طیف اوتیسم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
←‏درمان اوتیسم: این بخش با کمک منابع ویکی انگلیسی بهبود پیدا کرد.
در ویکی انگلیسی، مقاله Autism در حال انتقال داده شدن به مقاله Autism Specturm (ترجمه طیف اوتیسم) می‌باشد. در نتیجه بنده سعی کردم این مقاله را بر اساس مقاله Autism specturm بروزرسانی کنم. اطلاعات بیشتر را میتوانید در صفحه بحث این مقاله ببینید. در آنجا بحث و مقالات زیاد علمی برای بین مشارکت کنندگان ویکی در این مورد انجام شده.
خط ۱۴: خط ۱۴:
|دارو=[[آنتی‌سایکوتیک آتیپیک]]، [[داروهای ضدافسردگی]]، [[محرک ها|داروهای محرک]]|عوارض=فرد مبتلا: [[انزوای اجتماعی]]، مشکلات شغلی و سختی در پیدا کردن شغل، [[استرس]]، [[خود‌آزاری]]، [[قلدری]] دیگران<ref name="EPS-2022"/> <br />
|دارو=[[آنتی‌سایکوتیک آتیپیک]]، [[داروهای ضدافسردگی]]، [[محرک ها|داروهای محرک]]|عوارض=فرد مبتلا: [[انزوای اجتماعی]]، مشکلات شغلی و سختی در پیدا کردن شغل، [[استرس]]، [[خود‌آزاری]]، [[قلدری]] دیگران<ref name="EPS-2022"/> <br />
خانواده و مراقبین: مشکلات روحی عاطفی و روانی از قبیل استرس بیشتر، تاثیر بر روابط بینا فرزندی در خانواده، فقر و فشار اقتصادی در خانواده‌های نیازمند‌تر|تشخیص افتراقی=[[اختلال دلبستگی واکنشی]]، [[کم توانی ذهنی]]، [[اسکیزوفرنی]]|تشخیص پزشکی=بر اساس گذشته رفتاری و رشدی تشخیص داده می شود|شیوع=حدود 24.8 میلیون نفر (سال 2015)|نام=اختلال طیف اوتیسم|نام دیگر=اوتیسم کلاسیک یا کانر kanner autism (منسوخ شده)|علت=عوامل مختلف ژنتیکی و محیطی (چند عاملی)|تخصص=[[روانپزشکی]]، [[پزشکی کودکان]] و [[طب کار]]|درمان=قابل درمان نیست ولی ترکیبی از [[رفتاردرمانی]]، [[گفتاردرمانی]]، [[آموزش درمانی]] و [[داروی روان‌انگیز|داروهای روان انگیز]] پیشنهاد و تجویز می شود. در بعضی از افراد با گذشت سن فرد ممکن است بهبود پیدا کند.|زیرنویس=چیدن قطعات هم‌شکل بر روی هم و تکرار مداوم این کار از بعضی رفتارهای شخص مبتلا به اوتیسم است. همچنین چیدن مرتب وسائل.|تصویر=Autism-stacking-cans 2nd edit.jpg|نشانه‌ها=مشکل در تعامل اجتماعی، مشکل در ارتباط زبانی-کلامی و غیر زبانی کلامی، وجود علایق محدود و رفتار های تکراری|دوره آغاز=اوایل کودکی|عوامل خطر=تاریخچه وجود اوتیسم در خانواده، شرایط مشخص ژنتیکی، داشتن پدر و مادر با سن بیشتر، داروهای مشخص تجویز شده، مشکلات در [[رشد و تکامل پیش از تولد]] و [[نوزاد|دوران نوزادی]]}}
خانواده و مراقبین: مشکلات روحی عاطفی و روانی از قبیل استرس بیشتر، تاثیر بر روابط بینا فرزندی در خانواده، فقر و فشار اقتصادی در خانواده‌های نیازمند‌تر|تشخیص افتراقی=[[اختلال دلبستگی واکنشی]]، [[کم توانی ذهنی]]، [[اسکیزوفرنی]]|تشخیص پزشکی=بر اساس گذشته رفتاری و رشدی تشخیص داده می شود|شیوع=حدود 24.8 میلیون نفر (سال 2015)|نام=اختلال طیف اوتیسم|نام دیگر=اوتیسم کلاسیک یا کانر kanner autism (منسوخ شده)|علت=عوامل مختلف ژنتیکی و محیطی (چند عاملی)|تخصص=[[روانپزشکی]]، [[پزشکی کودکان]] و [[طب کار]]|درمان=قابل درمان نیست ولی ترکیبی از [[رفتاردرمانی]]، [[گفتاردرمانی]]، [[آموزش درمانی]] و [[داروی روان‌انگیز|داروهای روان انگیز]] پیشنهاد و تجویز می شود. در بعضی از افراد با گذشت سن فرد ممکن است بهبود پیدا کند.|زیرنویس=چیدن قطعات هم‌شکل بر روی هم و تکرار مداوم این کار از بعضی رفتارهای شخص مبتلا به اوتیسم است. همچنین چیدن مرتب وسائل.|تصویر=Autism-stacking-cans 2nd edit.jpg|نشانه‌ها=مشکل در تعامل اجتماعی، مشکل در ارتباط زبانی-کلامی و غیر زبانی کلامی، وجود علایق محدود و رفتار های تکراری|دوره آغاز=اوایل کودکی|عوامل خطر=تاریخچه وجود اوتیسم در خانواده، شرایط مشخص ژنتیکی، داشتن پدر و مادر با سن بیشتر، داروهای مشخص تجویز شده، مشکلات در [[رشد و تکامل پیش از تولد]] و [[نوزاد|دوران نوزادی]]}}
'''طیف اوتیسم'''، [[طیف|طیفی]] از شرایط و اختلالات [[اختلال عصبی|عصبی]]-[[اختلال رشدی|رشدی]]<ref>{{یادکرد وب|عنوان=اتیسم دقیقا چیست|نشانی=https://irautism.org/اتیسم-دقیقا-چیست/|وبگاه=انجمن اتیسم ایران|بازبینی=2022-03-24|کد زبان=fa-IR}}</ref> (از نوع روابط اجتماعی و [[ارتباط|ارتباطی]]) است که در درجه اول با مشکلات قابل توجه در تعاملات اجتماعی [[زبان|کلامی]] و غیر [[ارتباط غیرکلامی|کلامی]]، تفاوت در ارتباطات با دیگران، و وجودی [[رفتار]]<nowiki/>های سفت و سخت و تکراری و مشخص می شود. پاسخ‌های غیرمعمول به [[دستگاه حسی|ورودی حسی]]، از جمله حساسیت بالا یا پایین، تمایز و تبعیض حسی، و اختلالات حرکتی مبتنی بر حس نیز که بسیار در این طیف شایع هستند نیز شامل هستند نیز شامل آن می‌شوند. این طیف از اختلالات معمولاً به عنوان '''اوتیسم''' (به فارسی:'''درخودماندگی''') و به طور رسمی (در [[انجمن روان‌شناسی آمریکا|انجمن روانشناسی آمریکا]]) به '''اختلال طیف اوتیسم''' {{انگلیسی|Autism Spectrum Disorder (ASD)}} شناخته می شود.
⚫
'''اختلال طیف اوتیسم''' {{انگلیسی|Autism Spectrum Disorder (ASD)}} یا '''اوتیسم'''، به فارسی: '''درخودماندگی،''' گونه‌ای [[اختلال]] [[طیف|طیفی]] [[اختلال عصبی|عصبی]]-[[اختلال رشدی|رشدی]]<ref>{{یادکرد وب|عنوان=اتیسم دقیقا چیست|نشانی=https://irautism.org/اتیسم-دقیقا-چیست/|وبگاه=انجمن اتیسم ایران|بازبینی=2022-03-24|کد زبان=fa-IR}}</ref> (از نوع روابط اجتماعی و [[ارتباط|ارتباطی]]) است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال عموما تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علت اصلی آن هنوز ناشناخته مانده ولی گمان می رود که عوامل ژنتیکی و محیطی در آن دخیل هستند. به کسانی که این اختلال را دارند '''اوتیستیک''' یا '''درخودمانده''' گفته می‌شود. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی [[مغز]] در حیطهٔ تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد (در مسیر [[شناخت]] به [[حواس]]، برای رمزگذاری و طبقه‌بندی اطلاعات در حافظه احتمالاً تسلط قوی یکی از حواس باعث تضعیف سایر حواس در انجام طبقه‌بندی اطلاعات دریافتی می‌شود). کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در [[زبان|ارتباطات کلامی]] و [[ارتباط غیرکلامی|غیرکلامی]]، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد، رفتارهای خودآزاردهنده و [[پرخاشگری]] نیز دیده می‌شود. در این افراد، حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) و پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دلبستگی به اشیاء یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود. ممکن است در [[حواس پنجگانه]] ([[بینایی]]، [[شنوایی]]، [[سامانه حسی-پیکری|بساوایی]]، [[بویایی]] و [[چشایی]]) نیز حساسیت‌های غیرمعمول دیده شود. هستهٔ مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است.


[[طیف|اختلال طیفی]] اختلالی است که می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت ظاهر شود: هر فرد ممکن است برخی از ویژگی‌های مرتبط با آن، اما نه همه آن‌ها را نشان دهد، و ممکن است آنها را به درجات بسیار متفاوتی نشان دهد. به کسانی که ویژگی های این طیف اختلالی را دارند '''اوتیستیک''' یا '''درخودمانده''' گفته می‌شود. افراد اوتیستیک مختلف ممکن است ویژگی‌های متفاوتی از خود نشان دهند و ویژگی های این اختلال طیف گونه ممکن است در زمان‌های مختلف به شکل متفاوتی در هر فرد ظاهر شود.<ref name="Wing 2011">{{cite journal|vauthors=Wing L, Gould J, Gillberg C|date=2011-03-01|title=Autism spectrum disorders in the DSM-V: better or worse than the DSM-IV?|journal=Research in Developmental Disabilities|volume=32|issue=2|pages=768–773|doi=10.1016/j.ridd.2010.11.003|pmid=21208775}}</ref> طیف اوتیسم از نظر تاریخی به زیرمجموعه‌هایی تقسیم می‌شد، اما سؤالات مداومی در مورد اعتبار این تقسیم‌بندی‌ها وجود داشت، <ref name="Wing 20112">{{cite journal|vauthors=Wing L, Gould J, Gillberg C|date=2011-03-01|title=Autism spectrum disorders in the DSM-V: better or worse than the DSM-IV?|journal=Research in Developmental Disabilities|volume=32|issue=2|pages=768–773|doi=10.1016/j.ridd.2010.11.003|pmid=21208775}}</ref><ref name="The Diagnosis of Autism: From Kanne">{{cite journal|vauthors=Rosen NE, Lord C, Volkmar FR|date=December 2021|title=The Diagnosis of Autism: From Kanner to DSM-III to DSM-5 and Beyond|journal=Journal of Autism and Developmental Disorders|volume=51|issue=12|pages=4253–4270|doi=10.1007/s10803-021-04904-1|pmc=8531066|pmid=33624215}}</ref> و جدیدترین نسخه‌های راهنمای تشخیصی اصلی انگلیسی زبان، [[راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی|راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی]]. (DSM-5-TR، منتشر شده در سال ۲۰۲۲ میلادی) و [[طبقه‌بندی بین‌المللی آماری بیماری‌ها|طبقه بندی بین المللی بیماری ها]] (ICD-11، منتشر شده در سال ۲۰۲۱ میلادی<ref name="WHO 2021">{{cite web|url=https://www.who.int/news/item/18-06-2018-who-releases-new-international-classification-of-diseases-(icd-11)|title=WHO releases new International Classification of Diseases (ICD 11)|website=World Health Organisation|type=Press Release|access-date=29 October 2021}}</ref>) هر دو '''اختلاف طیف اوتیسم''' یا '''ASD''' را به عنوان یک اختلال منفرد فهرست می کنند.<ref>Reed GM, First MB, Kogan CS, Hyman SE, Gureje O, Gaebel W, et al. (February 2019). "Innovations and changes in the ICD-11 classification of mental, behavioural and neurodevelopmental disorders". ''World Psychiatry''. '''18''' (1): 3–19. doi:10.1002/wps.20611. PMC 6313247. <nowiki>PMID 30600616</nowiki>.</ref><ref>{{cite journal|display-authors=6|vauthors=Reed GM, First MB, Kogan CS, Hyman SE, Gureje O, Gaebel W, Maj M, Stein DJ, Maercker A, Tyrer P, Claudino A, Garralda E, Salvador-Carulla L, Ray R, Saunders JB, Dua T, Poznyak V, Medina-Mora ME, Pike KM, Ayuso-Mateos JL, Kanba S, Keeley JW, Khoury B, Krasnov VN, Kulygina M, Lovell AM, de Jesus Mari J, Maruta T, Matsumoto C, Rebello TJ, Roberts MC, Robles R, Sharan P, Zhao M, Jablensky A, Udomratn P, Rahimi-Movaghar A, Rydelius PA, Bährer-Kohler S, Watts AD, Saxena S|date=February 2019|title=Innovations and changes in the ICD-11 classification of mental, behavioural and neurodevelopmental disorders|journal=World Psychiatry|volume=18|issue=1|pages=3–19|doi=10.1002/wps.20611|pmc=6313247|pmid=30600616}}</ref>
⚫
از هر ۶۰ تا ۷۰ تولد زنده در دنیا، یک نفر مبتلا به اوتیسم است. کارشناسان زندگی ماشینی و عوامل ناشی از آن مانند [[فشار روانی|استرس]] را در سیر صعودی ابتلا به این بیماری دخیل می‌دانند.<ref name=":1">[http://www.irna.ir/fa/News/81899017/ زندگی ماشینی و سیر صعودی ابتلا به اوتیسم] . [خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا) http://www.irna.ir]</ref> نتیجهٔ یک مطالعه نشان می‌دهد زنان دارای [[اضافه وزن]] زیاد و مبتلا به دیابت، در صورتی که باردار شوند، بیش از مادران سالم با احتمال تولد نوزاد اوتیستیک روبه‌رو خواهند بود.<ref>[http://www.irna.ir/fa/News/81943948/ چاقی و دیابت زنان احتمال ابتلا به اوتیسم در نوزاد آن‌ها را افزایش می‌دهد]</ref>

در مورد مناسب بودن اصطلاح بکارگیری اصطلاح [[اختلال]] در وصف طیف اوتیسم اختلاف نظر وجود دارد و بسیاری از منابع ترجیح می دهند از اوتیسم یا در بریتانیا از کلمه '''شرایط طیف اوتیسم''' {{انگلیسی|Autism Spectrum Conditions (ASC)}} به جای اختلال طیف اوتیسم {{انگلیسی|Autism Spectrum Disorder (ASD)}} استفاده کنند. در حالی که [[روان‌پزشکی|روانپزشکی]] به طور سنتی اوتیسم را به عنوان یک اختلال عصبی-رشدی طبقه بندی می کند، برخی از فعالان حوزه اوتیسم، اوتیسم را گونه ای از [[تنوع عصبی]] {{انگلیسی|Neurodiversity}} و نوعی تنوع طبیعی در تفکر و تجربه انسان می دانند. بر اساس این دیدگاه، که توسط [[جنبش حقوق اوتیسم]] ترویج شده است، لزوماً هیچ مشکلی برای یک فرد اوتیسمی وجود ندارد، اما این مانع از ناتوانی و به طور بالقوه داشتن نیازهای حمایتی بالا نمی‌شود.<ref>{{Cite web|vauthors=Bailin A|title=Clearing Up Some Misconceptions about Neurodiversity|url=https://blogs.scientificamerican.com/observations/clearing-up-some-misconceptions-about-neurodiversity/|access-date=2022-03-17|website=Scientific American Blog Network|language=en}}</ref> این دیدگاه نسبتا مثبت از اوتیسم منجر به درجاتی از تنش بین افراد اوتیستیک، حامیان و موسسات خیریه فعال در این حوزه شده است.<ref>{{cite book|vauthors=Robison JE|title=Autistic Community and the Neurodiversity Movement|chapter=My Time with Autism Speaks|date=2020|chapter-url=https://doi.org/10.1007/978-981-13-8437-0_16|work=Autistic Community and the Neurodiversity Movement: Stories from the Frontline|pages=221–232|veditors=Kapp SK|place=Singapore|publisher=Springer|doi=10.1007/978-981-13-8437-0_16|isbn=978-981-13-8437-0|s2cid=210496353|access-date=23 April 2022}}</ref><ref>{{Cite news|title=A medical condition or just a difference? The question roils autism community.|newspaper=The Washington Post|url=https://www.washingtonpost.com/national/health-science/a-medical-condition-or-just-a-difference-the-question-roils-autism-community/2019/05/03/87e26f7e-6845-11e9-8985-4cf30147bdca_story.html|access-date=23 April 2022|issn=0190-8286}}</ref>

⚫
مناقشات دیگر در بحث در رابطه با اوتیسم شامل بحث های علمی، سیاسی و فلسفی و بسیاری از آنها است که جنبه های هر سه مورد علمی،سیاسی و فلسفی را دارند. دانشمندان هنوز در حال تلاش برای تعیین [[علت اوتیسم]] هستند. اعتقاد بر این است که ابتلا به اوتیسم بسیار [[مرتبط با وراثت و ژنتیکی]] است اما ژن های زیادی در اوتیسم دخیل هستند و عوامل محیطی نیز ممکن است در مبتلا شدن به اوتیسم دخیل باشند.<ref>{{cite journal|vauthors=Mandy W, Lai MC|date=March 2016|title=Annual Research Review: The role of the environment in the developmental psychopathology of autism spectrum condition|journal=Journal of Child Psychology and Psychiatry, and Allied Disciplines|volume=57|issue=3|pages=271–292|doi=10.1111/jcpp.12501|pmid=26782158}}</ref> این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است.{{نیازمند منبع|date=سپتامبر ۲۰۲۱}} وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد.{{نیازمند منبع|date=سپتامبر ۲۰۲۱}} این اختلال بر رشد طبیعی [[مغز]] در حیطهٔ تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد (در مسیر [[شناخت]] به [[حواس]]، برای رمزگذاری و طبقه‌بندی اطلاعات در حافظه احتمالاً تسلط قوی یکی از حواس باعث تضعیف سایر حواس در انجام طبقه‌بندی اطلاعات دریافتی می‌شود).{{نیازمند منبع|date=سپتامبر ۲۰۲۱}} کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در [[زبان|ارتباطات کلامی]] و [[ارتباط غیرکلامی|غیرکلامی]]، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به [[بازی]]، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد، رفتارهای خودآزاردهنده و [[پرخاشگری]] نیز دیده می‌شود. در این افراد، حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) و پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دلبستگی به اشیاء یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود. ممکن است در [[حواس پنجگانه]] ([[بینایی]]، [[شنوایی]]، [[سامانه حسی-پیکری|بساوایی]]، [[بویایی]] و [[چشایی]]) نیز حساسیت‌های غیرمعمول دیده شود. هستهٔ مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است.

مشخص نیست که چرا اوتیسم معمولاً با [[اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی|اختلال کم‌توجّهی - بیش‌فعالی]] ([[ADHD]])، [[کم‌توانی ذهنی|ناتوانی‌های ذهنی]]، [[صرع]] و طیف وسیعی از شرایط دیگر همراه است. در مورد اینکه آیا انواع فرعی و معناداری از اوتیسم وجود دارند<ref name="The Diagnosis of Autism: From Kanne2">{{cite journal|vauthors=Rosen NE, Lord C, Volkmar FR|date=December 2021|title=The Diagnosis of Autism: From Kanner to DSM-III to DSM-5 and Beyond|journal=Journal of Autism and Developmental Disorders|volume=51|issue=12|pages=4253–4270|doi=10.1007/s10803-021-04904-1|pmc=8531066|pmid=33624215}}</ref> و اینکه چه چیزی را باید به عنوان بخشی از طیف اوتیسم گنجاند، و همچنین اهمیت صفات «اوتیسم مانند» در جمعیت افراد سالم<ref>{{cite journal|vauthors=Chapman R, Veit W|date=November 2021|title=Correction to: The essence of autism: fact or artefact?|journal=Molecular Psychiatry|volume=26|issue=11|pages=7069|doi=10.1038/s41380-021-01057-6|pmid=34697454|s2cid=239771302}}</ref><ref>{{Cite book|vauthors=Losh M, Adolphs R, Piven J|title=Autism Spectrum Disorders|chapter=The Broad Autism Phenotype|year=2011|pages=457–476|publisher=Oxford University Press|isbn=978-0-19-996521-2|language=en-US|doi=10.1093/med/9780195371826.003.0031}}</ref>، اختلاف نظرهای مداوم وجود دارد. در ایالات متحده، ترکیبی از معیارهای تشخیصی که جمعیت گسترده‌تری را در این طیف قرار می‌هد و افزایش آگاهی از اوتیسم منجر به روند افزایشی و پیوسته ای از تخمین‌ و تصور اشتباه شیوع اوتیسم و همه‌گیری اوتیسم<ref>{{cite journal|vauthors=Wazana A, Bresnahan M, Kline J|date=June 2007|title=The autism epidemic: fact or artifact?|journal=Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry|language=English|volume=46|issue=6|pages=721–730|doi=10.1097/chi.0b013e31804a7f3b|pmid=17513984}}</ref> شده است و این تصور اشتباه سبب شده که عموم مردم ایالات متحده تصور کنند که عامل «شیوع اوتیسم» در میان مردم [[واکسن]]<nowiki/>‌ها هستند.

⚫
از هر ۶۰ تا ۷۰ تولد زنده در دنیا، یک نفر مبتلا به اوتیسم است. کارشناسان زندگی ماشینی و عوامل ناشی از آن مانند [[فشار روانی|استرس]] را در سیر صعودی ابتلا به این بیماری دخیل می‌دانند.<ref name=":1">[http://www.irna.ir/fa/News/81899017/ زندگی ماشینی و سیر صعودی ابتلا به اوتیسم] . [خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا) http://www.irna.ir]</ref>


[[روز آگاهی جهانی اوتیسم]] روز دوم آوریل هر سال است که سازمان‌های فردی اوتیسم را در سراسر جهان دور هم می‌آورد تا به اموری مانند تحقیق، تشخیص، درمان و پذیرش عمومی افراد مبتلا به این اختلال رشد کمک کند.<ref name="Autism Speaks">{{cite web | title=World Autism Awareness Day | website=Autism Speaks | url=https://www.autismspeaks.org/world-autism-awareness-day | access-date=2020-03-15}}</ref><ref name="Autism Society 2017">{{cite web | title=National Autism Awareness Month | website=Autism Society | date=2017-08-20 | url=https://www.autism-society.org/get-involved/national-autism-awareness-month/ | access-date=2020-03-15}}</ref>
[[روز آگاهی جهانی اوتیسم]] روز دوم آوریل هر سال است که سازمان‌های فردی اوتیسم را در سراسر جهان دور هم می‌آورد تا به اموری مانند تحقیق، تشخیص، درمان و پذیرش عمومی افراد مبتلا به این اختلال رشد کمک کند.<ref name="Autism Speaks">{{cite web | title=World Autism Awareness Day | website=Autism Speaks | url=https://www.autismspeaks.org/world-autism-awareness-day | access-date=2020-03-15}}</ref><ref name="Autism Society 2017">{{cite web | title=National Autism Awareness Month | website=Autism Society | date=2017-08-20 | url=https://www.autism-society.org/get-involved/national-autism-awareness-month/ | access-date=2020-03-15}}</ref>
خط ۴۶: خط ۵۴:


انجام آزمایش مذکور بر روی ۱۴۰ هزار نوزاد در فلوریدا منجر به شناسایی ۳۲۱ کودک مبتلا به اوتیسم شد.
انجام آزمایش مذکور بر روی ۱۴۰ هزار نوزاد در فلوریدا منجر به شناسایی ۳۲۱ کودک مبتلا به اوتیسم شد.

== پیشگیری ==

=== نداشتن اضافه وزن و دیابت ===
نتیجهٔ یک مطالعه نشان می‌دهد زنان دارای [[اضافه وزن]] زیاد و مبتلا به دیابت، در صورتی که باردار شوند، بیش از مادران سالم با احتمال تولد نوزاد اوتیستیک روبه‌رو خواهند بود.<ref>[http://www.irna.ir/fa/News/81943948/ چاقی و دیابت زنان احتمال ابتلا به اوتیسم در نوزاد آن‌ها را افزایش می‌دهد]</ref>{{گسترش بخش}}


== درمان اوتیسم ==
== درمان اوتیسم ==

نسخهٔ ‏۲۹ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۱۳

اختلال طیف اوتیسم
نام دیگراوتیسم کلاسیک یا کانر kanner autism (منسوخ شده)
چیدن قطعات هم‌شکل بر روی هم و تکرار مداوم این کار از بعضی رفتارهای شخص مبتلا به اوتیسم است. همچنین چیدن مرتب وسائل.
تخصصروانپزشکی، پزشکی کودکان و طب کار
نشانه‌هامشکل در تعامل اجتماعی، مشکل در ارتباط زبانی-کلامی و غیر زبانی کلامی، وجود علایق محدود و رفتار های تکراری
عوارضفرد مبتلا: انزوای اجتماعی، مشکلات شغلی و سختی در پیدا کردن شغل، استرس، خود‌آزاری، قلدری دیگران[۱]
خانواده و مراقبین: مشکلات روحی عاطفی و روانی از قبیل استرس بیشتر، تاثیر بر روابط بینا فرزندی در خانواده، فقر و فشار اقتصادی در خانواده‌های نیازمند‌تر
دورهٔ معمول آغازاوایل کودکی
علتعوامل مختلف ژنتیکی و محیطی (چند عاملی)
عوامل خطرتاریخچه وجود اوتیسم در خانواده، شرایط مشخص ژنتیکی، داشتن پدر و مادر با سن بیشتر، داروهای مشخص تجویز شده، مشکلات در رشد و تکامل پیش از تولد و دوران نوزادی
روش تشخیصبر اساس گذشته رفتاری و رشدی تشخیص داده می شود
تشخیص افتراقیاختلال دلبستگی واکنشی، کم توانی ذهنی، اسکیزوفرنی
درمانقابل درمان نیست ولی ترکیبی از رفتاردرمانی، گفتاردرمانی، آموزش درمانی و داروهای روان انگیز پیشنهاد و تجویز می شود. در بعضی از افراد با گذشت سن فرد ممکن است بهبود پیدا کند.
داروآنتی‌سایکوتیک آتیپیک، داروهای ضدافسردگی، داروهای محرک
شیوعحدود 24.8 میلیون نفر (سال 2015)
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰F84.0
آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام۲۹۹٫۰۰
اُمیم۲۰۹۸۵۰
دادگان بیماری‌ها1142
مدلاین پلاس001526
ئی‌مدیسینmed/۳۲۰۲ ped/180
سمپD001321
مرور ژن

طیف اوتیسم، طیفی از شرایط و اختلالات عصبی-رشدی[۲] (از نوع روابط اجتماعی و ارتباطی) است که در درجه اول با مشکلات قابل توجه در تعاملات اجتماعی کلامی و غیر کلامی، تفاوت در ارتباطات با دیگران، و وجودی رفتارهای سفت و سخت و تکراری و مشخص می شود. پاسخ‌های غیرمعمول به ورودی حسی، از جمله حساسیت بالا یا پایین، تمایز و تبعیض حسی، و اختلالات حرکتی مبتنی بر حس نیز که بسیار در این طیف شایع هستند نیز شامل هستند نیز شامل آن می‌شوند. این طیف از اختلالات معمولاً به عنوان اوتیسم (به فارسی:درخودماندگی) و به طور رسمی (در انجمن روانشناسی آمریکا) به اختلال طیف اوتیسم (به انگلیسی: Autism Spectrum Disorder (ASD)) شناخته می شود.

اختلال طیفی اختلالی است که می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت ظاهر شود: هر فرد ممکن است برخی از ویژگی‌های مرتبط با آن، اما نه همه آن‌ها را نشان دهد، و ممکن است آنها را به درجات بسیار متفاوتی نشان دهد. به کسانی که ویژگی های این طیف اختلالی را دارند اوتیستیک یا درخودمانده گفته می‌شود. افراد اوتیستیک مختلف ممکن است ویژگی‌های متفاوتی از خود نشان دهند و ویژگی های این اختلال طیف گونه ممکن است در زمان‌های مختلف به شکل متفاوتی در هر فرد ظاهر شود.[۳] طیف اوتیسم از نظر تاریخی به زیرمجموعه‌هایی تقسیم می‌شد، اما سؤالات مداومی در مورد اعتبار این تقسیم‌بندی‌ها وجود داشت، [۴][۵] و جدیدترین نسخه‌های راهنمای تشخیصی اصلی انگلیسی زبان، راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی. (DSM-5-TR، منتشر شده در سال ۲۰۲۲ میلادی) و طبقه بندی بین المللی بیماری ها (ICD-11، منتشر شده در سال ۲۰۲۱ میلادی[۶]) هر دو اختلاف طیف اوتیسم یا ASD را به عنوان یک اختلال منفرد فهرست می کنند.[۷][۸]

در مورد مناسب بودن اصطلاح بکارگیری اصطلاح اختلال در وصف طیف اوتیسم اختلاف نظر وجود دارد و بسیاری از منابع ترجیح می دهند از اوتیسم یا در بریتانیا از کلمه شرایط طیف اوتیسم (به انگلیسی: Autism Spectrum Conditions (ASC)) به جای اختلال طیف اوتیسم (به انگلیسی: Autism Spectrum Disorder (ASD)) استفاده کنند. در حالی که روانپزشکی به طور سنتی اوتیسم را به عنوان یک اختلال عصبی-رشدی طبقه بندی می کند، برخی از فعالان حوزه اوتیسم، اوتیسم را گونه ای از تنوع عصبی (به انگلیسی: Neurodiversity) و نوعی تنوع طبیعی در تفکر و تجربه انسان می دانند. بر اساس این دیدگاه، که توسط جنبش حقوق اوتیسم ترویج شده است، لزوماً هیچ مشکلی برای یک فرد اوتیسمی وجود ندارد، اما این مانع از ناتوانی و به طور بالقوه داشتن نیازهای حمایتی بالا نمی‌شود.[۹] این دیدگاه نسبتا مثبت از اوتیسم منجر به درجاتی از تنش بین افراد اوتیستیک، حامیان و موسسات خیریه فعال در این حوزه شده است.[۱۰][۱۱]

مناقشات دیگر در بحث در رابطه با اوتیسم شامل بحث های علمی، سیاسی و فلسفی و بسیاری از آنها است که جنبه های هر سه مورد علمی،سیاسی و فلسفی را دارند. دانشمندان هنوز در حال تلاش برای تعیین علت اوتیسم هستند. اعتقاد بر این است که ابتلا به اوتیسم بسیار مرتبط با وراثت و ژنتیکی است اما ژن های زیادی در اوتیسم دخیل هستند و عوامل محیطی نیز ممکن است در مبتلا شدن به اوتیسم دخیل باشند.[۱۲] این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است.[نیازمند منبع] وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد.[نیازمند منبع] این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطهٔ تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد (در مسیر شناخت به حواس، برای رمزگذاری و طبقه‌بندی اطلاعات در حافظه احتمالاً تسلط قوی یکی از حواس باعث تضعیف سایر حواس در انجام طبقه‌بندی اطلاعات دریافتی می‌شود).[نیازمند منبع] کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیرکلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد، رفتارهای خودآزاردهنده و پرخاشگری نیز دیده می‌شود. در این افراد، حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) و پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دلبستگی به اشیاء یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود. ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیرمعمول دیده شود. هستهٔ مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است.

مشخص نیست که چرا اوتیسم معمولاً با اختلال کم‌توجّهی - بیش‌فعالی (ADHD)، ناتوانی‌های ذهنی، صرع و طیف وسیعی از شرایط دیگر همراه است. در مورد اینکه آیا انواع فرعی و معناداری از اوتیسم وجود دارند[۱۳] و اینکه چه چیزی را باید به عنوان بخشی از طیف اوتیسم گنجاند، و همچنین اهمیت صفات «اوتیسم مانند» در جمعیت افراد سالم[۱۴][۱۵]، اختلاف نظرهای مداوم وجود دارد. در ایالات متحده، ترکیبی از معیارهای تشخیصی که جمعیت گسترده‌تری را در این طیف قرار می‌هد و افزایش آگاهی از اوتیسم منجر به روند افزایشی و پیوسته ای از تخمین‌ و تصور اشتباه شیوع اوتیسم و همه‌گیری اوتیسم[۱۶] شده است و این تصور اشتباه سبب شده که عموم مردم ایالات متحده تصور کنند که عامل «شیوع اوتیسم» در میان مردم واکسن‌ها هستند.

از هر ۶۰ تا ۷۰ تولد زنده در دنیا، یک نفر مبتلا به اوتیسم است. کارشناسان زندگی ماشینی و عوامل ناشی از آن مانند استرس را در سیر صعودی ابتلا به این بیماری دخیل می‌دانند.[۱۷]

روز آگاهی جهانی اوتیسم روز دوم آوریل هر سال است که سازمان‌های فردی اوتیسم را در سراسر جهان دور هم می‌آورد تا به اموری مانند تحقیق، تشخیص، درمان و پذیرش عمومی افراد مبتلا به این اختلال رشد کمک کند.[۱۸][۱۹]

واژه‌شناسی

واژه اوتیسم، از دو بخش تشکیل شده‌است: اوتوس یعنی خود و ایسم یعنی گرایش. اوتیسم یعنی خودگرایی و عدم توجه به محیط اطراف. این واژه، از زبان یونانی وارد زبان‌های مختلف شده‌است.

کلمه اوتیسم از کلمه لاتین «Autisms» در سال ۱۹۱۰ توسط روانپزشک سوئیسی یوگن بلولر ابداع شد. با این حال، او این کلمه را برای توصیف اسکیزوفرنی به کار برده بود. کلمه لاتین به نوبه خود از کلمه یونانی autos به معنای «خود» مشتق شده است.[۲۰]

ضوابط تشخیص اوتیسم

تشخیص اوتیسم بر پایهٔ رفتار افراد است و نه سبب یا مکانیزم خاص.[۲۱][۲۲] وجود حداقل ۶ مورد از مواردی که در بندهای اول و دوم و سوم توصیف شده‌اند، لااقل دو مادّه از بند اول و یک مادّه از هر یک از بندهای دوم و سوم الزامی است.

  • اختلال کیفی، در تعامل‌های اجتماعی با توجه به وجود دست کم ۲ عنصر از عناصری که در پی می‌آیند:
  1. اختلال بارز در به کار بردن رفتارهای غیر کلامی متعدّد، مانند تماس چشمی، حالت چهره، وضع بدنی و حرکت‌ها به منظور تنظیم تعامل‌های اجتماعی.
  2. ناتوانی در ایجاد روابط با همسالان به تناسب سطح تحول.
  3. فقدان تمایل خودانگیخته به تقسیم کردن شادی‌ها، رغبت‌ها یا موفقیّت‌های خود با دیگران (برای مثال نشان ندادن، نیاوردن یا اشاره نکردن به اشیای مورد علاقه خود).
  4. فقدان تقابل هیجانی یا اجتماعی.
  • اختلال ارتباطی که براساس وجود دست کم یکی از عناصر زیر برجسته می‌شود:
  1. تأخیر یا فقدان کامل تحوّل زبان گفتاری (بدون آنکه با کوشش برای جبران آن از طریق شیوه‌های دیگر مانند حرکت یا حالت‌های چهره، همراه باشد).
  2. در افرادی که به قدر کافی از گفتار متناسب برخوردارند، اختلال بارز در آغاز یا حفظ جریان محاوره با دیگری.
  3. استفاده قالبی و تکراری از زبان یا وجود زبان غیرمعمولی.
  4. فقدان بازی‌های تخیّلی (وانمود کردن) متنوّع و ارتجالی یا بازی‌های تقلیدی اجتماعی متناسب با سطح تحوّل.
  • محدود، تکراری یا قالبی بودن رفتارها، رغبت‌ها و فعالیت‌ها با توجه به وجود دست کم یک مورد از عناصر زیر نشان داده می‌شود:
  1. دل‌مشغولی متمرکز بر یک یا چند کانون رغبت یکنواخت و محدود که از نظر شدت یا جهت، نابهنجار است.
  2. چسبندگی ظاهراً انعطاف‌ناپذیر به عادت‌ها
  3. اطوار گری‌های حرکتی قالبی و تکراری (مانند به هم زدن یا پیچ دادن دست‌ها یا انگشتان، یا حرکت‌های پیچیده تمامی بدن).
  4. دل‌مشغولی دایم نسبت به برخی از اجزای اشیا.

در آبان ماه ۹۹، محققان دانشگاه‌های میامی و هاروارد با انجام یک آزمون شنوایی استاندارد بر روی تعداد زیادی نوزاد تازه متولدشده موفق به شناسایی ابتلای آنها به بیماری اوتیسم شدند. این آزمون استاندارد قبلاً هم بر روی نوزادان انجام می‌شد تا مشخص شود آیا آنها به کم شنوایی مبتلا هستند یا خیر. حال می‌توان از همین آزمون با تغییراتی برای شناسایی نوزادان مبتلا به اوتیسم شناسایی کرد. تست یادشده که ای‌بی‌آر (ABR) نام دارد، مبتنی بر ثبت رایانه‌ای اطلاعات مربوط به فعالیت عصب شنوایی نوزادانی است که در معرض صداهای منتقل شده از الکترودها قرار گرفته‌اند. این الکترودها به پوست سر نوزادان چسبانده می‌شوند. سروصدای ناشی از این آزمایش بسیار ملایم است و انجام آن حتی در زمان خواب بودن نوزادان نیز ممکن است. این آزمایش نشان داد نوزادانی که واکنش مغزی آنها به صداهای شنیده شده در طی آزمایش ای بی آر کندتر بوده بعدها مبتلا به اوتیسم شده‌اند.[۲۳]

انجام آزمایش مذکور بر روی ۱۴۰ هزار نوزاد در فلوریدا منجر به شناسایی ۳۲۱ کودک مبتلا به اوتیسم شد.

پیشگیری

نداشتن اضافه وزن و دیابت

نتیجهٔ یک مطالعه نشان می‌دهد زنان دارای اضافه وزن زیاد و مبتلا به دیابت، در صورتی که باردار شوند، بیش از مادران سالم با احتمال تولد نوزاد اوتیستیک روبه‌رو خواهند بود.[۲۴]

درمان اوتیسم

هیچ درمان شناخته شده ای برای اوتیسم وجود ندارد.[۲۵][۲۶] درجه علائم می تواند کاهش یابد، گاهی اوقات تا حدی که افراد تشخیص خود را از این اختلال طیفی از دست می دهند.[۲۷] گاهی اوقات این واقعه پس از یک دوره درمانی شدید رخ می‌دهد و گاهی اوقات خارج از این دوره. مشخص نیست که این نتیجه چند وقت یکبار اتفاق می افتد،[۲۸] نرخ های گزارش شده درمان در نمونه های انتخاب نشده برای دوره درمانی از ۳٪ تا ۲۵٪ می باشد.[۲۹] اگرچه مشکلات اصلی ادامه پیدا می کنند ولی هرچند علائم اغلب با افزایش سن کمتر می شوند.[۳۰] فراگیری زبان قبل از شش سالگی، داشتن ضریب هوشی بالای ۵۰ و داشتن مهارت‌هایی که منجر پیدا کردن شغل شود، همگی نتایج بهتری را برای درمان و داشتن زندگی عادی پیش‌بینی می‌کنند. زندگی بدون مراقبت و زندگی مستقل با اوتیسم شدید بعید است.[۳۱] بسیاری از افراد اوتیستیک در انتقال به بزرگسالی با موانع مهمی روبرو هستند.[۳۲] در مقایسه با جمعیت عمومی، افراد اوتیستیک بیشتر احتمال دارد که بیکار باشند و هرگز شغلی نداشته باشند. حدود نیمی از افراد 20 ساله مبتلا به اوتیسم شاغل نیستند.[۳۳] برخی از بزرگسالان اوتیستیک قادر به زندگی مستقل نیستند.[۳۴]

برای آنکه بهترین سرویس را به یک کودک مبتلا به اوتیسم ارائه دهیم، باید به موارد زیر توجه نماییم:

  1. کودک ما حتماً باید توسط یک فوق تخصص روانپزشکی اطفال و یک متخصص مغز و اعصاب اطفال ویزیت شود.
  2. به‌طور فشرده و ترجیحاً هر روز تحت خدمات گفتاردرمانی و کاردرمانی قرار گیرد.
  3. لازم است والدین و مربی کودک روش‌های مناسب تقویت مهارت‌های ارتباطی کودک را از طریق مطالعه کتاب‌های مرتبط یا به وسیلهٔ جلسات مشاوره‌ای که کاردرمانی کودک برگزار می‌کند، فرا بگیرند.
  4. ارزیابی وضعیت حسی - حرکتی کودک به وسیله کارشناسان کاردرمانی صورت پذیرد و در صورت لزوم جلسات کاردرمانی ذهنی کودک به‌طور منسجم برگزار گردد.
  5. موسیقی درمانی، راهکاری برای ارتباط با کودکان اوتیسم است. نقاشی و قصه گویی نیز یکی از روش‌های مؤثر تربیت کودکان اوتیسم است و پدران و مادران باید در یک‌گوشه اتاق نشسته و کتاب‌های قصه متناسب با سن کودک را با صدای بلند و دلنشین برای علاقه‌مندی آنان بخوانند.[۳۵]

تعریف‌ها

یک فیلم مشاوره ای دولتی دربارهٔ اوتیسم در ولز، با زیرنویس فارسی

اوتیسم، یک اختلال رشدی مغزی است که به وسیله آسیب در تقابلات (مداخلات) اجتماعی و ارتباط و همچنین رفتارهای تکراری و ویژه تقسیم‌بندی می‌شود. این علایم همگی پیش از سه سالگی کودک ایجاد می‌شود. اوتیسم بسیاری از بخش‌های مغز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و این که چطور این اتفاق رخ می‌دهد، هنوز درک نشده‌است.

اختلال طیف اوتیسم (ASD) همچنین شامل سندرم آسپرگر و (PDD_NOS) می‌شود که علایم و نشانه‌های خفیف‌تری دارند.

اوتیسم یک نشانه ژنتیکی قوی نیز دارد که البته بسیار پیچیده‌است و به وسیله تقابل بین ژنی (گروهی از ژن‌ها) یا گاهی جهش ژنی ایجاد می‌شود.

در موارد نادری، اوتیسم به‌طور قوی، با آسیب‌های اولیه در دوره رشد مرتبط است که این عوامل شامل: فلزات سنگین موجود در جو، حشره کش‌ها و واکسینه دوران کودکی می‌باشند که البته فرضیه واکسینه به‌طور زیستی رد شده‌است و شواهد اندکی در تأیید آن وجود دارد.

شیوع (ASD) شش در هزار است و در مردان چهار برابر بیش از زنان وجود دارد. تعداد افراد مبتلا از سال ۱۹۸۰ میلادی تاکنون شدیداً در حال افزایش است و این امر می‌تواند به دلیل بهبود تشخیص و آیتم‌های بالینی باشد؛ ولی این پرسش که آیا شیوع نیز افزایش یافته‌است، همچنان جای تحقیق دارد.

والدین، معمولاً به علایم موجود در دو سال ابتدایی زندگی فرزندشان توجه می‌کنند و مداخلات رفتاری شناختی زود هنگام می‌تواند به کودک کمک کند تا مهارت‌های ارتباطی، اجتماعی و حمایت‌های فردی را کسب کند. البته عده اندکی از این کودکان به این سطح رشدی می‌رسند.

فرهنگ برخورد با اوتیسم رشد کرده‌است، به‌طوری‌که برخی در پی درمان ویژه هستند و برخی معتقدند که به این پدیده باید به چشم یک تفاوت و نه اختلال نگریست.

خصوصیات

اوتیسم، احتلالی طیفی عصبی-رشدی و شدیداً متغیر[۳۶] در هر فرد می‌باشد و ناشی از اختلال در رشد مغز است، که در دوران نوزادی بروز می‌کند، سپس یک دوره ثابت را بدون بهبودی طی می‌کند و علایم آن تا دوره بزرگسالی ادامه پیدا می‌کند[۳۷] و یا در بعضی بهبود و از بین میرود. این اختلال غالباً به شکل مسکوت بروز می‌کند. افراد اوتیستیک ممکن است بشدت در بعضی از کارها ضعیف و ناتوان، در بعضی متوسط و در بعضی بسیار توانا باشند.[۲۰]

اوتیسم، عموماً به وسیله یک مجموعه سه تایی از ویژگی‌ها مشخص می‌شود:

  1. آسیب در تقابلات اجتماعی
  2. آسیب در ارتباط
  3. علائق محدود و رفتارهای تکراری

سایر ویژگی‌ها مثل تغذیه غیرطبیعی نیز معمول است، ولی برای تشخیص ضروری نیست.

علائم و نشانه‌های اولیه ابتلا به اختلال اوتیسم شامل:

  • ناتوانی از آواسازی (صدا درآوردن) یا اشاره کردن در یک سالگی
  • ناتوانی از بیان کلمات در ۱۶ ماهگی یا ناتوانی از بیان عبارات دو کلمه‌ای در سن دو سالگی
  • عدم واکنش به صدا کردن اسم شان
  • از دست دادن زبان یا مهارت‌های اجتماعی
  • وسواس در ردیف کردن اسباب بازی‌ها یا چیزها
  • ناتوانی از لبخند زدن یا واکنش گرایی اجتماعی
  • افراط و تفریط نامعمول در واکنش به دریافت‌های حسی چون لمس، بو، مزه و صدا

علائم اوتیسم باید تا قبل از ۳ سالگی ظهور پیدا کنند تا ارزیابی برای تشخیص لازم باشد. اگرچه بعضی از کودکان که دارای علائم خفیف هستند اوتیسم شان در سنین پایین قابل تشخیص نمی‌باشد اما این کودکان تشخیص اوتیسم شان بعد از ۳ سالگی ممکن است.[۳۸]

اوتیسم پسرونده

اوتیسم پسرونده (Regressive autism) زمانی اتفاق می‌افتد که به نظر می‌رسد کودک به طور معمول رشد می‌کند، اما سپس شروع به از دست دادن مهارت‌های گفتاری و اجتماعی می‌کند، معمولاً بین سنین ۱۵ تا ۳۰ ماهگی، و متعاقباً اوتیسم تشخیص داده می‌شود.[۳۹] سایر اصطلاحات مورد استفاده برای توصیف اوتیسم پسرونده در کودکان مبتلا به اوتیسم عبارتند از: اوتیسم با رگرسیون، رگرسیون اوتیسم، اوتیسم نوع پسرفت و سندرم اوتیسم اکتسابی.[۴۰] هیچ تعریف استانداردی برای اوتیسم پسرونده وجود ندارد[۴۱] و شیوع پسروندگی بسته به تعریف مورد استفاده متفاوت است.[۴۲] برخی از کودکان ترکیبی از ویژگی ها، با تاخیرهای اولیه و برخی از دست دادن های بعدی را نشان می دهند. و شواهدی از یک طیف مداوم از رفتارها، به جای، یا علاوه بر، تمایز سیاه و سفید، بین اوتیسم با و بدون پسروندگی وجود دارد.[۴۳]

رشد اجتماعی

نقص در رشد اجتماعی، اوتیسم و اختلالات طیف درخودماندگی (ASD) را از سایر اختلالات رشدی متمایز می‌کند.[۴۴] بیماران اوتیستیک آسیب‌های اجتماعی دارند، به‌طوری‌که نمی‌توانند احساسات سایرین را به درستی درک کنند.

رشد اجتماعی غیرمعمول، از ابتدای دوران کودکی قابل مشاهده است، به‌طوری‌که نوزادان اوتیستیک توجه کمتری به تحریکات اطرافیان نشان می‌دهند. لبخند و نگاه کردن به اطرافیان کمتر از همتایان است و کمتر به اسم خودشان پاسخ می‌دهند. نوپایان اوتیسمی، به میزان شدیدتری با نُرم اجتماعی متفاوتند، برای مثال، ارتباط چشمی و نوبت‌گیری کمتری دارند و بیشتر دیده می‌شود که دیگران با لمس ویا «منیپولیشن» دست با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنند.

کودکان اوتیستیک، ۳ تا ۵ ساله درک اجتماعی کمتری نشان می‌دهند. به‌طور خود به خودی به افراد گرایش ندارند، احساساتی نمی‌شوند[نیازمند منبع] و به احساسات واکنش نشان نمی‌دهند[نیازمند منبع]. ارتباط کلامی و نوبت‌گیری نیز ندارند، ولی نسبت به مراقبان اولیه‌شان وابستگی نشان می‌دهند.[۲۲]

این کودکان، به‌طور معمول کمتر از معمول وابستگی امنیتی دارند. این ویژگی در کودکان با رشد ذهنی بیشتر یا شدت کمتر ASD دیده می‌شود. کودکان بزرگ‌تر و بزرگ‌سالانASD در آزمون‌های بازشناسی چهره و احساسات، امتیاز کمتری کسب می‌کنند. برخلاف اعتقادات معمول، کودکان درخودمانده تنهایی را ترجیح 'نمی‌دهند'، بلکه ایجاد و حفظ دوستی‌ها غالباً برای آن‌ها مشکل است، برای آن‌ها کیفیت دوستی‌هاو نه تعداد دوستان پیش‌بینی‌کننده آن است که چه میزان احساس تنهایی می‌کنند. دوستی‌های عملکردی (دوستی‌های اجباری) مثل دوستی‌هایی که در هنگام دعوت شدن به میهمانی ایجاد می‌شوند، کیفیت زندگی آن‌ها را بیشتر تحت تأثیر قرار می‌دهد.[۴۵] بسیاری گزارش‌های فردی (غیر تحقیقاتی) در رابطه با وجود خشونت و پرخاش در افراد ASD وجود دارد. اطلاعات محدودی پیشنهاد می‌کند که در کودکان اوتیسم، وجود عقب ماندگی با خشم، کج‌خلقی و ویران کردن وسایل مرتبط است.[۲۳]

طبق یک مطالعه در سال ۲۰۰۷ که در آن با والدین ۶۷ کودک اوتیسمی(ASD) مصاحبه شده بود، گزارش شد که ۶۰ درصد کودکان، یک دورهٔ زمانی از کج‌خلقی شدید داشته‌اند و مابقی آن‌ها تاریخچه‌ای از خشونت، همراه با کج‌خلقی نشان داده‌اند. خشونت همراه با کج‌خلقی بیشتر در کودکانی با تاریخچه آسیب زبانی شایع است.

طبق مطالعه‌ای در سوئد (۲۰۰۸) بیماران ۱۵ ساله یا بزرگ‌تر با تشخیص ASD که مرتکب خشونت شده بودند، به‌طور معنی داری سایر شرایط اختلالات روانشناختی مانند سایکوز را نشان داده‌اند.

ارتباط با محیط بیرون

در حدود یک سوم افراد اوتیسمی مهارت‌های گفتاری طبیعی کافی برای مقابله با نیازهای ارتباطی روزمره‌شان را کسب نمی‌کنند.[۱۷] تفاوت در نحوه برقراری ارتباط از نخستین سال زندگی مشاهده می‌شود و ممکن است شامل: تأخیر در آغاز babbling (ونگ‌ونگ)، اشارات و حالات غیر معمول، کاهش حساسیت و واکنش محیطی مناسب و طرح‌های صوتی که هماهنگی با محیط ندارد، شوند.

در طی ۲و ۳ سالگی، کودکان اوتیسمی کمتر از سایر همسالان صداسازی به صورت منفرد و تکراری، همخوان، کلمه و مجموعه کلمات دارند. حالات بدنی آن‌ها با کلمات هماهنگ و ترکیب نمی‌شوند، کودکان اوتیستیک کمتر درخواست‌هایشان را مطرح می‌کنند یا در تجاربشان با دیگران شریک می‌شوند و بیشتر به نظر می‌رسد که کلمات سایرین را تکرار می‌کنند(echolalia)، یا ضمایر را معکوس بیان می‌کنند، جلب توجه کودک، برای شرکت در گفتار بین فردی لازم است. نقص توجه نیز کودکان ASD را متمایز می‌کند، برای مثال این کودکان ممکن است به دستی که طرح را می‌کشد، بیشتر توجه نشان دهند تا طرحی که کشیده می‌شود. همچنین برای این کودکان توجه به یک شی و سپس استفاده از آن یا صحبت راجع به آن شی مشکل است. همچنین کودکان اوتیسمی در بازی انتزاعی تخیلی و استفاده از نمادها در زبان مشکل دارند.

به اعتقاد کارشناسان خانواده‌ها اولین الگوی رفتار فرزندان هستند و نباید نقش خود را در تربیت فرزندانشان فراموش کنند، یا کودک را به مدرسه و معلم واگذار کنند. مهم‌ترین نقش والدین در تربیت فرزندان، ایجاد محیط آرام همراه با راهنمایی است که در مورد کودکان اوتیسم اهمیت و ضرورت پیدا می‌کند.

در دو مطالعه که در آن‌ها کودکان اوتیستیک با عملکرد بالا در سن ۸ تا ۱۵ سال و بزرگسالان شرکت داشتند، در تمرین‌های پایه‌ای زبان که لغت و هجی کردن را در بر می‌گیرد، کودکان نتایج یکسان و بزرگسالان نتایج بهتری نسبت به گروه کنترل کسب کرده‌اند. هر دو گروه اوتیستیک در تمرین‌های مهارتی پیچیده مثل زبان کنایه‌ای، درکی و استنتاجی عملکرد نامناسب تری نسبت به گروه کنترل داشته‌اند. این مطالعات نشان می‌دهند که افرادی که با کودکان اوتیستیک صحبت می‌کنند، معمولاً درک آن‌ها را بیش از میزان واقعی آن تخمین می‌زنند.

رفتارهای تکراری

افراد اوتیسمی نمونه‌های زیادی از رفتارهای تکراری و محدود نشان می‌دهند که در جدول بازبینی شده رفتارهای تکراری (RBS-R) به این نحو طبقه‌بندی شده‌است:

  1. رفتارهای کلیشه‌ای (stereotypy): این رفتارها شامل رفتارهای تکراری مثل حرکات پرزدن با دست، صداسازی، چرخش سر و تکان دادن بدن هستند.
  2. رفتارهای اجباری (compulsive): این رفتارها از یکسری قوانین پیروی می‌کنند، مانند مرتب کردن اشیا در یک مسیر مشخص.
  3. یکسان‌سازی (sameness): مقاومت در برابر تغییر است، برای مثال در مقابل جابه‌جا کردن اثاثیه منزل مقاومت می‌کنند یا از تغییر وضعیت موجود سرپیچی می‌نمایند.
  4. رفتارهای آیینی (Ritualistic): در این حالت فرد فعالیت‌های روزانه را همواره به یک صورت انجام می‌دهد، برای مثال این رفتارهای تشریفاتی در هنگام غذا خوردن و لباس پوشیدن دیده می‌شوند. این آیتم بسیار نزدیک به یکسان‌سازی است و از برخی جهات با آن در ترکیب است.
  5. رفتارهای محدود (Restrict): به معنی محدودیت در علایق، تمرکز و فعالیت‌ها است، برای مثال علاقه کودک به یک برنامه تلویزیونی یا اسباب بازی خاص محدود می‌شود.
  6. خودآزاری (self-injury): که شامل رفتارهایی هستند که آزاردهنده هستند یا باعث آسیب به کودک می‌شوند، برای مثال ضربه به چشم یا سیخونک به پوست یا ضربه به دست (با شی نوک تیز) ویا ضربه به سر.

هیچ رفتار تکراری خاصی به تنهایی نشانه و دلیلی برای اوتیسم نیست، ولی هریک از رفتارهای ذکر شده ممکن است به میزان متفاوتی در کودکان اوتیسم دیده شوند.

خودآزاری

رفتارهای آسیب‌رسان به خود (Self-injurious behaviors) در افراد اوتیستیک نسبتاً رایج است و می‌تواند شامل ضربه زدن به سر، خود بریدن، خودگزیدن و کشیدن مو باشد.[۴۶] برخی از این رفتارها می تواند منجر به آسیب جدی یا مرگ شود.[۴۷] در زیر نظریاتی در مورد علت رفتار آسیب‌رسان به خود در کودکان دارای تاخیر رشد، از جمله افراد اوتیستیک ارائه شده است:[۴۸]

  • فراوانی و/یا ادامه رفتار آسیب‌رسان به خود می‌تواند تحت تأثیر عوامل محیطی (مثلاً پاداش در ازای توقف رفتار آسیب‌رسان به خود) باشد. اما این نظریه برای کودکان کوچکتر مبتلا به اوتیسم قابل اجرا نیست. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد فراوانی رفتار آسیب‌رسان به خود را می‌توان با حذف یا اصلاح عوامل محیطی که این رفتار را تقویت می‌کنند کاهش داد.[۴۹]: 10–12 
  • میزان بالاتری از خودآزاری نیز در افراد منزوی اجتماعی مبتلا به اوتیسم مشاهده می شود.[نیازمند منبع]
  • هنگامی که درد مزمن یا سایر مشکلات سلامتی که باعث درد می شوند وجود دارد، خود آسیبی می تواند پاسخی به تعدیل درک درد باشد.[۵۰]: 12–13 
  • اتصال غیرطبیعی عقده‌های قاعده‌ای ممکن است مستعد رفتار آسیب‌رسان به خود باشد.[۵۱]: 13 

دلایل ایجاد اوتیسم در فرد

علت اوتیسم هنوز شناخته شده نیست و یک دلیل خاص نمی‌توان برای آن مشخص کرد. با توجه به پیچیدگی اختلال اوتیسم و این حقیقت که علایم اوتیسم و شدت آن متفاوت است، دلایل احتمالی زیادی وجود دارد. هم ژنتیک و هم محیط ممکن است در بروز اوتیسم نقش داشته باشند و هر کدام به تنهایی یا به صورت ترکیبی می‌توانند علت اوتیسم باشند.

  • مشکلات ژنتیکی. به نظر می‌رسد چندین ژن متفاوت در اختلال طیف درخودماندگی یا اوتیسم دخیل هستند. اوتیسم در کودکان می‌تواند با یک اختلال ژنتیکی از قبیل سندرم رت یا سندرم ایکس شکننده در ارتباط باشد. برای دیگران تغییرات ژنتیکی ممکن است کودک را بیشتر مستعد اوتیسم کند یا عوامل خطر محیطی ایجاد کند. دیگر ژن‌ها هنوز ممکن است تحول مغز را تحت تأثیر قرار دهند یا روش‌هایی که سلول‌های مغز از طریق آن ارتباط برقرار می‌کنند را تحت تأثیر قرار دهند یا آن‌ها ممکن است شدت علایم اوتیسم را تعیین کنند. به نظر می‌رسد بعضی از مشکلات ژنتیکی به ارث برده می‌شود، در حالی که دیگر مشکلات ژنتیکی به‌طور خود به خودی رخ می‌دهند.
  • عوامل محیطی. پژوهشگران در حال حاضر در حال کشف این هستند که آیا عواملی از قبیل عفونت‌های ویروسی، مشکلات دوران بارداری یا آلاینده‌های هوایی در تحریک اختلال طیف در خود ماندگی یا اوتیسم نقش بازی می‌کنند یا خیر.[۵۲]

رابطه اوتیسم و نظریه ذهن

در اوتیسمْ نظریۀ ذهن به طور طبیعی تکامل نمی‌یابد. سیمون بارون کوهن در سال ۱۹۸۵ در رابطه با نظریۀ ذهنْ آزمایشی انجام داد. او در مقابلِ کودکانی که در این مطالعه شرکت داشتند دو عروسک به نام‌های "سالی" و "آن" را به نمایش درمی‌آورْد؛ عروسک‌هایی که توسط عروسک‌گردانْ حرکت می‌کردند. در مقابلِ آن دو عروسکْ یک جعبۀ دربسته و یک سبد که رویش پارچه کشیده شده بود قرار داشت. عروسکی که نامش "سالی" بود می‌آمد و یک توپْ داخل سبد می‌گذاشت و دوباره پارچه را روی سبد می‌انداخت و صحنه را ترک می‌کرد. آنگاه عروسکی که نامش "آن" بود می‌آمد، و در غیاب "سالی"، توپ را از داخل سبد برمی‌داشت و داخل جعبه می‌گذاشت و درِ جعبه را می‌بست و از صحنه خارج می‌شد. سپس "سالی" به صحنه برمی‌گشت. آزمایش کننده از کودک می‌پرسید:« "سالی"، که الان می‌خواهد با توپش بازی کند، اولْ کجا به دنبال توپش خواهد گشت؟ داخل سبد؟ یا داخل جعبه؟ » سه گروه کودک مورد آزمایش قرار گرفتند: ۲۷ کودک معمولی، که انتظار می‌رفت نظریۀ ذهن در آن‌ها به طور طبیعی تکامل یافته باشد، ۱۴ کودک مبتلا به سندرم داون و ۲۰ کودک مبتلا به اوتیسم .کودکانی که در پاسخ به سبد اشاره می‌کردند نظریۀ ذهنِ درستی داشتند، چون می‌دانستند، اگرچه توپ اکنون در جعبه است، اما "سالی" از این واقعیت باخبر نیست، پس باید داخل سبد دنبال توپش بگردد. آن‌ها می‌دانستند که ذهنِ "سالی" باید یک باورِ غلط در مورد محل توپش داشته باشد، چون اطلاعاتی را که بچه‌ها داشتند ندارد. "سالی"، موقع جابجاییِ توپ از سبد به جعبه، از صحنه خارج شده بود. پس "سالی" باورهای خودش را دارد که با باورهای آن‌ها متفاوت است.

۸۵% بچه‌های عادی درست جواب دادند و به سبد اشاره کردند.

۸۶% بچه‌های دچار سندرم داون نیز درست جواب دادند و به سبد اشاره کردند.

تنها ۲۰% بچه‌های دچار اوتیسم درست جواب دادند.

کودک اوتیستیک خودش می‌داند توپ در جعبه است اما متوجه نیست که "سالی" ذهنی دارد که در جریانِ تغییر مکان توپ قرار نگرفته و ناچار نباید بداند که اکنون دیگر توپ در سبد نیست.[۵۳]

روش‌هایی برای سازگاری و حمایت از کودک مبتلا به اوتیسم

پرورش کودکی که مبتلا به اختلال طیف درخودماندگی یا اوتیسم است می‌تواند از لحاظ جسمی خسته‌کننده و از لحاظ هیجانی طاقت فرسا باشد. این پیشنهادها می‌تواند کمک‌کننده باشد:

  • تیمی از متخصصان مورد اعتماد را برای درمان اوتیسم پیدا کنید. شما نیاز دارید که تصمیمات مهمی در رابطه با آموزش و درمان اوتیسم کودک خود بگیرید. تیمی از متخصصین که شامل روانشناس، روانپزشک، معلم، کاردرمانی، گفتاردرمانی و … می‌شود، می‌تواند به شما در این تصمیم‌گیری‌ها کمک کند.
  • زمان‌هایی را برای خودتان و دیگر اعضای خانواده صرف کنید. مراقبت کردن از کودک مبتلا به اوتیسم می‌تواند بر روابط شخصی شما و روابط با خانواده استرس وارد کند. به منظور اجتناب از فرسودگی، فرصتی برای استراحت کردن فراهم کنید، ورزش کنید و از فعالیت‌های مورد علاقه خود لذت ببرید.
  • با خانواده‌های دیگری که فرزند مبتلا به اختلال طیف درخودماندگی یا اوتیسم دارند، آشنا شوید. خانواده‌های دیگری که دارای فرزندان مبتلا به اختلال طیف درخودماندگی هستند، ممکن است تجربیات خوبی در اختیار داشته باشد.
  • در رابطه با اختلال طیف درخودماندگی یا اوتیسم یاد بگیرید. افسانه‌ها و تصورات غلط زیادی در رابطه با اوتیسم وجود دارد. یادگرفتن حقایقی در رابطه با اوتیسم به شما کمک می‌کند که کودک خود را بیشتر درک کنید.[۵۴]

در ارتباط با کودکان درخودمانده به این نکته‌ها توجه کنید

  • برای فرد درخودمانده ارتباط با دیگران و محیط بیرون دشوار است. او دنیا را طور دیگری می‌بیند و درک می‌کند. این افراد در ارتباط کلامی غیر کلامی فعالیت اجتماعی و بازی‌ها دارای مشکل هستند. چون فهم دنیای بیرونی برای آنها راحت نیست.
  • این افراد ممکن است داری پر حسی یا کم حسی باشند. بخاطر همین نوازش بغل و ارتباط فیزیکی ممکن است برای آن‌ها فوق‌العاده دردناک و وحشتناک باشد.
  • یا یک صدای کم مثل رد شدن یک ماشین می‌تواند برای آنها مانند انفجار باشد (پر حسی) یا برعکس؛ بنابراین از لمس، بغل یا صدا زدن‌های ناگهانی و بلند اجتناب کنید.
  • در ارتباط با کودک از کلمات و جملات طولانی و سخت بپرهیزید. پردازش کلامی در این کودکان کم است. از کلمات ساده استفاده کنید و کلمات را شمرده شمرده بگویید.
  • ارتباط کلامی تنها راه ارتباطی با این افراد نیست. کمک گرفتن از وسایل بصری یا نوشتاری توجه آن‌ها را بیشتر جلب می‌کند. استفاده از اشارات و زبان بدنی نیز در ارتباط مفید است.
  • برای شروع ارتباط بهتر است کودک شما را ببینید یعنی در مسیر نگاهشان قرار بگیرید و بعد شروع به صحبت کنید.
  • کودک را مجبور به انجام کاری نکنید یا سعی در بیرون کشیدن او از دنیای درونی‌اش نکنید برعکس خود را با او وفق بدهید و در کاری که او می‌خواهد انجام بدهد همراه بشوید.
  • در ارتباط با این کودکان صبور باشید و با سرعت کمتر و حوصله بیشتری بازی یا فعالیت انجام دهید و حتی صحبت کنید.
  • انتقاد باعث اضطراب در برخی این کودکان می‌شود پس از رفتارش یا کارش به‌طور مستقیم انتقاد نکنید.
  • احساسات خود را در چهره‌تان نمایش دهید.
  • از رفتار و کارهای چالش‌برانگیز بپرهیزید. این کودکان غالباً به کارها و حرکات تکراری علاقه دارند و از آن لذت می‌برند. فعالیت‌ها و انتخاب‌های متنوعی پیش روی آن‌ها قرار ندهید. حتی می‌توانید یک داستان، یک بازی و یک کاردستی را که کودک نسبت به آن علاق نشان داده‌است را هر روز تکرار کنید.

مبتلایان در ایران

گزارش‌هایی[نیازمند منبع] حاکی است که بیش از ۲میلیون نفر[نیازمند منبع] در ایران مبتلا به اوتیسم هستند و در تهران ۷۰۰ دانش آموز در ۵مدرسه که شامل ۱مدرسه دخترانه و ۴ مدرسه پسرانه در حال تحصیل وجود دارد.[نیازمند منبع]

همچنین میان مبتلایان به اوتیسم در ایران نابغه ای[دیدگاه جانبدارانه] به نام مهران مختاریان وجود دارد که این کودک توانایی‌هایی از قبیل تبدیل تاریخ‌ها ه‍.ش و ه‍.ق و میلادی)، تشخیص روز هفته با شنیدن تاریخ را از بازه سال ۱۳۲۰ تا سال ۱۴۱۵ هجری خورشیدی و همچنین توانایی شمارش اعداد ۱ تا ۱۰ را به ۸ زبان زندهٔ دنیا را در کارنامهٔ خود داراست استعداد او در برنامه عصر جدید مورد بررسی داوران قرار گرفت.[۵۵][عدم مطابقت با منبع]

در کشورهای در حال توسعه، همچون ایران، حمایت‌های مالی و خدمات درمانی کافی ارائه نمی‌شود. باید برای درمان جامع کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم برنامه‌ریزی‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و طولانی‌مدت صورت بگیرد و توجه ویژه به والدین این کودکان مهم است؛ زیرا عملکرد این والدین دچار اختلال می‌شود و هزینه‌های زیادی به جامعه تحمیل می‌شود.[۵۶]

تحقیقات دربارهٔ ارتباط میان بیماری صرع و اوتیسم

بیماری صرع و اوتیسم هر دو از مشکلاتی در مغز نشات می‌گیرند.[نیازمند منبع] این مشکل به طرق مختلف بر ساختارهای مغزی و فعالیت‌های آن تأثیر می‌گذارد اما با این وجود همچنان دارای ویژگی‌های مشترک هستند. همین امر منجر شده‌است که محققان به وجود نوعی رابطه زیستی میان این دو بیماری مشکوک شوند.[نیازمند منبع]

طبق تحقیقاتی که متخصصان و پزشکان در این زمینه انجام داده‌اند به این نتیجه رسیده‌اند که بیماری اوتیسم در افرادی شایع است که در حال حاضر بیماری صرع دارند و بیماری صرع در افرادی شایع است که در حال حاضر بیماری اوتیسم دارند. در افراد مبتلا به اوتیسم تمام انواع حملات صورت می‌گیرد.[نیازمند منبع]

طبق مقاله‌ای که در نتیجه تحقیقات امراض کودکان منتشر شد، مشخص شد که بیش از ۳۰ درصد از بیماران مبتلا به صرع از ضوابط بیماری اوتیسم هم برخوردار هستند. ۲۰ تا ۳۰ درصد از کودکانی که بیماری صرع دارند تا قبل ورود به دوره بزرگسالی به بیماری اوتیسم هم مبتلا خواهند شد.[نیازمند منبع]

رابطه اوتیسم و بیماری‌های گوارشی

مشکلات گوارشی یکی از شایع ترین شرایط پزشکی است که در افراد اوتیستیک اتفاق می افتد. این مشکلات با اختلالات اجتماعی بیشتر، تحریک پذیری، مشکلات رفتاری و خواب، اختلالات زبانی و تغییرات خلقی مرتبط هستند.[۵۷][۵۸]

اشتغال در میان بزرگسالان مبتلا به اوتیسم

ایالات متحده

حدود نیمی از افراد اوتیستیک ایالات متحده بیکار هستند و یک سوم از کسانی که دارای مدرک تحصیلات تکمیلی هستند نیز ممکن است بیکار باشند.[۵۹] در میان کسانی که در ایالات متحده کار پیدا می کنند، بیشتر آنها در محیط های حفاظت‌شده مشغول به کار هستند که با دستمزد کمتر از حداقل درآمد ملی آمریکا کار می کنند.[۶۰] در حالی که کارفرمایان نگرانی های خود را در مورد بهره وری و نظارت از افراد اوتیستیک بیان می کنند، کارفرمایان و استخدام کنندگان باتجربه افراد اوتیستیک گزارش های مثبتی از حافظه بالاتر از حد متوسط، توجه به جزییات و همچنین توجه زیاد به قوانین را در کارکنان اوتیستیک خود گزارش کرده‌اند.[۶۱] بیشتر بار اقتصادی اوتیسم ناشی از کاهش درآمد در بازار کار است. برخی از مطالعات همچنین کاهش درآمد را در میان والدینی که از کودکان اوتیستیک مراقبت می کنند را نشان می دهد.[۶۲][۶۳]

ایران

سربازی افراد اوتیستیک در ایران

در ایران افراد دارای اوتیسم از سربازی معاف شده‌اند.[۶۴] از آنجایی که فشار روحی، روانی و اقتصادی زیادی بر خانواده‌های دارای فرزند اوتیسمی وجود دارد، در گذشته امکان معافیت برای یک پسر دیگر و سالم خانواده دارای فرزند اوتیسم (یا معلولیت دیگری) نیز وجود داشت. اما هم‌اکنون و بر اساس ماده ۶ قانون جامع حمایت از حقوق معلولان، فقط خانواده های دارای دو فرزند اوتیسمی و معلول می‌توانند فرزند دیگر و سالم خود را از سربازی معاف کنند.[۶۵]

مراقبین و والدین

والدین

خانواده هایی که از کودک اوتیستیک مراقبت می کنند، به دلایل مختلف با استرس بیشتری مواجه می شوند.[۶۶] والدین ممکن است برای درک تشخیص و یافتن گزینه های مراقبتی مناسب دچار مشکل شوند. والدین معمولاً دیدگاه منفی نسبت به تشخیص دارند و ممکن است از نظر عاطفی دچار سختی و مشکل شوند.[۶۷] از آنجایی که حدود ۸۵ درصد از افراد اوتیستیک در زندگی مستقل مشکل دارند، بیش از نیمی از والدین بالای ۵۰ سال هنوز با فرزند خود زندگی می کنند.[۶۸] برخی از مطالعات در ایالات متحده همچنین کاهش درآمد اقتصادی را در میان والدینی که از کودکان اوتیستیک مراقبت می کنند، نشان می دهد.[۶۹][۷۰]

خواهر و برادران

خواهر و برادرهای کودکان مبتلا به طیف اوتیسم تحسین بیشتر و درگیری کمتری را با خواهر و برادر آسیب دیده نسبت به خواهر و برادرهای کودکان مبتلا گزارش می کنند و در این جنبه ها از رابطه خواهر و برادری مشابه خواهر و برادرهای کودکان مبتلا به سندرم داون بودند. با این حال، آنها میزان کمتری از نزدیکی و صمیمیت را نسبت به خواهر و برادرهای کودکان مبتلا به سندرم داون گزارش کردند. خواهر و برادر افراد مبتلا به ASD در بزرگسالی در معرض خطر بیشتری برای بهزیستی و سلامت منفی و روابط ضعیف‌تر با خواهر و برادر هستند.[۷۱]

در ادبیات، سینما، و رسانه‌ها

ابرمعلول اوتیستیک (Supercrip)

«ابرمعلول» به مواردی اشاره دارد که رسانه‌ها درباره‌ فرد معلولی که دستاورد قابل توجهی داشته گزارشی تهیه می‌کنند و یا یک شخصیت ساختگی معلول و ناتوانی با این ویژگی می‌سازند اما به جای آنچه که آن شخص انجام داده یا بدست آورده است، بر روی معلولیت او تمرکز می کنند. آنها به دلیل استثنایی بودن آن شخص در مقایسه با سایرین با شرایط یکسان یا مشابه به عنوان الهام بخش به تصویر کشیده می شوند. این استناد به طور گسترده در گزارش ورزشکاران معلول و همچنین در به تصویر کشیدن دانشمندان اوتیسم استفاده می‌شود.[۷۲][۷۳]

بسیاری از افراد ناتوان این بازنمایی ها را به عنوان تقلیل دادن وضعیت افراد به جای نشان دادن آنها به عنوان فردی کامل می‌بینند و آنرا محکوم می کنند. علاوه بر این، تصویرسازی‌های ابرمعلولی به دلیل ایجاد این انتظار غیرواقع بینانه مورد انتقاد قرار می گیرند که معلولیت باید با نوعی استعداد، نبوغ یا بینش خاص همراه باشد.

سینما

صفحه‌های اصلی: رده:فیلم‌های دربارهٔ آوتیسم و الگو:فیلم‌های اوتیسم

فیلم‌های زیر به موضوع اوتیسم می‌پردازند.

کتاب‌های داستانی و غیر علمی درباره‌ اوتیسم

منابع

  1. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام EPS-2022 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  2. ↑ «اتیسم دقیقا چیست». انجمن اتیسم ایران. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۳-۲۴.
  3. ↑ Wing L, Gould J, Gillberg C (2011-03-01). "Autism spectrum disorders in the DSM-V: better or worse than the DSM-IV?". Research in Developmental Disabilities. 32 (2): 768–773. doi:10.1016/j.ridd.2010.11.003. PMID 21208775.
  4. ↑ Wing L, Gould J, Gillberg C (2011-03-01). "Autism spectrum disorders in the DSM-V: better or worse than the DSM-IV?". Research in Developmental Disabilities. 32 (2): 768–773. doi:10.1016/j.ridd.2010.11.003. PMID 21208775.
  5. ↑ Rosen NE, Lord C, Volkmar FR (December 2021). "The Diagnosis of Autism: From Kanner to DSM-III to DSM-5 and Beyond". Journal of Autism and Developmental Disorders. 51 (12): 4253–4270. doi:10.1007/s10803-021-04904-1. PMC 8531066. PMID 33624215.
  6. ↑ "WHO releases new International Classification of Diseases (ICD 11)". World Health Organisation (Press Release). Retrieved 29 October 2021.
  7. ↑ Reed GM, First MB, Kogan CS, Hyman SE, Gureje O, Gaebel W, et al. (February 2019). "Innovations and changes in the ICD-11 classification of mental, behavioural and neurodevelopmental disorders". World Psychiatry. 18 (1): 3–19. doi:10.1002/wps.20611. PMC 6313247. PMID 30600616.
  8. ↑ Reed GM, First MB, Kogan CS, Hyman SE, Gureje O, Gaebel W, et al. (February 2019). "Innovations and changes in the ICD-11 classification of mental, behavioural and neurodevelopmental disorders". World Psychiatry. 18 (1): 3–19. doi:10.1002/wps.20611. PMC 6313247. PMID 30600616.
  9. ↑ Bailin A. "Clearing Up Some Misconceptions about Neurodiversity". Scientific American Blog Network (به انگلیسی). Retrieved 2022-03-17.
  10. ↑ Robison JE (2020). "My Time with Autism Speaks". In Kapp SK (ed.). Autistic Community and the Neurodiversity Movement. Autistic Community and the Neurodiversity Movement: Stories from the Frontline. Singapore: Springer. pp. 221–232. doi:10.1007/978-981-13-8437-0_16. ISBN 978-981-13-8437-0. S2CID 210496353. Retrieved 23 April 2022.
  11. ↑ "A medical condition or just a difference? The question roils autism community". The Washington Post. ISSN 0190-8286. Retrieved 23 April 2022.
  12. ↑ Mandy W, Lai MC (March 2016). "Annual Research Review: The role of the environment in the developmental psychopathology of autism spectrum condition". Journal of Child Psychology and Psychiatry, and Allied Disciplines. 57 (3): 271–292. doi:10.1111/jcpp.12501. PMID 26782158.
  13. ↑ Rosen NE, Lord C, Volkmar FR (December 2021). "The Diagnosis of Autism: From Kanner to DSM-III to DSM-5 and Beyond". Journal of Autism and Developmental Disorders. 51 (12): 4253–4270. doi:10.1007/s10803-021-04904-1. PMC 8531066. PMID 33624215.
  14. ↑ Chapman R, Veit W (November 2021). "Correction to: The essence of autism: fact or artefact?". Molecular Psychiatry. 26 (11): 7069. doi:10.1038/s41380-021-01057-6. PMID 34697454. S2CID 239771302.
  15. ↑ Losh M, Adolphs R, Piven J (2011). "The Broad Autism Phenotype". Autism Spectrum Disorders (به انگلیسی). Oxford University Press. pp. 457–476. doi:10.1093/med/9780195371826.003.0031. ISBN 978-0-19-996521-2.
  16. ↑ Wazana A, Bresnahan M, Kline J (June 2007). "The autism epidemic: fact or artifact?". Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry (به انگلیسی). 46 (6): 721–730. doi:10.1097/chi.0b013e31804a7f3b. PMID 17513984.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ زندگی ماشینی و سیر صعودی ابتلا به اوتیسم . [خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا) http://www.irna.ir]
  18. ↑ "World Autism Awareness Day". Autism Speaks. Retrieved 2020-03-15.
  19. ↑ "National Autism Awareness Month". Autism Society. 2017-08-20. Retrieved 2020-03-15.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ «History Of Autism Science - Special Learning, Inc» (به انگلیسی). ۲۰۲۱-۱۱-۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۴-۱۶.
  21. ↑ London E (2007). "The role of the neurobiologist in redefining the diagnosis of autism". Brain Pathol. 17 (4): 408–411. doi:10.1111/j.1750-3639.2007.00103.x. PMID 17919126.
  22. ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ Baird G, Cass H, Slonims V (2003). "Diagnosis of autism". BMJ. 327 (7413): 488–493. doi:10.1136/bmj.327.7413.488. PMC 188387. PMID 12946972.
  23. ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ «خبرگزاری فارس - شناسایی بیماران مبتلا به اوتیسم با آزمون شنوایی برای اولین بار». خبرگزاری فارس. ۲۰۲۰-۱۱-۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۱۶.
  24. ↑ چاقی و دیابت زنان احتمال ابتلا به اوتیسم در نوزاد آن‌ها را افزایش می‌دهد
  25. ↑ Levy SE, Mandell DS, Schultz RT (November 2009). "Autism". Lancet. 374 (9701): 1627–1638. doi:10.1016/S0140-6736(09)61376-3. PMC 2863325. PMID 19819542.الگو:Erratum
  26. ↑ Myers SM, Johnson CP (November 2007). "Management of children with autism spectrum disorders". Pediatrics. 120 (5): 1162–1182. doi:10.1542/peds.2007-2362. PMID 17967921.
  27. ↑ Helt M, Kelley E, Kinsbourne M, Pandey J, Boorstein H, Herbert M, Fein D (December 2008). "Can children with autism recover? If so, how?". Neuropsychology Review. 18 (4): 339–366. CiteSeerX 10.1.1.695.2995. doi:10.1007/s11065-008-9075-9. PMID 19009353. S2CID 4317267.
  28. ↑ Rogers SJ, Vismara LA (January 2008). "Evidence-based comprehensive treatments for early autism". Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology. 37 (1): 8–38. doi:10.1080/15374410701817808. PMC 2943764. PMID 18444052.
  29. ↑ Helt M, Kelley E, Kinsbourne M, Pandey J, Boorstein H, Herbert M, Fein D (December 2008). "Can children with autism recover? If so, how?". Neuropsychology Review. 18 (4): 339–366. CiteSeerX 10.1.1.695.2995. doi:10.1007/s11065-008-9075-9. PMID 19009353. S2CID 4317267.
  30. ↑ Rapin I, Tuchman RF (October 2008). "Autism: definition, neurobiology, screening, diagnosis". Pediatric Clinics of North America. 55 (5): 1129–46, viii. doi:10.1016/j.pcl.2008.07.005. PMID 18929056.
  31. ↑ Tidmarsh L, Volkmar FR (September 2003). "Diagnosis and epidemiology of autism spectrum disorders". Canadian Journal of Psychiatry. 48 (8): 517–525. doi:10.1177/070674370304800803. PMID 14574827. S2CID 38070709.
  32. ↑ Hendricks DR, Wehman P (24 March 2009). "Transition From School to Adulthood for Youth With Autism Spectrum Disorders: Review and Recommendations". Focus on Autism and Other Developmental Disabilities. 24 (2): 77–88. doi:10.1177/1088357608329827. S2CID 14636906.
  33. ↑ Roux AM, Rast JE, Rava JA, Anderson KA, Shattuck PT (31 August 2015). "Employment Outcomes of Young Adults on the Autism Spectrum". Life Course Outcomes Research Program, A.J. Drexel Autism Institute. Philadelphia, PA: Drexel University.
  34. ↑ Steinhausen HC, Mohr Jensen C, Lauritsen MB (June 2016). "A systematic review and meta-analysis of the long-term overall outcome of autism spectrum disorders in adolescence and adulthood". Acta Psychiatrica Scandinavica. 133 (6): 445–452. doi:10.1111/acps.12559. PMID 26763353. S2CID 12341774.
  35. ↑ موسیقی درمانی ارتباط با کودکان اوتیسم را تقویت می‌کند . [خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا) http://www.irna.ir]
  36. ↑ Geschwind DH (October 2008). "Autism: many genes, common pathways?". Cell. 135 (3): 391–395. doi:10.1016/j.cell.2008.10.016. PMC 2756410. PMID 18984147.
  37. ↑ "F84. Pervasive developmental disorders". ICD-10: International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems: Tenth Revision. World Health Organization. 2007. Archived from the original on 21 April 2013. Retrieved 10 October 2009.
  38. ↑ «نشانه‌ها و علائم اوتیسم – شکفتن در مه». دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۷-۱۰.
  39. ↑ Stefanatos GA (December 2008). "Regression in autistic spectrum disorders". Neuropsychology Review. 18 (4): 305–319. doi:10.1007/s11065-008-9073-y. PMID 18956241. S2CID 34658024.
  40. ↑ Halsey NA, Hyman SL (May 2001). "Measles-mumps-rubella vaccine and autistic spectrum disorder: report from the New Challenges in Childhood Immunizations Conference convened in Oak Brook, Illinois, June 12-13, 2000". Pediatrics. 107 (5): E84. doi:10.1542/peds.107.5.e84. PMID 11331734.
  41. ↑ Halsey NA, Hyman SL (May 2001). "Measles-mumps-rubella vaccine and autistic spectrum disorder: report from the New Challenges in Childhood Immunizations Conference convened in Oak Brook, Illinois, June 12-13, 2000". Pediatrics. 107 (5): E84. doi:10.1542/peds.107.5.e84. PMID 11331734.
  42. ↑ Ozonoff S, Heung K, Byrd R, Hansen R, Hertz-Picciotto I (December 2008). "The onset of autism: patterns of symptom emergence in the first years of life". Autism Research. 1 (6): 320–328. doi:10.1002/aur.53. PMC 2857525. PMID 19360687.
  43. ↑ Ozonoff S, Heung K, Byrd R, Hansen R, Hertz-Picciotto I (December 2008). "The onset of autism: patterns of symptom emergence in the first years of life". Autism Research. 1 (6): 320–328. doi:10.1002/aur.53. PMC 2857525. PMID 19360687.
  44. ↑ Rapin I, Tuchman RF (October 2008). "Autism: definition, neurobiology, screening, diagnosis". Pediatric Clinics of North America. 55 (5): 1129–46, viii. doi:10.1016/j.pcl.2008.07.005. PMID 18929056.
  45. ↑ Burgess AF, Gutstein SE (May 2007). "Quality of Life for People with Autism: Raising the Standard for Evaluating Successful Outcomes" (PDF). Child and Adolescent Mental Health. 12 (2): 80–86. doi:10.1111/j.1475-3588.2006.00432.x. PMID 32811109. Archived from the original (PDF) on 3 December 2013. Retrieved 24 November 2013.
  46. ↑ Minshawi NF, Hurwitz S, Fodstad JC, Biebl S, Morriss DH, McDougle CJ (April 2014). "The association between self-injurious behaviors and autism spectrum disorders". Psychology Research and Behavior Management. 7: 125–36. doi:10.2147/PRBM.S44635. PMC 3990505. PMID 24748827.
  47. ↑ Minshawi NF, Hurwitz S, Fodstad JC, Biebl S, Morriss DH, McDougle CJ (April 2014). "The association between self-injurious behaviors and autism spectrum disorders". Psychology Research and Behavior Management. 7: 125–36. doi:10.2147/PRBM.S44635. PMC 3990505. PMID 24748827.
  48. ↑ Oliver C, Richards C (October 2015). "Practitioner Review: Self-injurious behaviour in children with developmental delay" (PDF). J Child Psychol Psychiatry (Review). 56 (10): 1042–54. doi:10.1111/jcpp.12425. PMID 25916173.
  49. ↑ Oliver C, Richards C (October 2015). "Practitioner Review: Self-injurious behaviour in children with developmental delay" (PDF). J Child Psychol Psychiatry (Review). 56 (10): 1042–54. doi:10.1111/jcpp.12425. PMID 25916173.
  50. ↑ Oliver C, Richards C (October 2015). "Practitioner Review: Self-injurious behaviour in children with developmental delay" (PDF). J Child Psychol Psychiatry (Review). 56 (10): 1042–54. doi:10.1111/jcpp.12425. PMID 25916173.
  51. ↑ Oliver C, Richards C (October 2015). "Practitioner Review: Self-injurious behaviour in children with developmental delay" (PDF). J Child Psychol Psychiatry (Review). 56 (10): 1042–54. doi:10.1111/jcpp.12425. PMID 25916173.
  52. ↑ کلینیک آتیه درخشان ذهن. «اختلال طیف اوتیسم یا در خود ماندگی». http://atiehclinic.com/. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۶ ژانویه ۲۰۲۱. پیوند خارجی در |وبگاه= وجود دارد (کمک)
  53. ↑ ن. فخر (۱۴۰۰). فیزیولوژی ایمان (PDF). صص. ۹ و ۱۰.
  54. ↑ کلینیک آتیه درخشان ذهن. «اوتیسم: راهکارهایی کاربردی برای والدین جهت آموزش و بهبود مهارت‌های اجتماعی». http://atiehclinic.com/. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ سپتامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱۳ مه ۲۰۲۰. پیوند خارجی در |وبگاه= وجود دارد (کمک)
  55. ↑ راه اندازی سامانه گمشدگان اوتیسم، در حاشیه خبر راه اندازی "پلیس اطفال و نوجوانان" در تهران.
  56. ↑ «مرور نشریات - Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology - مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران». ijpcp.iums.ac.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۷-۱۴.
  57. ↑ Israelyan N, Margolis KG (June 2018). "Serotonin as a link between the gut-brain-microbiome axis in autism spectrum disorders". Pharmacological Research (Review). 132: 1–6. doi:10.1016/j.phrs.2018.03.020. PMC 6368356. PMID 29614380.
  58. ↑ Wasilewska J, Klukowski M (2015). "Gastrointestinal symptoms and autism spectrum disorder: links and risks - a possible new overlap syndrome". Pediatric Health, Medicine and Therapeutics (Review). 6: 153–166. doi:10.2147/PHMT.S85717. PMC 5683266. PMID 29388597.
  59. ↑ Ohl A, Grice Sheff M, Small S, Nguyen J, Paskor K, Zanjirian A (2017). "Predictors of employment status among adults with Autism Spectrum Disorder" (PDF). Work. 56 (2): 345–355. doi:10.3233/WOR-172492. PMID 28211841. S2CID 3749575. Archived from the original (PDF) on 20 November 2020.
  60. ↑ DePillis L (12 February 2016). "Disabled people are allowed to work for pennies per hour – but maybe not for much longer". The Washington Post. Retrieved 31 December 2018.
  61. ↑ Ohl A, Grice Sheff M, Small S, Nguyen J, Paskor K, Zanjirian A (2017). "Predictors of employment status among adults with Autism Spectrum Disorder" (PDF). Work. 56 (2): 345–355. doi:10.3233/WOR-172492. PMID 28211841. S2CID 3749575. Archived from the original (PDF) on 20 November 2020.
  62. ↑ Montes G, Halterman JS (July 2008). "Child care problems and employment among families with preschool-aged children with autism in the United States". Pediatrics. 122 (1): e202–e208. doi:10.1542/peds.2007-3037. PMID 18595965. S2CID 22686553. Archived from the original on 6 December 2009.
  63. ↑ Montes G, Halterman JS (April 2008). "Association of childhood autism spectrum disorders and loss of family income". Pediatrics. 121 (4): e821–e826. doi:10.1542/peds.2007-1594. PMID 18381511. S2CID 55179. Archived from the original on 4 March 2010.
  64. ↑ «معافیت مبتلایان به اختلال اوتیسم از سربازی/ اوتیسمی‌ها دیگر گم نمی شوند». انجمن اتیسم ایران. ۲۰۲۰-۰۵-۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۵-۲۷.
  65. ↑ مرکز پژوهشهای مجلس جمهوری اسلامی ایران (۱۳۸۳-۰۲-۱۶). «قانون جامع حمایت از حقوق معلولان». rc.majlis.ir.
  66. ↑ Aguiar MC, de Pondé MP (March 2019). "Parenting a child with autism". Jornal Brasileiro de Psiquiatria (به انگلیسی). 68 (1): 42–47. doi:10.1590/0047-2085000000223. ISSN 0047-2085. S2CID 165119472. Retrieved 17 February 2021.
  67. ↑ Levinovitz A (29 April 2015). "An Alternative-Medicine Believer's Journey Back to Science". WIRED. Retrieved 13 February 2017. The entire diagnosis and explanation took no more than 45 minutes. 'In the moment of diagnosis, it feels like the death of your hopes and dreams,' Louise [Laidler] says. There's a quiet grief in her voice, even though two decades have passed. 'In a way, it's even harder than a death, because you can't mourn and go on,' she says. 'You have to figure out how to care for your new child.'
  68. ↑ Karst JS, Van Hecke AV (September 2012). "Parent and family impact of autism spectrum disorders: a review and proposed model for intervention evaluation". Clinical Child and Family Psychology Review. 15 (3): 247–77. doi:10.1007/s10567-012-0119-6. PMID 22869324. S2CID 19170894.
  69. ↑ Montes G, Halterman JS (July 2008). "Child care problems and employment among families with preschool-aged children with autism in the United States". Pediatrics. 122 (1): e202–e208. doi:10.1542/peds.2007-3037. PMID 18595965. S2CID 22686553. Archived from the original on 6 December 2009.
  70. ↑ Montes G, Halterman JS (April 2008). "Association of childhood autism spectrum disorders and loss of family income". Pediatrics. 121 (4): e821–e826. doi:10.1542/peds.2007-1594. PMID 18381511. S2CID 55179. Archived from the original on 4 March 2010.
  71. ↑ Orsmond GI, Seltzer MM (2007). "Siblings of individuals with autism spectrum disorders across the life course" (PDF). Developmental Disabilities Research Reviews. 13 (4): 313–320. CiteSeerX 10.1.1.359.7273. doi:10.1002/mrdd.20171. PMID 17979200. Archived from the original (PDF) on 30 May 2013.
  72. ↑ Murray, Stuart (2008). Representing Autism Culture, Narrative, Fascination. Liverpool: Liverpool University Press. ISBN 978-1-84631-092-8.
  73. ↑ Marie Myers Hardin; Brent Hardin. "The 'Supercrip' in sport media: Wheelchair athletes discuss hegemony's disabled hero". Sociology of Sport Online. School of Physical Education, University of Otago. Archived from the original on 2004-08-19. Retrieved 2016-04-19.
  74. ↑ {{cite journal}}: Empty citation (help)
  • Autism, American Psychiatric Association (۲۰۰۰). «Diagnostic criteria for 29900 Autistic Disorder". Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (4th, text revision (DSM-IV-TR) ed.). ISBN 0-89042-025-4.
  • Amaral DG, Schumann CM, Nordahl CW (۲۰۰۸). «Neuroanatomy of autism". Trends Neurosci ۳۱ (۳): ۱۳۷–۴۵. doi:10.1016/j.tins.2007.12.005. PMID 18258309.
  • Johnson CP, Myers SM, Council on Children with Disabilities (2007). «Identification and evaluation of children with autism spectrum disorders". Pediatrics ۱۲۰ (۵): ۱۱۸۳–۲۱۵. doi:10.1542/peds.2007-2361. PMID 17967920. [۱]. Lay summary – AAP (۲۰۰۷-۱۰-۲۹).
  • Abrahams BS, Geschwind DH (2008). «Advances in autism genetics: on the threshold of a new neurobiology". Nat Rev Genet ۹ (۵): ۳۴۱–۵۵. doi:10.1038/nrg2346. PMID 18414403.
  • Arndt TL, Stodgell CJ, Rodier PM (۲۰۰۵). «The teratology of autism". Int J Dev Neurosci ۲۳ (۲–۳): ۱۸۹–۹۹. doi:10.1016/j.ijdevneu.2004.11.001. PMID 15749245.
  • Rutter M (۲۰۰۵). «Incidence of autism spectrum disorders: changes over time and their meaning". Acta Paediatr ۹۴ (۱): ۲–۱۵. doi:۱۰٫۱۰۸۰/۰۸۰۳۵۲۵۰۴۱۰۰۲۳۱۲۴. PMID 15858952.
  • Vaccines and autism:

Doja A, Roberts W (۲۰۰۶). «Immunizations and autism: a review of the literature". Can J Neurol Sci ۳۳ (۴): ۳۴۱–۶. PMID 17168158.

  • Gerber JS, Offit PA (۲۰۰۹). «Vaccines and autism: a tale of shifting hypotheses". Clin Infect Dis ۴۸ (۴): ۴۵۶–۶۱. doi:۱۰٫۱۰۸۶/۵۹۶۴۷۶. PMID 19128068. [۲]. Lay summary – IDSA (۲۰۰۹-۰۱-۳۰).
  • Gross L (۲۰۰۹). «A broken trust: lessons from the vaccine–autism wars". PLoS Biol ۷ (۵): e1000114. doi:10.1371/journal.pbio.1000114. PMID 19478850. [۳].
  • Paul R (۲۰۰۹). «Parents ask: am I risking autism if I vaccinate my children?». J Autism Dev Disord ۳۹ (۶): ۹۶۲–۳. doi:10.1007/s10803-009-0739-y. PMID 19363650.
  • Newschaffer CJ, Croen LA, Daniels J et al. (۲۰۰۷). «The epidemiology of autism spectrum disorders". Annu Rev Public Health 28: 235–58. doi:10.1146/annurev.publhealth.28.021406.144007. PMID 17367287.
  • Myers SM, Johnson CP, Council on Children with Disabilities (۲۰۰۷). «Management of children with autism spectrum disorders". Pediatrics ۱۲۰ (۵): ۱۱۶۲–۸۲. doi:10.1542/peds.2007-2362. PMID 17967921. [۴]. Lay summary – AAP (۲۰۰۷-۱۰-۲۹).
  • Howlin P, Goode S, Hutton J, Rutter M (۲۰۰۴). «Adult outcome for children with autism". J Child Psychol Psychiatry ۴۵ (۲): ۲۱۲–۲۹. doi:10.1111/j.1469–7610.2004.00215.x. PMID 14982237.
  • Silverman C (۲۰۰۸). «Fieldwork on another planet: social science perspectives on the autism spectrum". Biosocieties ۳ (۳): ۳۲۵–۴۱. doi:10.1017/S1745855208006236.
  • Geschwind DH (2008). «Autism: many genes, common pathways?». Cell ۱۳۵ (۳): ۳۹۱–۵. doi:10.1016/j.cell.2008.10.016. PMID 18984147.
  • World Health Organization (2006). «F84. Pervasive developmental disorders". International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (10th (ICD-10) ed.).
  • Rogers SJ (2009). «What are infant siblings teaching us about autism in infancy?». Autism Res. doi:10.1002/aur.81. PMID 19582867.
  • Rapin I, Tuchman RF (2008). «Autism: definition, neurobiology, screening, diagnosis". Pediatr Clin North Am ۵۵ (۵): ۱۱۲۹–۴۶. doi:10.1016/j.pcl.2008.07.005. PMID 18929056.
  • Filipek PA, Accardo PJ, Baranek GT et al. (۱۹۹۹). «The screening and diagnosis of autistic spectrum disorders". J Autism Dev Disord ۲۹ (۶): ۴۳۹–۸۴. doi:10.1023/A:1021943802493.

https://web.archive.org/web/20140603133631/http://www.autismdailynewscast.com/camel-milk-treatment-for-autism-symptoms/5826/snapshot/

پیوند به بیرون

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=طیف_اوتیسم&oldid=34802916»