گرت فون روندشتت

گرت فون روندشتت
سال ۱۹۳۲
زاده	۱۲ دسامبر ۱۸۷۵ آشرسلیبن، امپراتوری آلمان
درگذشته	۲۴ فوریهٔ ۱۹۵۳ (۷۷ سال) هانوفر، آلمان غربی
وفاداری	امپراتوری آلمان (تا ۱۹۱۸) جمهوری وایمار (تا ۱۹۳۳) رایش سوم
شاخه نظامی	نیروی زمینی
سال‌های خدمت	۱۸۹۲–۱۹۳۸ ۱۹۳۹–۱۹۴۵
درجه	فیلدمارشال
جنگ‌ها و عملیات‌ها	جنگ جهانی اول جنگ جهانی دوم: عملیات بارباروسا نبرد نخست کیف نبرد اومان نبرد نرماندی
نشان‌ها	صلیب شوالیه صلیب آهنین با برگ‌های بلوط و شمشیرها
امضاء

کارل رودولف گرت فون روندشتت (به آلمانی: Karl Rudolf Gerd von Rundstedt) (۱۲ دسامبر ۱۸۷۵ – ۲۴ فوریه ۱۹۵۳) یک نظامی و فیلدمارشال آلمانی در دوره رایش سوم بود که در طول جنگ جهانی دوم فرماندهی یگان‌های مختلف را بر عهده داشت.

سال‌های اولیه

گرت فون روندشتت ماه دسامبر سال ۱۸۷۵ در آشرسلیبن نزدیکی هاله در زاکسن در خاندانی محافظه‌کار و سلطنت‌طلب قدیمی از مکلنبورگ به دنیا آمد. پدرش یک زمین‌دار و نظامی بلندپایه پروسی بود که بعداً به درجه سرتیپی رسید. در ۱۲ سالگی وارد دانشکده افسری شد. ماه مارس سال ۱۸۹۲ در ۱۷ سالگی به عنوان دانشجو به هنگ ۸۳ پیاده‌نظام در کاسل ملحق گشت. سال ۱۸۹۳ با درجه ستوان دومی به هنگ ۱۷۱ پیاده‌نظام پیوست. سال ۱۹۰۷ وارد ستاد کل شد. در طول جنگ جهانی اول در جایگاه‌های مختلف ستادی از جمله ریاست ستاد سپاه ۱۵ به خدمت پرداخت. پس از جنگ، در رایشسور صد هزار نقری باقی ماند. با درجه سرهنگ دومی در ستاد به مدت سه سال از ۱۹۲۰ تا ۱۹۲۳ به مطالعه دلایل شکست آلمان پرداخت. اواسط دهه ۱۹۲۰ با درجه سرهنگی در سرکوب کمونیست‌ها و سایر گروه‌های چپ در تورینگن مشارکت داشت. مدتی بعد به ریاست ستاد منطقه نظامی شماره ۲ در اشتتین منصوب گشت. با داشتن رابطه نزدیک با ژنرال کورت فون شلایشر، در سال ۱۹۲۸ به فرماندهی لشکر دوم سواره‌نظام در برسلاو رسید. سال ۱۹۳۲ با درجه سرلشکری فرماندهی منطقه نظامی شماره ۳ (برلین) به او سپرده شد. اندکی بعد به درجه سپهبدی (ژنرال پیاده‌نظام) ترفیع یافت و به فرماندهی گروه ارتش یکم در برلین منصوب گشت.

ورماخت

ترفیع درجات:

• ۱۷ ژوئن ۱۸۹۳: ستوان دوم
• -----: ستوان یکم
• ۱۹۰۹: سروان
• نوامبر ۱۹۱۴: سرگرد
• ۱۹۱۹: سرهنگ دوم
• ۱ فوریه ۱۹۲۳: سرهنگ
• ۱ نوامبر ۱۹۲۷: سرتیپ
• ۱ مارس ۱۹۲۹: سرلشکر
• ۱ اکتبر ۱۹۳۲: سپهبد (ژنرال پیاده‌نظام)
• ۱ مارس ۱۹۳۸: ارتشبد
• ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۰: فیلد مارشال

فون روندشتت (چپ) به همراه ورنر فون فریچ (وسط) و ورنر فون بلومبرگ (راست)، ۲۵ فوریه ۱۹۳۴

ارتشبد فون روندشتت (نفر دوم از راست) در جلسه سران رایشسور و اس‌اس، ۱۳ ژانویه ۱۹۳۵

شش سال بعدی نقش پررنگی در بازسازمان‌دهی و تسلیح مجدد نیروهای پیاده‌نظام آلمان ایفا کرد. او تأکید ویژه‌ای بر موتوریزه‌سازی، افزایش قدرت آتش و آموزش انفرادی داشت. بر خلاف برخی از هم‌دوره‌ای‌های خود هیچگاه نسبت به نیروهای زرهی خوش‌بین نبود و عمیقاً اعتقاد داشت این نیروها باید در همکاری نزدیک با پیاده‌نظام به‌کارگرفته شوند و توسعه آن‌ها نباید به ضرر سایر نیروهای زمینی تمام شود. به هر صورت او به عنوان یک نیروی پیاده‌نظام سنتی در شناسایی ارزش و کارایی نیروهای زرهی کند بود. ماه مارس سال ۱۹۳۸ به درجه ارتشبدی نائل آمد و به یکی از ارشدترین نفرات نیروی زمینی بدل گشت. با حمایت از فون فریچ و اعتراض به تمایل رهبران آلمان به جنگ، جایگاه او در نزد حاکمان ناسیونال سوسیالیست متزلزل شد. ماه نوامبر سال ۱۹۳۸ به همراه چندین ژنرال ارشد دیگر، از مقام خود کناره‌گیری کرد تا بازنشسته شود.

جنگ جهانی دوم

لهستان

ارتشبد فون روندشتت در کنار آدولف هیتلر، ۴ نوامبر ۱۹۳۸

بازنشستگی او مدت زیادی به طول نینجامید و در ۱ ژوئن سال ۱۹۳۹ مجدداً به خدمت فراخوانده شد. با وجود این که با جنگ با بریتانیا مخالف بود، اعتقاد به از بین بردن لهستان و کریدور دانتسیش، موجب بازگشت او به ورماخت شد. ماه اوت پیش از تهاجم آلمان به لهستان، فرماندهی گروه ارتش آ با بیش از نیم میلیون نفر نیرو به او سپرده شد. با آغاز جنگ نیروهای او تحت عنوان گروه ارتش جنوب، در یک عملیات کوتاه‌مدت موفقیت‌های تعیین‌کننده‌ای کسب کردند. به جهت مشارکت در پیروزی در این عملیات، نشان عالی صلیب شوالیه صلیب آهنین به او اعطا گردید. به هر صورت معترض شیوه اداره نواحی تصرف‌شده بود و درخواست کرد جابه‌جا شود. از این رو برای فرماندهی گروه ارتش آ به غرب منتقل شد.

فرانسه

موفقیت‌های او در نبرد فرانسه در سال ۱۹۴۰ ادامه پیدا کرد. در ابتدا نیروهای او در گروه ارتش آ نقش تهاجم پشتیبانی به منظور حمایت از تهاجم اصلی توسط گروه ارتش ب را بر عهده داشتند اما در نهایت با تلاش‌ها و نظرات سرلشکر اریش فون مانشتاین، رئیس ستاد گروه ارتش آ و پشتیبانی فون روندشتت، این نقش‌ها معکوس شد. با وجود نگرانی‌های اولیه فون روندشتت از تهدید ضد حمله نیروهای فرانسوی در جناح چپ، بر این اساس نیروهای گروه ارتش آ با گذر از جنگل‌های آردن، پیروزی مافوق تصوری کسب کردند. در مرحله دوم نبرد فرانسه گروه ارتش آ می‌بایست خطوط دفاعی ویگان بر رودهای سن و مارن را می‌شکست. نیروهای فون روندشتت تنها در رود سن با مقاومت شدید مواجه شدند؛ مابقی کارزار به آسانی پیش رفت و به تسلیم فرانسه منجر گشت. در پی این پیروزی فون رونشتت، به همراه چند تن دیگر از فرماندهان ارشد، روز ۱۹ ژوئیه سال ۱۹۴۰ توسط هیتلر به درجه فیلدمارشالی ترفیع گرفت.

بریتانیا

در قالب طرح عملیاتی تهاجم به جزیره بریتانیا موسوم به عملیات زی‌لووه، فون روندشتت گروه ارتش آ متشکل از سه ارتش ششم، نهم و شانزدهم، را به عنوان نیروی عمل‌کننده می‌بایست فرماندهی می‌کرد. فون روندشتت نسبت به عملی بودن این تهاجم، مخصوصاً با توجه به ناتوانی کریگس‌مارینه در پوشش دریایی آن، مردد بود و این مسئله را با هیتلر نیز در میان گذاشت. در مدت آماده‌سازی برای این عملیات، فون روندشتت از روز ۲۵ اکتبر سال ۱۹۴۰ به مدت تقریباً یک سال فرمانده کل غرب بود.

در کنار فیلدمارشال اروین رومل، قرارگاه سپاه ۸۱، ۳۰ مارس ۱۹۴۴

شوروی

فون روندشتت در جریان طرح‌ریزی برای تهاجم به شوروی، ماه مه سال ۱۹۴۱، ضمن ابراز تشکیک در قصد برنامه‌ریزان، با توجه به گستردگی اراضی، تحقق پیروزی تنها با یک عملیات تابستانه را غیرممکن دانست و خواهان آماده شدن برای یک جنگ طولانی‌مدت شد.

فون روندشتت در جریان عملیات بارباروسا، تهاجم آلمان به شوروی که از روز ۲۲ ژوئن آغاز شد، فرماندهی گروه ارتش جنوب را بر عهده داشت. نیروهای او با عمل در اوکراین، با بزرگ‌ترین تمرکز نیروهای شوروی مواجه بودند. با وجود تأخیر اولیه نسبت به دو گروه ارتش دیگر، قوای زرهی تحت امر فون روندشتت در نهایت روز ۵ ژوئیه خط دفاعی استالین را شکستند. او خواهان یک تهاجم سریع مستقیم با نیروهای زرهی به کی‌یف بود اما به جهت ماهیت پر خطر این اقدام و فقدان پشتیبانی کافی پیاده‌نظام، فرماندهی عالی با آن مخالفت نکرد. ماه نوامبر سال ۱۹۴۱، در پی اختلاف نظر با هیتلر در ارتباط با کارزار زمستانی و با نادیده گرفته شدن پیشنهادهای او، فون روندشتت از مقام خود کناره‌گیری کرد. این بازنشستگی هم چندان طول نکشید و فون روندشتت ماه مارس سال ۱۹۴۲ مجدداً به عنوان فرمانده کل غرب برگزیده شد. همراه با فیلدمارشال اروین رومل، دیوار آتلانتیک را پیش از حمله متفقین ارزیابی کرد. فون روندشتت معتقد بود که حمله متفقین از منطقه کاله خواهد بود و بیشتر نیروهای آلمانی را در آن منطقه متمرکز کرد. همزمان با پیاده‌شدن نیروهای متفقین در نرماندی، در ۲ ژوئیه ۱۹۴۴، فیلدمارشال گونتر فون کلوگه جایگزین او شد اما پس از خودکشی فون کلوگه در پی کودتای ۲۰ ژوئیه در سپتامبر ۱۹۴۴، دوباره به فرماندهی نیروهای آلمانی در غرب رسید و تا مارس ۱۹۴۵ که کنار گذاشته شد، این مقام را در اختیار داشت. البته فرماندهی او بیشتر تشریفاتی بود و تصمیمات نظامی مهم را دیگران، خصوصاً هیتلر اتخاذ می‌کردند. از نقشه‌های مختلف نظامیان مخالف هیتلر آگاهی داشت اما از این اقدامات حمایت نمی‌کرد.

پس از جنگ

در پی پایان چنگ، فون روندشتت ماه مه سال ۱۹۴۵ به اسارت نیروهای آمریکایی درآمد. به جنایت جنگی متهم شد اما به دلیل بیماری، محاکمه نشد. فیلدمارشال گرت فون روندشتت در نهایت ماه فوریه سال ۱۹۵۳ در هانوفر درگذشت.

منابع

• Brett-smith, Richard (1976). Hitler's Generals. Osprey Publishing. ISBN 0-85045-073-X.