دهلران
| دهلران | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | ایلام |
| شهرستان | دهلران |
| بخش | مرکزی |
| نام(های) دیگر | دێلوڕان، دێلڕو |
| سال شهرشدن | ۱۳۴۲ |
| مردم | |
| جمعیت | ۳۲٬۹۴۱ نفر |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۲۱۳ متر[۱] |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | عیسی رضایی[۲] |
| ره‌آورد | گندم، جو و ذرت |
دهلران دومین شهر استان ایلام از نظر جمعیت می‌باشد. [۳] که بیشترین مرز مشترک با کشور عراق را در استان و کشور داراست.
در سال ۱۳۹۳ خورشیدی، مساحت حریم قانونی شهر ۵۴/۱۰۴ کیلومترمربع و مساحت محدوده خدماتی شهر ۳۶/۴ کیلومتر مربع بوده‌است.[۳]
محتویات
موقعیت[ویرایش]
این شهر در فاصله ۲۳۰ کیلومتری شهر ایلام و در قسمت جنوب شرقی این استان قرارگرفته‌است. حدود چهارگانه شهر عبارتنداز: شمال به شهرستان آبدانان، از جنوب به کشور عراق، از شرق به استان خوزستان و از غرب به شهرستان مهران محدود می‌شود.[۳]
مردم‌شناسی[ویرایش]
زبان[ویرایش]
اکثریت ساکنین دهلران به زبان کردی ولری تکلم می‌کنند و اقلیتی از مردم دهلران نیز به زبان عربی تکلم می کنند.[۴][۵][۶] اکثریت ساکنین را عشایر کایدخرده ،دیناروند، جایروند، محمودوند، باپیروند و دوست علیوند تشکیل می‌دهند.[۷][۸]
جمعیت[ویرایش]
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۳۲٬۹۴۱ نفر (۹٬۲۰۴خانوار) بوده‌است.[۹]
اثر طبیعی و ملی دهلران[ویرایش]
اثر طبیعی [مبهم] در شهرستان دهلران بین ۲۰/۴۷ الی ۱۷/۳۷ طول شرقی و ۴۳/۳۲ الی ۴۱/۳۲ عرض شمالی واقع شده‌است. مساحت آن در حدود ۱۴۸۳ هکتار است. اثر طبیعی ملی دهلران به دلیل خصوصیات ویژه و منحصربه‌فرد (چشمه قیر، آب گرم، غار خفاش، تپه‌های باستانی موسیان، قلعه شیاق و سنگ‌نوشته میمه) و همچنین زیست‌گاه منحصربه‌فرد گونهٔ حمایت شدهٔ خفاش مورد حفاظت و کنترل اداره کل حفاظت محیط زیست ایلام قرار گرفته‌است.[نیازمند منبع]
زیارتگاه‌ها[ویرایش]
- بقعهٔ ابراهیم[۱۰]
- بقعهٔ سید ناصرالدین[۱۰]
- بقعهٔ سید ابراهیم قتال[۱۰]
- بقعهٔ عباس[۱۰]
چشمه قیر، خون اژدها[ویرایش]
این اثرطبیعی در منطقه حفاظت شده بوستان جنگلی آبگرم شهرستان دهلران قرار گرفته‌است.[نیازمند منبع]
نفت و گاز دهلران[ویرایش]
میدان نفتی دهلران یکی از میادین نفتی ایران است، که در ۲۲ کیلومتری جنوب غربی دهلران در استان ایلام قرار دارد. میزان نفت خام این میدان ۴٬۲۱۲ میلیون بشکه برآورد می‌شود. از این مقدار ۶۳۵ میلیون بشکه آن قابل استحصال می‌باشد. این میدان دارای کلاهک گازی می‌باشد. این میدان در سال ۱۳۵۱ و توسط شرکت نفت ایران و انگلیس کشف شد و اولین چاه آن، در عمق ۶۷۵ حفاری شد. یک سال بعد دومین چاه، در فاصله ۱۰ کیلومتری مرز ایران و عراق تا عمق ۴٬۳۰۰ متر حفاری شد. تا پاییز ۱۳۸۸ مجموعاً ۳ حلقه چاه بر روی این میدان زده شده‌است.[نیازمند منبع]
در طول جنگ ایران و عراق این میدان مورد حمله قرار گرفت و آسیب دید که موجب قطع تولید نفت آن شد. امتداد ایران در خاک عراق، میدان ابوغریب قرار دارد.
در سال ۱۳۹۰روزانه ۱۵۰٬۰۰۰ بشکه نفت خام از طریق ۲۲ چاه فعال این میدان، استخراج می‌شد. نفت خام دهلران دارای ۴۳٫۳ درصد آ.پی. آی و ۷٫۲ درصد وزنی گوگرد است.[نیازمند منبع]
منابع[ویرایش]
- ↑ «پایگاه جستجوی نامهای جغرافیایی». دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۱۱-۰۹.
- ↑ [۱][پیوند مرده]
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ «موقعیت جغرافیایی شهر دهلران». شهرداری دهلران. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۳ پارامتر
|پیوند بایگانی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک). از پارامتر ناشناخته|دهلران به معنی محل زندگی لران نشانی=صرف‌نظر شد (کمک); پارامتر|پیوند=ناموجود یا خالی (کمک); پارامتر|تاریخ بازیابی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک) - ↑ امان الهی بهاروند، سکندر (۱۳۹۳). پژوهشی دربارهٔ پیوستگی قومی و پراکندگی جغرافیایی لرها در ایران. آگاه. شابک ۹۶۴-۳۲۹-۱۳۵-۹. از پارامتر ناشناخته
|ماه=صرف‌نظر شد (کمک) - ↑ http://rch.ac.ir/article/Details?id=13484&&searchText=
- ↑ http://www.negahmedia.ir/media/show_video/25319
- ↑ "DEHLORĀN – Encyclopaedia Iranica". Encyclopædia Iranica. 1994-12-15. Retrieved 2017-07-27.
- ↑ http://www.iranicaonline.org/articles/asayer-tribes
- ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از اصلی (اکسل) در خرداد ۱۳۹۶.
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ «اماکن دیدنی استان». اداره کل هواشناسی استان ایلام. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ نوامبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۹ نوامبر ۲۰۱۴.
| مرکز | |||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخش |
| ||||||||||||||||||||||||||||||
- ↑ دکتر معصومه ابراهیمی (۱۳۹۳). «خواستگاه ،تاریخ و فرهنگ لک ها». پژوهشگاه علوم انسانی.
- ↑ امیدعلی نجف‌زاده،ووسی عنبری(مقدمه) (بهمن ۱۳۹۵). مردم‌شناسی قوم لک. انتشارات واژگان.
- ↑ رستم رحیمی (۱۳۷۸). بومیان دره مهرگان با محوریت قوم لک. انتشارات ماهیدشت(کرمانشاه).
- ↑ امین گجری شاهو (۱۳۷۸). از بیستون تا دالاهو پیرامون لک و کرد. انتشارات مه(تهران).
- ↑ امیرشرف‌الدین بدلیسی (۱۳۴۳). شرفنامه بدلیسی. انتشارات علمی(تهران).
