حقوق بشر در جمهوری آذربایجان
 |
| این مقاله بخشی از این مجموعه است: سیاست و دولت جمهوری آذربایجان |
 درگاه جمهوری آذربایجان |
حقوق بشر در جمهوری آذربایجان (انگلیسی: Human rights in Azerbaijan)، دولت جمهوری آذربایجان از ۱۸ میثاق حقوق بشر بین‌المللی ۱۵ میثاق آنرا تصویب کرده‌است.[۱] که برخی از آنها بشرح زیر است:
- اثر معاهدات بین‌المللی
- حقوق انتخاباتی
- آزادی اجتماعات و بیان عقاید سیاسی
- زندانیان سیاسی
- آزادی رسانه‌ها
- فساد
- اخراج غیرقانونی
- حقوق همجنس‌گرائی LGBT
- قطعنامه سال ۲۰۱۱ پارلمان اروپا
- گزارش سالانه ۲۰۱۷–۲۰۱۵ مرکز اطلاعات و امنیت اروپا
- گزارش کمیته کار سازمان ملل متحد سال ۲۰۱۷ دربارهٔ بازداشت‌های خودسرانه
- شرایط نخجوان
اثر معاهدهای بین‌المللی[ویرایش]
شورای اروپا در روز ۲۵ ماه ژانویه سال ۲۰۰۱ جمهوری آذربایجان را به عضویت کامل پذیرفت. جمهوری آذربایجان در روز ۱۵ ماه آوریل سال ۲۰۰۲، کنوانسیون حفاظت از حقوق بشر و آزادیهای بنیادین را تصویب کرد. از زمان تصویب آن، هر کسی که ادعا کند که در نتیجه اقداماتی یا عدم انجام اقداماتی از جانب جمهوری آذربایجان قربانی نقض حقوق و آزادیهای تعریف شده توسط دادگاه حقوق بشر اروپا شده‌است، حق اقامه دعوی علیه دولت جمهوری آذربایجان در دادگاه اروپائی حقوق بشر را دارد. جمهوری آذربایجان با وجود داشتن عضویت در این نهاد مانند شورای حقوق بشر و شورای اروپا، نهادهای مستقل دیگر نظیر دیده‌بان حقوق بشر بارها از این دولت به دلیل سابقه حقوق بشری‌اش انتقاد کرده‌اند.[۲][۳][۴][۵]
رویکرد مقامات دولتی[ویرایش]
از جمله نگرانی‌های دیگر این است که، مقامات متهم به بازداشت‌های خودسرانه و نامحدود، ضربات شدید و شکنجه بازداشتی‌ها، و ناپدید شدن اجباری می‌باشند. برغم وجود رسانه‌های خبری مستقل، روزنامه‌نگارانی که از حکومت انتقاد می‌کنند، اغلب مورد آزار و اذیت، زندانی شدن و حتی حمله فیزیکی قرار می‌گیرند. پرزیدنت الهام علی‌اف، قدرت را از پدرش، حیدر علی‌اف به ارث برده‌است، که ویژگی بارز شخصیتی را حفظ کرده‌است. الهام علی‌اف اغلب به دلیل عدم بهبود وضعیت آزادیهای مدنی در سیاست‌های پدرش مورد انتقاد قرار گرفته‌است.[۶]
آزادی اجتماعات[ویرایش]
تظاهرات عمومی علیه رژیم حاکم تحمل نمی‌شود و مقامات اغلب از خشونت برای پراکنده نمودن اعتراضات استفاده می‌کنند.[۷]
موضعگیری‌ها[ویرایش]
در فهرست شاخص آزادی مطبوعات سال ۲۰۱۳–۲۰۱۴ که توسط «گزارشگران بدون مرز» منتشر شد، جمهوری آذربایجان در بین ۱۸۰ کشور در رتبه ۱۶۰ قرار داشت.
منابع[ویرایش]
- ↑ "STATUS OF RATIFICATION INTERACTIVE DASHBOARD".
- ↑ U.S. Department of State Country Report on Human Rights Practices 1995 - Azerbaijan, 30 January 1996, retrieved 4 August 2012
- ↑ Amnesty International Report 2002 - Azerbaijan, 28 May 2002, retrieved 4 August 2012
- ↑ Freedom in the World — Azerbaijan (2007), Freedom House, 16 April 2007, retrieved 4 August 2012
- ↑ «TIGHTENING THE SCREWS. Azerbaijan's Crackdown on Civil Society and Dissent 2013» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۳ مارس ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۱ مه ۲۰۱۸.
- ↑ "HRW: Azerbaijan: Presidential Elections 2003 (Human Rights Watch Briefing Paper, October 13, 2003)". Retrieved 6 March 2015.
- ↑ Azerbaijan - Freedom House. Freedom House. Retrieved 4 August 2013
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Human rights in Azerbaijan». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ مه ۲۰۱۸.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- Human Rights Watch: Azerbaijan
- Azerbaijan's unfinished election
- Media still weighted against opposition
- Censorship in Azerbaijan - IFEX
- Institute for Reporters Freedom and Security
- Yuliya Aliyeva Gureyeva: "Policy Attitudes towards Women in Azerbaijan: Is Equality Part of the Agenda?" in the Caucasus Analytical Digest No. 21
| کشورهای مستقل | جمهوری آذربایجان • اردن • ارمنستان • ازبکستان • اسرائیل • افغانستان • امارات متحده عربی • اندونزی • ایران • بحرین • برونئی • بنگلادش • بوتان • پاکستان • تاجیکستان • تایلند • ترکمنستان • ترکیه • تیمور شرقی • چین • روسیه • ژاپن • سری‌لانکا • سنگاپور • سوریه • عراق • عربستان سعودی • عمان • فیلیپین • قبرس • قرقیزستان • قزاقستان • قطر • کامبوج • کره جنوبی • کره شمالی • کویت • گرجستان • لائوس • لبنان • مالدیو • مالزی • مصر • مغولستان • میانمار • نپال • ویتنام • هند • یمن | .svg) |
|---|---|---|
| دولت‌های با رسمیت محدود | آبخاز • اوستیای جنوبی • تایوان • فلسطین • جمهوری ترک قبرس شمالی • قره‌باغ | |
| قلمروهای وابسته و سرزمین‌های دیگر | جزیره کریسمس • جزایر کوکوس • ماکائو • هنگ کنگ | |