تولارمی

تولارمی
یک زخم تولارمی بر روی پوست دست راست.
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
تخصص	infectious disease
آی‌سی‌دی-۱۰	A21
آی‌سی‌دی-9-CM	021
دادگان بیماری‌ها	13454
ئی‌مدیسین	med/۲۳۲۶ emerg/591 ped/۲۳۲۷
پیشنت پلاس	تولارمی
سمپ	D014406

تولارمی (Tularemia) یا تب خرگوش (Rabbit fever)، بیماری ناشایع ناشی از فرانسیلا تولارنسیس می‌باشد. باکتری فرانسیسلاتولارنسیس (Francisella tularensis) کوکوباسیل کوچک، گرم منفی و فاقد کپسول می‌باشد، این باکتری قادر به آلوده کردن بیش از ۱۰۰ گونه از جانوران مانند انسان، جوندگان، ماهیان، حشرات است اما خرگوش و مایت درماسنتور اندرسونی بعنوان منبع اصلی بیماری شناخته شده‌است.

انتقال بیماری

انتقال بیماری به انسان روشهای گوناگونی دارد که رایج‌ترین راه شامل تماس پوست یا غشاهای موکوسی با خون یا بافتهای حیوانات آلوده می‌باشد. سایر روشها گزش یک کنه آلوده و کریزوپس ، مایت درماسنتور اندرسونی، ساس ،مگس اصطبل، کک، تماس با مایعات آلوده، دست زدن یا خوردن گوشت خرگوش کامل نپخته شده می‌باشد. راه‌های ناشایع انتقال بیماری شامل نوشیدن آب آلوده، تنفس گرد و غبار آلوده یا دست زدن به پوست یا پنجه زدن حیوان آلوده می‌باشد.

خوشبختانه انتقال از انسان به انسان تا کنون دیده نشده‌است. پراکندگی بیماری بیشتر در آمریکای شمالی و اروپا است.

علایم و درمان

بیماری تولارمی در حیوانات ایجاد جراحات گرانولوماتوز می‌کند. علایم این بیماری معمولاً ۳ الی ۵ روز بعد از در معرض قرار گرفتن ظاهر می‌شود. این علائم شامل تب، سرفه، گلودرد و سردرد است. غدد لنفاوی و چشم نیز ممکن است درگیر شوند. واکسن بیماری تولارمی در بسیاری از کشورها بخصوص آمریکا به صورت محدود با کاربری آزمایشگاهی موجود است. در صورت ابتلا انسان به تولارمی درمان با آنتی بیوتیک‌هایی مانند استرپتومایسین، جنتامایسین، اریترومایسین و داکسی سیکلین است.

با درمان کمتر از ۱٪ بیماران می‌میرند ولی بدون درمان ۷٪ بیماران می‌میرند.

تولارمی در ایران

در یک بررسی در مورد شیوع تولارمی در سال ۱۹۷۳، آنتی بادی ضد تولارمی از حیوانات اهلی (گاو و گوسفند) و یک جوجه تیغی در ایران شناسایی شدند که این موارد مثبت مربوط به شمال غرب ایران و جنوب شرقی ایران بود. اولین مورد تولارمی انسانی (تولارمی غده‌ای) در ایران توسط دکتر کریمی (بخش اپیدمیولوژی انستیتو پاستور ایران) از شهر مریوان استان کردستان (غرب ایران) در سال ۱۹۸۶ گزارش شده است. در یک مطالعه توسط بخش اپیدمیولوژی انستیتو پاستور ایران طی سال‌های ۹۱–۱۳۹۰ بر روی شکارچیان و خانواده‌های آنها، قصاب‌ها، پرسنل بهداشتی و همچنین مراجعین به آزمایشگاه‌های تشخیص طبی جنوب غربی استان کردستان انجام شد. از مجموع ۲۵۰ سرم، ۳۶ نمونه (۱۴٫۴۰٪) دارای آنتی بادی تولارمی بودند و ۳۳ نمونه (۲۰٫۱۳٪) دارای آنتی بادی مشکوک (Borderline) تولارمی بودند. بیشترین و کمترین شیوع سرمی تولارمی به ترتیب در شکارچیان (۱۸٪) و پرسنل بهداشتی (۱۲٪) مشاهده شد.

منابع

• ویکی‌پدیای انگلیسی تولارمی
• روزنامه اعتماد ملی [۱]