴۱

• 

  در حال سان دیدن از استخدام شدگان وافن اس اس اسلامی

• 

  محمد امین الحسینی در حال فرستادن سلام نازی به مسلمانان عضو وافن اس‌اس

• 

  در حال گفتگو با لژیونرهای آذربایجانی مفتی اعظم قدس در ۱۹۴۲، برلین

• 

  در حال گفتگو با هاینریش هیملر

منابع

• Laurens، Henry. Une mission sacrée de civilisatione. Fayard، ۲۰۰۲. شابک ‎۹۷۸–۲–۲۱۳–۶۰۳۴۹–۰. 
• Ben-Ze'ev، Efrat. Remembering Palestine in 1948: Beyond National Narratives. Cambridge، ۲۰۱۱. شابک ‎۹۷۸–۰–۵۲۱–۱۹۴۴۷–۱.