اریش ردر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اریش ردر
Großadmiral Erich Raeder
نام تولداریش یوهان آلبرت ردر
زاده۲۴ آوریل ۱۸۷۶ &#۱۶۰;(۲۰۲۴-۰۴-۲۶UTC۱۲:۰۱:۰۳)
Wandsbek, هامبورگ، امپراتوری آلمان
درگذشته۶ نوامبر ۱۹۶۰ (۸۴ سال)
کیل، شلسویگ-هولشتاین، آلمان غربی
وفاداری امپراتوری آلمان
 جمهوری وایمار
 آلمان نازی
شاخه نظامی نیروی دریایی امپراتوری آلمان
 نیروی دریایی آلمان
 نیروی دریایی آلمان
سال‌های خدمت۱۸۹۴–۱۹۴۳
درجهGroßadmiral
فرماندهیSMS Cöln
جنگ‌ها و عملیات‌هاجنگ جهانی اول: جنگ جهانی دوم
نشان‌هاصلیب شوالیه صلیب آهنین

اریش یوهان آلبرت ردر (به آلمانی: Erich Johann Albert Raeder) (۲۴ آوریل ۱۸۷۶–۶ نوامبر ۱۹۶۰) نظامی بزرگ‌دریابد آلمانی در دوره رایش سوم بود که تا سال ۱۹۴۳ فرمانده کریگسمارینه را بر عهده داشت.

سال‌های اولیه[ویرایش]

اریش ردر روز ۲۴ آوریل سال ۱۸۷۶ در واندسبک در نزدیکی هامبورگ زاده شد. پدرش معلم زبان انگلیسی و فرانسوی در مدرسه بود و بهار سال ۱۸۸۹ به گرونبرگ در سیلزی منتقل گشت.

نیروی دریایی امپراتوری آلمان[ویرایش]

اریش تصمیم به پیوستن به نیروی دریایی امپراتوری آلمان گرفت. بر خلاف نیروی زمینی، نیروی دریایی تأکید زیادی بر اشرافی بودن سابقه نیروهای خود نداشت؛ بدین جهت ردر با خانواده‌ای از طبقه متوسط مشکلی در ورود به آن در ماه مارس سال ۱۸۹۴ پیدا نکرد. روز ۱ آوریل برای آغاز آموزش به کیل رفت. ردر با توانایی بدنی اندک و قدِ کوتاه حدود ۱۶۵ سانتی‌متری، در ابتدا مورد بی‌اعتنایی افسران مافوق قرار می‌گرفت. با این حال با عملکردی قابل توجه به عنوان فرد نخست کلاس سال ۱۸۹۵ از این دوره فارغ‌التحصیل و به درجه مهناوی یکمی رسید. در این زمان گشت‌های آموزشی را در دریای بالتیک و هند غربی و دوره مختلف مهارتی را گذراند. پاییز سال ۱۸۹۷ به عنوان افسر مخابرات به ناو اس‌ام‌اس زاکسن اختصاص یافت. با نشان دادن عملکردی مناسب، سپس افسر مخابرات نبردناو اس‌ام‌اس دویچلانت، ناو سرفرماندهی ناوگروه شرقی، شد. بدین شکل ردر جوان عضوی از ستاد شاهزاده هاینریش، فرمانده این ناوگروه و برادر قیصر ویلهلم دوم، بود.[۱]

ردر اواخر سال ۱۸۹۷ با این نبردناو راهی آب‌های چین گشت و از پایگاه‌های دریایی مختلفی از جمله در ژاپن دیدن کرد. با ترفیع به درجه ناوبانی در سال ۱۹۰۱، به کیل بازگشت تا افسر آموزش شود. با این حال سال بعد به نبردناو اس‌ام‌اس کایزر ویلهلم در گروسه، ناو جدید سرفرماندهی شاهزاده هاینریش که هم‌اکنون فرمانده ناوگروه یکم نبردناو، منتقل شد. ردر بین سال‌های ۱۹۰۳ تا ۱۹۰۵ دوره دانشکده نیروی دریایی را در کیل گذراند. در این مدت برای سه ماه جهت آموزش پیشرفته زبان به امپراتوری روسیه فرستاده شد. ردر زبان روسی را برگزید چرا که پیش از این فرانسوی و انگلیسی را به خوبی فراگرفته بود و در حال یادگیری زبان اسپانیایی نیز بود. پس از فارغ‌التحصیلی شروع به خدمت به عنوان افسر ناوبری کشتی زره‌پوش دفاع ساحلی اس‌ام‌اس فریتیوف کرد. ردر روز ۱ آوریل سال ۱۹۰۶ به دفتر اطلاع‌رسانی نیروی دریایی در برلین منتقل گردید. ردر با روحیه‌ای «شفاف و پاسخگو» و قلمی «شیوا»، در این جایگاه با رسانه‌های خارجی در تعامل بود و مارینه روندشائو و ناوتیکوس، مجله‌های نیروی دریایی را ویراستاری می‌کرد. در این مسئولیت مورد توجه شخص قیصر ویلهلم دوم قرار گرفت و سال ۱۹۱۰ از طرف او به عنوان افسر ناوبری هوهن‌سولرن، کشتی شخصی قیصر منصوب گشت.[۲]

جنگ جهانی اول[ویرایش]

ردر سال ۱۹۱۱ به درجه دریادار دومی ترفیع گرفت. سال بعد افسر ارشد ستاد دریاسالار فرانتس فون هیپر، فرمانده نیروهای شناسایی ناوگان دریاهای آزاد، شد و سال ۱۹۱۷ ریاست ستاد او را بر عهده گرفت. با آغاز جنگ جهانی اول، سال‌های ۱۹۱۴ و ۱۹۱۵ در عملیات مین‌ریزی و درگیری علیه بریتانیا مشارکت نمود و در نبردهای دریایی دوگربانک و یوتلند حضور داشت.[۲]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]