هرمان گورینگ

هرمان گورینگ
هرمان گورینگ
رئیس رایشستاگ
مشغول به کار ۱۹۳۲ – ۱۹۴۵
نخست‌وزیر پروس
مشغول به کار ۱۰ آوریل ۱۹۳۳ – ۲۳ آوریل ۱۹۴۵
فرماندار	آدولف هیتلر هرمان گورینگ
پس از	فرانتس فون پاپن
پیش از	انحلال پست
وزیر اقتصاد
پیش از	والتر فونک
وزیر امور داخلی پروس
مشغول به کار ۱۹۳۳ – ۱۹۴۵
وزیر هواپیمایی رایش
مشغول به کار ۱۹۳۳ – ۱۹۴۵
پیش از	روبرت ریتر فون گرایم
وزیر جنگلبانی
مشغول به کار ۱۹۳۴ – ۱۹۴۵
اطلاعات شخصی
زاده	هرمان ویلهلم گورینگ ۱۲ ژانویهٔ ۱۸۹۳ روزنهایم، باواریا، امپراتوری آلمان
درگذشت	۱۵ اکتبر ۱۹۴۶ (۵۳ سال) نورنبرگ
ملیت	آلمان نازی
حزب سیاسی	حزب ملی کارگران سوسیالیست آلمان NSDAP
همسر(ان)	کارین فون کانتزنوو امی زانمان
فرزندان	چهار فرزند
شغل	هوانورد، سیاستمدار
امضا
خدمات نظامی
وفاداری	امپراتوری آلمان (۱۹۱۸–۱۹۱۲) جمهوری وایمار (۱۹۳۳–۱۹۲۳) آلمان نازی (۱۹۴۵–۱۹۳۳)
سال‌های خدمت	(۱۹۱۲–۱۹۱۸) (۱۹۲۳–۱۹۴۵)
جنگ‌ها/عملیات‌ها	جنگ جهانی دوم جنگ جهانی اول
قتل ارنست روهم و دیگر سران سپاه توفان در رویداد شب دشنه‌های بلند (ژوئن ۱۹۳۴)

هرمان ویلهلم گورینگ (به آلمانی: Hermann Wilhelm Göring) (زاده ۱۸۹۳ – درگذشته ۱۹۴۶) از برجسته‌ترین چهره‌های حزب نازی در آلمان بود. وی در خلال جنگ جهانی دوم به عنوان فرمانده نیروی هوایی آلمان نازی به خدمت پرداخت.

کودکی و نوجوانی

هرمان گورینگ در سال ۱۸۹۳ در باواریا به دنیا آمد. او تحصیلات خود را در آموزشگاه نظامی کارلسروهه ادامه داد و در سال ۱۹۱۴ به ارتش پیوست.

جنگ جهانی اول

گورینگ در طول جنگ جهانی اول در هنگ پیاده‌نظام در شهری در منطقه مولهاوزن که تنها یک مایل از مرز فرانسه فاصله داشت خدمت کرد. او به مدت ۳ هفته به زندانی شدن در سلول محکوم شد که این حکم هرگز اجرا نشد. گورینگ در دوران جنگ جهانی اول خلبان بود و به علت شجاعت نشان «صلیب آهنی» را دریافت کرد. پس از اتمام دوران آموزش خلبانی به طور جدی به مبارزه هوایی پرداخت که به شدت آسیب دید. دوران نقاهت او نزدیک به یک سال به طول انجامید. در ۷ ژوئیه ۱۹۱۸، پس از مرگ ویلهلم راینهارد، جانشین مانفرد فون ریشتهوفن، گورینگ فرمانده «پرواز سیرک» شد. اما تکبر او باعث نفرت مردان اسکادران می‌شد. بعد از جنگ، به مونیخ رفت و در سال ۱۹۲۲ با هیتلر آشنا شد. او در دسامبر ۱۹۲۲ به عنوان رئیس سپاه توفان (SA) انتخاب شد و تا «کودتای مونیخ» در این سمت باقی‌ماند.

کودتای مونیخ

گورینگ در کودتای مونیخ به شدت زخمی شد اما توانست به خارج بگریزد. در سال ۱۹۲۷ به آلمان برگشت به حزب نازی پیوست و یک سال بعد، در ۱۹۲۸، به رایشستاگ (مجلس آلمان) راه یافت. او در سال ۱۹۳۲ رئیس رایشستاگ شد.

گورینگ در ۱۹۳۳ وزیر امور داخلی پروس بود و در آن سال نقشی مهم در دستگیری و شکنجهٔ کمونیست‌ها و سوسیالیست‌ها داشت.

ورود به نیروی هوایی آلمان

گورینگ در ۱۹۳۵ فرمانده لوفت وافه (نیروی هوایی آلمان) شد.

جنگ جهانی دوم

گورینگ و دیگر افسران ارشد نگران این بودند که آلمان هنوز برای جنگ آماده نیست. اما هیتلر به عنوان رهبر اعتقاد داشت که پیروزی ممکن است. حمله به لهستان، عمل شروع‌کنندهٔ جنگ، در سپیده دم ۱ سپتامبر ۱۹۳۹ آغاز شد. بعد از آن روز هیتلر گورینگ را به عنوان جانشین پیشوای کل آلمان اعلام کرد. در ابتدا پیروزی‌های آلمان یکی پس از دیگری به ارمغان می‌آمد. با کمک لوفت وافه، نیروی هوایی لهستان در عرض یک هفته شکست خورد. فرودگاه حیاتی نروژ در Fallschirmjäger کشف شد وEben Emael اسیر گشت. عدم موفقیت لوفت وافه، وسعت گرفتن حملات هوایی متفقین بر آلمان، و اعتیاد گورینگ را از عوامل سقوط وی دانسته‌اند. گورینگ تا سال ۱۹۴۵ کم و بیش همهٔ پست‌ها و نفوذ خود را از دست داده بود.

بالاترین درجه نظامی ارتش آلمان که از جهت برابری نظامی درجات دو درجه بالاتر از ارتشبد و یک درجه بالاتر از فیلد مارشال می‌باشد با عنوان رایش مارشال (به آلمانی: Reichsmarschall) بود که فقط به هرمان گورینگ، فرمانده لوفت وافه، اعطا شد.

محاکمه نورنبرگ

هرمان گورینگ در همین سال، پس از پایان جنگ و شکست آلمان، در دادگاه نورنبرگ محاکمه و به اعدام با طناب دار محکوم شد.

مرگ

او در سال ۱۹۴۶ و پیش از آن که هنگام اعدامش فرا رسد، در زندان خودکشی کرد.