فردینانت شورنر

فردینانت شورنر
زاده	۱۲ ژوئن ۱۸۹۲ مونشن، امپراتوری آلمان
درگذشته	۲ ژوئیهٔ ۱۹۷۳ (۸۱ سال) مونشن، آلمان غربی
وفاداری	امپراتوری آلمان (تا ۱۹۱۸) جمهوری وایمار (تا ۱۹۳۳) رایش سوم
شاخه نظامی	نیروی زمینی
سال‌های خدمت	۱۹۴۵–۱۹۱۱
درجه	فیلدمارشال
فرماندهی	هنگ ۹۸ کوهستان لشکر ششم کوهستان سپاه سپاه ۱۹ کوهستان سپاه ۴۰ زرهی گروه ارتش جنوب گروه ارتش شمال گروه ارتش مرکز
جنگ‌ها و عملیات‌ها	جنگ جهانی اول جنگ جهانی دوم: نبرد لهستان نبرد یونان: عملیات بارباروسا عملیات سیلبرفوکس نبرد برلین محاصره کورلند نبرد برلین
نشان‌ها	پور لو مریت صلیب شوالیه صلیب آهنین با برگ‌های بلوط، شمشیرها و الماس‌ها

فردینانت شورنر (به آلمانی: Ferdinand Schörner) (۱۲ ژوئن ۱۸۹۲–۲ ژوئیه ۱۹۷۳) نظامی بلندپایه و فیلدمارشال آلمانی در دوره رایش سوم بود که برای چند روز در اواخر جنگ جهانی دوم فرماندهی کل نیروی زمینی آلمان را بر عهده داشت. او به جهت عملکرد متمایز تا روزهای پایایی جنگ، جزو یکی از تنها ۲۷ تنی بود که نشان صلیب شوالیه صلیب آهنین با برگ‌های بلوط، شمشیرها و الماس‌ها را دریافت کردند.

سال‌های اولیه و جنگ جهانی اول

فردینانت شورنر روز ۱۲ ژوئن سال ۱۸۹۲ در مونشن زاده شد. پدرش افسر پلیس بود. سال ۱۹۱۱ پس از اتمام دوران مدرسه برای یک سال به عنوان داوطلب در ارتش پادشاهی بایرن خدمت کرد. سپس شروع به تحصیل در رشته فلسفه نمود تا خود معلم شود. با آغاز جنگ جهانی اول وادار به ترک دانشگاه شد. بیشتر جنگ را با درجه ستوان دوم و به عنوان فرمانده گروهان گذراند. شورنر در قالب یگان‌های ارتش باواریا میدان‌های رزم زیادی را در جبهه‌های غربی و ایتالیا در این جنگ تجربه نمود. با وجود این که در این زمان تنها یک افسر ذخیره به حساب می‌آمد و درجه پایینی داشت، نشان‌های عالی درجه ۲ و ۱ صلیب آهنین و پور لو مریت را دریافت کرد.

رایشسور

شورنر در سال‌های پر آشوب پس از جنگ در فرایکور خدمت کرد و سپس به رایشسور ملحق گردید. در دهه ۱۹۲۰ دوره ستاد کل را گذراند. سال ۱۹۳۱ مدرس تاکتیک و تاریخ نظامی در دانشکده پیاده‌نظام درسدن شد.

ورماخت

سال ۱۹۳۷ در مقام فرماندهی هنگ ۹۸ کوهستان به درجه سرهنگ دوم ترفیع گرفت.

جنگ جهانی دوم

لهستان، فرانسه و بالکان

با آغاز جنگ جهانی دوم در ماه سپتامبر سال ۱۹۳۹، به شکل درخشانی با هنگ خود در نبرد لهستان حضور یافت. هنگ او در قالب لشکر یکم کوهستان در تهاجم به دژ لووف مشارکت کرد. نیروهای شورنر در مراحل ابتدایی کارزار جبهه غربی نیز به صورت موفقی به نبرد پرداختند. شورنر اواخر ماه مه سال ۱۹۴۰ فرماندهی لشکر ششم کوهستان را عهده‌دار شد. ماه اوت به درجه سرتیپ ترفیع گرفت. لشکر او رزم شدیدی را کارزار بالکان تجربه کرد. در جریان نبرد یونان در شکستن خط دفاعی مکاستاس سهیم بود که تنها در عرض ۲۴ ساعت حاصل شد. نیروهای او روز ۲۷ آوریل سال ۱۹۴۱ پرچم آلمان را بر فراز آکروپولیس برافراشتند. به جهت این موفقیت‌ها نشان عالی صلیب شوالیه صلیب آهنین روز ۲۰ آوریل سال ۱۹۴۱ به شورنر اعطا شد.

شوروی

در آغاز تهاجم به شوروی از ماه ژوئن سال ۱۹۴۱ نیروهای شورنر به عنوان بخشی از سپاه دیتل در شمال دور عمل می‌کردند. به هر صورت پیشروی به سمت مورمانسک در نهایت موفقیت‌آمیز نبود. شورنر روز ۲۷ ژانویه سال ۱۹۴۲ به درجه سرلشکر ترفیع گرفت و فرماندهی سپاه سپاه ۱۹ کوهستان به او سپرده شد. با استقرار در قسمت شمالی جبهه شرقی در عرض دو سال آینده حملات متعدد شوروی را دفع کرد. شورنر فرمانده‌ای بسیار سرسخت اما به فکر سربازان خود بود. او همواره از خط مقدم نیروهای خود را پیش می‌برد. به عنوان یک ناسیونال سوسیالیست معتقد، تعصب بالایی در میدان نبرد از خود نشان می‌داد. شورنر ماه ژوئن سال ۱۹۴۲ به درجه سپهبد (ژنرال نیروهای کوهستان) ترفیع گرفت.

شورنر روز ۱ اکتبر سال ۱۹۴۳ فرمانده سپاه ۴۰ زرهی در ناحیه رود دنیپر در قسمت جنوبی جبهه شد. او قابلیت‌های دفاعی خود را در برابر دشمن دارای برتری در این موقعیت نیز به نمایش گذاشت. شورنر بیشترین میزان تلاش را از نیروهای خود طلب می‌کرد و در عین حال مورد احترام آن‌ها بود. به جهت مشارکت مؤثر در دفاع از سرپل نیکوپول روز ۱۷ فوریه سال ۱۹۴۴ برگ‌های بلوط صلیب شوالیه را دریافت کرد و روز ۱ مارس به درجه ارتشبد ترفیع گرفت. شورنر همچنین به عنوان سربازی پایبند به اصول رایش سوم، به ریاست ستاد فرماندهی ناسیونال سوسیالیست در نیروی زمینی منصوب گشت. مدتی بعد به فرماندهی گروه ارتش جنوب اوکراین برگزیده شد. شورنر جز معدود فرماندهان ارشد بود که اعتماد فرماندهی عالی را برای صورت دادن عقب‌نشینی‌های تاکتیکی طبق نظر خود، داشت. از این اختیار به‌شکل بی‌مهابایی استفاده می‌کرد و هیچگاه بابت آن مؤاخذه نشد. هنگامی که تابستان سال ۱۹۴۴ مسئول دفاع از ناحیه اودسا بود، به این باور رسید که نخواهد توانست موضع خود را حفظ کند؛ بدین جهت به پشت رود دنیپر عقب نشست. این کار موجب از دست رفتن شهر اودسا شد اما خط مقدم را تثبیت کرد و گروه ارتش او را از انهدام قطعی رهایی داد.

شورنر مجدداً به شمال منتقل شد تا از روز ۲۱ ژوئیه سال ۱۹۴۴ گروه ارتش شمال را در مقابل تهاجم جدید دشمن هدایت کند. او با دو ارتش میدانی شانزدهم و هجدهم در مقابل نیرویی با ده برابر توان ایستادگی کرد. بدین ترتیب روز ۲۸ اوت سال ۱۹۴۴ شمشیرهای صلیب شوالیه به او اعطا گردید. شورنر اقدام به مبارزه در حین عقب‌نشینی به سمت لتونی کرد. با این حال حرکت تهاجم قدرتمند شوروی راه او را در ممل قطع نمود تا ۲۷ لشکر آلمانی ماه اکتبر در محاصره شبه‌جزیره کورلند گرفتار شوند. شورنر در ماه‌های آتی دفاع منسجمی در این ناحیه ایجاد و چهار تهاجم عمده دشمن را دفع کرد. به جهت این عملکرد در کورلند روز ۱ ژانویه سال ۱۹۴۵ مختفر به دریافت الماس‌های صلیب شوالیه شد.

اوایل سال ۱۹۴۵ فرماندهی گروه ارتش آ که بعد به گروه ارتش مرکز تغییر عنوان داد، به شورنر سپرده شد. او می‌بایست از خط مقدمی به طول حدود ۵۰۰ کیلومتر از لهستان تا اسلواکی با ۲۶ لشکر به شدت آسیب‌دیده دفاع می‌کرد. با هر آنچه در اختیار داشت توانست به خط مقدم ثبات ببخشد و مجموعه‌ای اقدامات تأخیر آفرین در مقابل دشمن اجرا کند. شورنر روز ۵ آوریل سال ۱۹۴۵ به عنوان آخرین نفر در ورماخت و کل تاریخ آلمان به درجه فیلدمارشال نائل آمد. او به مقاومت در مقابل نیروهای شوروی در جنوب برلین ادامه داد. روزهای پایانی جنگ دستور گرفت نیروهای خود را به کوه‌های بایرن به عنوان واپسین موضع دفاعی، ببرد؛ البته چنین موضعی در حقیقت وجود نداشت.

در پایان جنگ شورنر جایگاه خود را رها و به تیرول در غرب پرواز کرد تا اسیر نیروهای آمریکایی شود. با این حال آن‌ها او را تحویل شوروی دادند. با وجود عقاید سفت‌وسخت ناسیونال سوسیالیستی، آن جا شورنر را به پیوستن به جرگه کمونیستم تشویق کردند و از او خواستند به ارتش آلمان شرقی بپیوندد. با رد این خواسته محاکمه و به بیست‌وپنج سال زندان محکوم شد. با این وجود سال ۱۹۵۵ از زندان شوروی آزاد شد و به آلمان بازگشت. این بار مجدداً سال ۱۹۵۷ در آلمان غربی به اتهام اعدام چند سرباز آلمانی به جرم فرار و شکست‌طلبی در اواخر جنگ، محاکمه و به چهار و نیم سال حبس شد. به هر صورت تنها دو سال دیگر را در زندان گذراند. فیلدمارشال فردینانت شورنر در نهایت روز ۲ ژوئیه سال ۱۹۷۳ در اثر حمله قلبی در مونشن درگذشت. او همچنین آخرین فیلدمارشال آلمانی بود که از دنیا می‌رفت.