امامزاده سید ناصرالدین

امامزاده سید ناصرالدین از نوادگان امام کاظم پیشوای هفتم شیعیان است^[۱] و مقبریه این امامزاده در خیابان علی‌آباد در روستای علی‌آباد بزرگ دهستان سید ناصرالدین بخش زرین آباد ۱۶ کیلومتری شهر پهله در شهرستان دهلران استان ایلام می‌باشد.^[۲]

ظاهر امامزاده و بازسازی‌های آن[ویرایش]

باز سازی مقبره به سه دوره تقسیم می‌شود.

دوره اول در عهد شاه صفی صفوی در بین سال‌های ۱۰۳۸_ ۱۰۵۲ هـ. ق است که به صورت یک چهارطاقی ساخته شده بود.
دوره دوم متعلق به دوران قاجاریه است که به والیگری حسینقلی خان فیلی ابوقداره، والی پشتکوه طی حکمی خطاب به نقباء و سادات موسوی دستور ساخت آن را به سال ۱۲۹۳ داد.
دوره سوم مربوط به تخریب بنای باشکوه قبلی به تاریخ ۲۰ مهر ۱۳۶۶ است که توسط معمار علی خوشی جان به سرپرست اداره اوقاف ساخته شد که دارای ورودی، هشتی رواق ،ایوان، چهار شبستان، گنبد کلاه خودی و دو گلدسته است و بعد در ۱۳ اسفند سال ۱۳۸۳ ضریحی از جنس آب طلا و نقره که ساخت هنرمندان اصفهان بود، بر روی گنبد و گلدسته مرقد امامزاده نصب شد.^[۳]

سرگذشت سید ناصرالدین[ویرایش]

سید ناصرالدین پسر سلطان سید محسن از سادات جلیل القدر موسوی می‌باشد و یکی از نوادگان امام کاظم است. در گذشته سال ۹۰۵ هـ. ق حاکم بلامنازع سراسر جزایر، خوزستان، بصره، بغداد و بندرهای خلیج فارس و کرمانشاهان بوده که در لشکرکشی شاه اسماعیل صفوی به عراق عرب، خوزستان و لرستان که جزی از امپراتوری صفوی اسماعیل بود در سال ۹۱۴ هـ. ق در پشتکوه (ایلام) در ناحیه صفحه کرد کشته شده

پس از مرگ

از سید ناصرالدین یک پسر به نام سید طاهر و یک دختر بنام سیده مدیحه به یادگار ماند که مدیحه به عقد ازدواج پسرعموی خود سید حمزه بن سید حسن درآمد و سید طاهر نیز با دختر عموی خود مائده فرزند سید حسن ازدواج کرد و ثمره آن سه پسر به نام‌های فاخر، ثائر و محسن بود و از این فرزندان نسل سیدناصر الدین که امروزه این مردم از طایفه سید ناصرالدین هستند و بعد از مرگ این امامزاده در کوهای زاگرس در منطقه پشتکوه ایلام ساکن شدند، پس از چندین قرن زاد ولد و هم‌نشینی با کردهای ایران زبان ،نژاد و اصالت این مردم به مرور تغییر کرد و جزی از مردم کرد طوایف سادات پشتکوه ایلام شدند.^[۴]^[۵] این مردم امروزه یکی از طوایف سادات ایل کردلی^[۶] می‌باشند^[۷]