ویلیام ویمست: تفاوت میان نسخه‌ها
ایجاد مقاله برچسب‌ها: استفادهٔ زیاد از تگ یا الگوی سرخط ویرایشگر دیداری پیوندهای ابهام‌زدایی |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۲۸ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۵۱
| ویلیام ویمست | |
|---|---|
 | |
| نام هنگام تولد | ویلیام سی. ویمسات |
| زادهٔ | ۲۷ مهٔ ۱۹۴۱ (۸۳ سال) |
| ملیت | American |
| محل تحصیل | دانشگاه پیتسبورگ |
| شناخته‌شده برای | استحکام ابتکار حرکت مولد فروکاست‌گرایی پیچیدگی و سازمان |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | فلسفه علم فلسفه زیست‌شناسی زیست‌شناسی فرگشتی |
| محل کار | دانشگاه شیکاگو دانشگاه مینه‌سوتا |
ویلیام سی. ویمست (به انگلیسی: William C. Wimsatt)؛ (زاده 27 مه 1941) استاد بازنشسته در گروه فلسفه، کمیته مطالعات مفهومی و تاریخی علم (که قبلاً مبانی مفهومی علم بود) و کمیته زیست‌شناسی تکاملی در دانشگاه شیکاگو است.[۱][۲] او در حال حاضر استاد هنرهای لیبرال در دانشگاه مینه‌سوتا و عضو مرکز فلسفه علم مینه‌سوتا است.[۳] او در فلسفه زیست‌شناسی تخصص دارد، جایی که زمینه‌های مورد علاقه او شامل تقلیل‌گرایی، رهیافت آنی، برآمدگی، مدل‌سازی علمی، وراثت، و تکامل فرهنگی است.[۴]
تحصیلات و شغل
ویمست در مقطع کارشناسی، فیزیک مهندسی را در دانشگاه کرنل آغاز کرد. او پس از یک سال کار به‌عنوان طراح صنعتی، با دریافت مدرک لیسانس در سال 1965 به فلسفه روی آورد[۱][۵] او سپس به دانشگاه پیتسبرگ رفت و به تحصیل در رشته فلسفه علم پرداخت و در سال 1971 دکترای خود را دریافت کرد.[۵] پایان‌نامه او[۶] شامل تحلیل فلسفی عملکرد بیولوژیکی بود. او سه مقاله از پایان‌نامه خود منتشر کرد: «غایت‌شناسی و ساختار منطقی بیانیه‌های عملکرد»،[۷] «پیچیدگی و سازماندهی»،[۸] و «تقلیل‌گرایی، سطوح سازمان، و مشکل ذهن- بدن».[۹] از ژوئیه 1969 تا دسامبر 1970، در رشته زیست‌شناسی جمعیت با ریچارد لوونتین در دانشگاه شیکاگو در مقطع فوق دکترا بود و به دنبال آن، به‌عنوان استادیار فلسفه در سال 1971 استخدام شد و در سال 1981 به استادی کامل ارتقا یافت.[۵]
در سال 2007، ویمست به‌عنوان استاد فلسفه و زیست‌شناسی تکاملی انتخاب شد.[۵] او استاد برجسته مدعو در دانشگاه ایالتی اوهایو، استاد مدعو هرست در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، عضو مرکز مطالعات و کنفرانس بلاژیو بنیاد راکفلر در ایتالیا، عضو ارشد در دانشگاه واشنگتن، عضو مؤسسه تحقیقات تکامل و شناخت کنراد لورنز در وین، اتریش، استاد دانشگاه وینتون در دانشگاه مینه‌سوتا، و عضو مؤسسه علوم انسانی فرانک در شیکاگو بوده‌است.[۵] او همچنین عضو هیئت مشاوره علمی مؤسسه زمین است.[۵]
از شاگردان سابق او می‌توان به ویلیام بچتل، جیمز آر. گریزمر و ساهوترا سرکار اشاره کرد.[۱][۱۰]
ویمست در سال 2013 جایزه دیوید هال را به‌دلیل مشارکت برجسته در فلسفه زیست‌شناسی و حمایت از دانشجویان در این حرفه توسط انجمن بین‌المللی فلسفه تاریخ و مطالعات اجتماعی زیست‌شناسی دریافت کرد.
کار فلسفی
موضع فلسفی ویمست با دو مضمون شروع می‌شود: ما موجوداتی محدود هستیم و جهانی که سعی می‌کنیم بفهمیم پیچیده است.[۱۱] پس مشکل این است که چگونه می‌توان یک جهان‌بینی فلسفی بر اساس این دو موضوع ساخت. برای ویمست، استحکام (برای مثال، اعتقاد به این‌که یک سیب وجود دارد زیرا می‌توانیم آن را ببینیم، احساس کنیم، ببوییم، مزه‌اش کنیم، و وقتی آن را می‌خوریم، صدای ترد آن را بشنویم) برای دست‌رسی به آن‌چه در جهان وجود دارد، اساسی است. هر چه بیش‌تر بتوانیم چیزها را به روش‌های مختلف تشخیص دهیم، بیش‌تر تمایل داریم که وجود آن‌ها را باور کنیم. ارتباط نزدیک با استحکام، اکتشافاتی هستند که ما از آن‌ها برای تفکر در مورد جهان استفاده می‌کنیم و برای معرفت‌شناسی بنیادی هستند. آن‌ها قوانین سرانگشتی هستند که می‌توانند اشتباه یا مغرضانه باشند، اما زمانی که در مورد آن‌چه در جهان قوی است به‌کار می‌روند، کار می‌کنند.[۱۲] از نظر ویمست، پرسش‌های رئالیسم (یعنی آن‌چه وجود دارد) از مسائل معرفت‌شناسی (یعنی آن‌چه می‌توانیم بدانیم) و کشف آن‌چه وجود دارد، قابل تفکیک نیستند.[۱۳] این ممکن است دایره‌ای به نظر برسد، اما با تکامل است که ما راه‌های متعددی را برای تشخیص چیزها در جهان ایجاد کرده‌ایم.[۱۲]
ریچارد لوونتین، ریچارد لوینز، هربرت آ. سایمون، استوارت کافمن، و دونالد تی. کمبل، همگی تأثیرات مهمی بر کار ویمست دارند. [۱۴] برخی از مهم‌ترین مفسران نوشته‌های ویمست شاگردان وی هستند که بسیاری از آن‌ها اکنون به‌عنوان فیلسوف علم و دانشمند کار می‌کنند، مانند مارشال آبرامز، داگلاس آلچین، ایرنه آپلبام، ویلیام بچتل، استوارت گلنان، جیمز آر. گریزمر ، جفری رمزی، ساهوترا سرکار، جفری شانک و مارتی سرنو.[۱][۱۵]
آثار برگزیده
- (1972). «غایت‌شناسی و ساختار منطقی گزاره‌های تابع». مطالعات تاریخ و فلسفه علم 3: 1-80.
- (1980). «راهبردهای پژوهش تقلیل‌گرایانه و سوگیری‌های آن‌ها در واحدهای مناقشه انتخاب». در کشف: مطالعات علمی موردی، ویرایش. تی نیکلز، ص 213-259.
- (1981). «واحدهای انتخاب و ساختار ژنوم چند سطحی». PSA 1980: 122-183.
- (1986). «محدودیت‌های توسعه، ریشه‌سازی مولد، و تمایز اکتسابی ذاتی». در ادغام رشته‌های علمی ، ویرایش. W. Bechtel, pp. 185-208.
- (1997). «سازمان کارکردی، قیاس کارکردی و استنتاج کارکردی». تکامل و شناخت 3: 2-32.
- (1999). «ژن‌ها، میم‌ها و وراثت فرهنگی». زیست‌شناسی و فلسفه 14: 279-310
- (2007). مهندسی مجدد فلسفه برای موجودات محدود: تقریب‌های جزئی به واقعیت. کمبریج: انتشارات دانشگاه هاروارد.
پیوند به بیرون
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ بچتل, ویلیام; ورنر کالبو; جیمز آر. گریزمر; جفری سی. شانک (2006). "بیل ویمست در باب راه‌های متعدد دست‌یابی به پیچیدگی طبیعت". Biological Theory. 1 (2): 213–219. doi:10.1162/biot.2006.1.2.213. S2CID 84544943.
- ↑ "مشخصات دانشگاه شیکاگو". Retrieved 28 July 2010.
- ↑ ویمست, ویلیام. "پروفسور".
- ↑ ویمست, ویلیام (2007). مهندسی مجدد فلسفه برای موجودات محدود: تقریب‌های جزئی به واقعیت. انتشارات دانشگاه هاروارد. pp. 450. ISBN 978-0674015456.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ ۵٫۵ ویسمت, ویلیام. "زندگی‌نامه". بنیاد جان تمپلتون.
- ↑ ویسمت, ویلیام (1971). علم مدرن و غایت‌شناسی جدید: من - مبانی مفهومی تحلیل کارکردی. دانشگاه پیتسبرگ. p. 287.
- ↑ ویسمت, ویلیام (می 1972). "غایت‌شناسی و ساختار منطقی گزاره‌های تابع". مطالعات تاریخ و فلسفه علم. 3 (1): 1–80. Bibcode:1972SHPSA...3....1.. doi:10.1016/0039-3681(72)90014-3.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help) - ↑ ویسمت, ویلیام (1972). "پیچیدگی و سازماندهی". PSA: مجموعه مقالات نشست دوسالانه انجمن فلسفه علم. 1971, 1972: 67–85. doi:10.1086/psaprocbienmeetp.1972.3698961. JSTOR 3698961. S2CID 224831192.
- ↑ ویسمت, ویلیام (1976). "تقلیل‌گرایی، سطوح سازمان، و مشکل ذهن و بدن". مجله آگاهی و مغز. Plenum Press: 205–267. doi:10.1007/978-1-4684-2196-5_9. ISBN 978-1-4684-2198-9.
- ↑ "جشنواره ویمست" (PDF).
- ↑ ریچاردسون, رابرت سی. (14 December 2007). "مهندسی مجدد فلسفه برای موجودات محدود: تقریب‌های جزئی به واقعیت". دانشگاه نوتردام.
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ "مصاحبه با ویلیام ویمست".
- ↑ ویمست, ویلیام. "ویدئویی در مورد فلسفه و فلسفه زیست شناسی".
- ↑ Bechtel, William; Werner Callebaut; James R. Griesemer; Jeffrey C. Schank (2006). "Bill Wimsatt on Multiple Ways of Getting at the Complexity of Nature". Biological Theory. 1 (2): 213–219. doi:10.1162/biot.2006.1.2.213.
- ↑ "جشنواره ویمست" (PDF).