جارو نپتون
جارو دستی یا جارو نپتون(به انگلیسی: Carpet sweeper) یک دستگاه مکانیکی برای تمیز کردن فرش و موکت است. این نوع جاروها پیش از اختراع جاروبرقی محبوب بودند، ولی امروز تا حد زیادی کاربرد و محبوبیت پیشین خود را ازدست داده‌اند. با این وجود، استفاده از آن‌ها در بسیاری از مجموعه های خانگی و تجاری همچنان ادامه دارد، زیرا سبک و بی صدا هستند و به کاربران امکان می‌دهد بدون ایجاد مزاحمت برای مراجعه کنندگان، بیماران، نوزادان و حیوانات خانگی، زباله‌ها و آلودگی های کوچک را به سرعت از سطح زمین پاک کند و چون برای کار کردن به برق نیازی ندارند همچنان پرکاربرد هستند.[۱]
کارکرد
جارو دستی ها معمولاً از یک جعبه کوچک تشکیل شده است. بخش زیرین جعبه دارای غلطک و برس است که توسط کمربند یا چرخ دنده به هم متصل می‌شوند. همچنین یک ظرف برای خاکروبه وجود دارد. چیدمان به گونه ای است که، هنگامی که در امتداد یک خط رانده می‌شود، غلتک‌ها می‌چرخند و برس ها را مجبور به چرخش می‌کنند. برس ها خاک و گرد و غبار را از کف به داخل ظرف می‌ریزند.[نیازمند منبع]
پیشینه
طرح این جارو نخستین بار توسط «ملویل آر بیسل» از گرند رپیدز، میشیگان، ایالات متحده، در سال ۱۸۷۶ ثبت اختراع شد[۲] . بیسل در سال ۱۸۸۳ فروش دستگاه های جارو دستی را آغاز کرد. آن‌ها پس از فروش اولین مدل Ewbank در سال ۱۸۸۹ در انگلستان مشهور شدند[۳]. نسخه های جدید مجهز به پیشرانه در اوایل قرن ۲۰ با باتری های قابل شارژ و یک موتور الکتریکی برای چرخش غلتک ها و برس ها طراحی شده اند.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Carpet sweeper». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ ژوئن ۲۰۱۱.
- ↑ US patent 182346, Melville R. Bissell, "M. R. Bissell carpet-sweeper", published 1876-09-19
- ↑ Gantz, Carroll (2012) The Vacuum Cleaner: A History, McFarland and Co Inc, شابک ۹۷۸−۰۷۸۶۴۶۵۵۲۱, p. 33