کی-پاپ
| کی-پاپ | |
|---|---|
| ریشه‌های سبکی | |
| ریشه‌های فرهنگی | دههٔ ۱۹۴۰، کرهٔ جنوبی |
کی-پاپ یا پاپ کره‌ای (به انگلیسی: K-pop؛ کوتاه‌شدهٔ Korean popular music، به کره‌ای: 케이팝) و خاستگاه آن کرهٔ جنوبی است.[۱] این ژانر تحت تأثیر سبک‌ها ژانرهای مختلفی از سراسر جهان بوده‌است؛ اکسپریمنتال، راک، جاز، گاسپل، ، آراندبی، ، رقص الکترونیک، فولک، کانتری و کلاسیک، علاوه‌بر ریشه‌های موسیقی سنتی کره‌ای آن اشاره کرد.[۲] فرم مدرن‌تر این ژانر، به‌دنبال تشکیل یکی از نخستین گروه‌های کی-پاپ، سو ته‌جی اند بویز در سال ۱۹۹۲ ظهور یافت. به‌کارگیری سبک‌ها و ژانرهای موسیقی متفاوت توسط این گروه به حمایت گی های کره کمک کرد.[۳]
فرهنگ مدرن «آیدل» کی-پاپ، با تشکیل گروه پسرانهٔ اچ.او.تی. در سال ۱۹۹۶ آغاز شد [۴][۵] پس از یک دوره رکود در سال‌های اولیهٔ کی-پاپ، تی‌وی‌اکس‌کیو و بوآ از سال ۲۰۰۳، نسل جدیدی از آیدل‌های کی-پاپ را آغاز نمودند که این ژانر موسیقی را وارد بازار موسیقی ژاپن کرد و آغازگر محبوبیت بین‌المللی فعلی کی-پاپ بود.[۶][۷] با پیشرفت سرویس‌های شبکه‌سازی اجتماعی آن‌لاین و برنامه‌های تلویزیونی کره‌ای، گسترش امروزی کی-پاپ و سرگرمی کره‌ای که با نام موج کره‌ای شناخته می‌شود، نه تنها در شرق آسیا و جنوب شرق آسیا، بلکه در پاکستان، بنگلادش، هند، آمریکای لاتین، شمال آفریقا، جنوب آفریقا و شرق آفریقا، خاورمیانه و سراسر جهان دیده می‌شود و مخاطبانی از سرتاسر جهان به‌دست می‌آورد.
اصطلاح «کی-پاپ» از دههٔ ۲۰۰۰ محبوب شد. پیش از آن، موسیقی پاپ کرهٔ جنوبی گایو (Gayo، 가요) نامیده می‌شد.[۸][۹] هرچند «کی-پاپ» اصطلاحی عمومی برای موسیقی عامه‌پسند در کرهٔ جنوبیست، کی-پاپ در سال ۲۰۱۸ رشد قابل‌توجهی داشت و با افزایش ۱۷٫۹٪ در درآمد خود، به یک تجارت قدرتمند تبدیل شد. بر اساس «گزارش موسیقی جهان در سال ۲۰۱۹» از فدراسیون بین‌المللی صنعت فونوگرافی، کی-پاپ در جایگاه ششم ده بازار موسیقی برتر جهان قرار گرفت و از بی‌تی‌اس به‌عنوان پیشتاز رشد کیپاپ نام برده شد.[۱۰] کی-پاپ در سال ۲۰۲۰، سالی رکوردشکن را تجربه کرد و با رشد ۴۴٫۸ درصدی، سریع‌ترین رشد سال را در میان بازارهای بزرگ جهان داشت.[۱۱]
نسل های کیپاپ
نسل اول کیپاپ:
نسل اول کیپاپ اولین بار در سال 1993 میلادی مطرح شد زمانی که گروه Deux با دو عضو پسر خود با نام‌های Sungjae و Hyundo و زیر نظر Manine Media به فعالیت پرداختند.[۱۲] این گروه به شدت تحت تاثیر موسیقی رپ آمریکا که در آن زمان در کره‌جنوبی در حال به شهرت رسیدن بود، بودند. بجز این گروه، گروه‌های کیپاپ و سولوآرتیست‌های دختر و پسری همچونH.O.T. Sechs Kies ، Shinhwa، g.o.d. و BoA اشاره کرد.[۱۳]
از ویژگی های بارز اکثر گروه‌های دختر کیپاپ، ویژوال فوق العاده به همراه صدای زیبا و مهارت خوانندگی است.
نسل دوم کیپاپ:
نسل دوم کیپاپ در بازه زمانی 2005 تا 2011 میلادی به فعالیت پرداختند. از گروه‌های شناخته شده این نسل باید به گروه هایی همچون SS501,Super Junior, BigBang، TVXQ, girls generation, Shinee, Kara و2NE1 اشاره کرد.
در نسل دوم کیپاپ بود کیپاپ در سطح جهان شروع به شناخته شدن کرد. بسیاری از طرفداران کیپاپ این نسل را یکی از برترین نسل‌های کیپاپ میدانند.
همچنین در این نسل بود که تور های خارج از کره( تورهای جهانی) کیپاپ شروع به آغاز کردند. در نسل دوم کیپاپ بود که ارتباط صمیمی‌تری بین آیدلها و فندوم، طرفداران گروه‌های کیپاپ، به‌وجود اومد. از نسل دوم به بعد ، آیدل های کیپاپ شروع به شرکت در برنامه های تلویزیونی ، ریلتی شو و ایفای نقش های بازیگری در کیدراما کردند.
نسل سوم کیپاپ:
نسل سوم کیپاپ فعالیت هنری خود را از اوایل سال ۲۰۱۲ تا اواخر سال ۲۰۱۸ میلادی آغاز کردند. گروه‌ها و سولوارتیست‌های نسل سوم کیپاپ نسبت به نسل‌های پیش از خود، توانستند طرفداران بیشتری را جذب کنند و به عنوان معروفترین گروه های کیپاپ در جهان شناخته می‌شوند. از گروه‌های بزرگ نسل سوم کیپاپ میتوان از گروه BTS، گروه EXO، گروه BlackPink، گروه Twice، گروه Red Velvet، گروه MAMAMOO، گروه MonstaX، گروه GOT7 و گروه NCT نام برد.
همکاری با آرتیست های برتر جهانی و شرکت در شوهای جهانی باعث شهرت بین المللی این نسل شد. بدون تعجب نیست که بزرگترین فندوم جهان، یعنی فندوم آرمی، مربوط به این نسل می‌باشد. در این نسل میتوان به بلوغ موسیقیایی کیپاپ اشاره کرد.
نسل چهارم کیپاپ:
نسل چهارم کیپاپ از اواخر سال ۲۰۱۷میلادی با گروهایی مانند دبویز theboys ،لونا..فعالیت هنری خود را آغاز کرده‌اند. از معروفترین گروه های نسل چهارم میتوانیم به نام هایی همچون، treasure ,straykidsگروه G-IDLE، گروه TXT، گروه Itzy، گروه Enhypen،گروه Babymonster، گروه Ateez، گروه Aespa ، LESSERAFIM ،newjeans ،Ive اشاره کنیم
جستارهای وابسته
- فرهنگ معاصر کرهٔ جنوبی
- موج کره‌ای (هالیو)
- زبان کره‌ای و هانگول
- آیدل کره‌ای
- درام کره‌ای
- سینمای کرهٔ جنوبی
- جی-پاپ (ژاپن)
- سی-پاپ (چین)
منابع
- ↑ Hartong, Jan Laurens (2006). Musical terms worldwide: a companion for the musical explorer. Semar Publishers. p. 15. ISBN 978-88-7778-090-4. Retrieved December 5, 2011.
Since the 1990s, popular genres like rap, rock and techno house have been incorporated into Korean popular music, setting the trend for the present generation of K-pop, which often emulates American models.
- ↑ Laurie, Timothy (2016), "Toward a Gendered Aesthetics of K-Pop", Global Glam and Popular Music: Style and Spectacle from the 1970s to the 2000s: 214–231
- ↑ Cho, Chung-un (March 23, 2012). "K-pop still feels impact of Seo Taiji & Boys". The Korea Herald. Retrieved April 12, 2016.
- ↑ "The Root of K-Pop: The Influences of Today's Biggest Acts". Billboard. Retrieved 2017-07-16.
- ↑ "South Korea's pop-cultural exports: Hallyu, yeah!". The Economist. January 25, 2010. Retrieved March 23, 2019.
- ↑ JungBong., Choi (2014). K-pop - The International Rise of the Korean Music Industry. Maliangkay, Roald. Hoboken: Taylor and Francis. pp. 66–80. ISBN 978-1-317-68180-9. OCLC 890981690.
- ↑ Song, Cheol-min (2016). K-pop Beyond Asia. Korea: 길잡이미디어. pp. 37–46. ISBN 9788973755981.
- ↑ "케이팝". terms.naver.com.
- ↑ "정보길잡이 상세보기 | 국립중앙도서관". www.nl.go.kr. Archived from the original on 2 June 2017. Retrieved 2 February 2021.
- ↑ Kelley, Caitlin (April 3, 2019). "K-Pop Is More Global Than Ever, Helping South Korea's Music Market Grow Into A 'Power Player'". Forbes. Retrieved August 24, 2020.
- ↑ "2021 State of the Industry" (PDF). International Federation of the Phonographic Industry. March 23, 2021. Archived from the original (PDF) on 25 March 2021. Retrieved September 3, 2021.
- ↑ «آشنایی با کیپاپ به همراه ترجمه آهنگ های آن| تهران تا سئول». ۲۰۲۳-۱۱-۰۵. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ نوامبر ۲۰۲۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۱-۰۵.
- ↑ "List of South Korean musicians". Wikipedia (به انگلیسی). 2023-11-05.
کتاب‌شناسی
- Hartong, Jan Laurens (2006). Musical Terms Worldwide: A Companion for the Musical Explorer. Semar Publishers. ISBN 978-88-7778-090-4.
- Holden, Todd Joseph Miles; Scrase, Timothy J. (2006). Medi@sia: Global Media/tion In and Out of Context. Taylor & Francis. ISBN 978-0-415-37155-1.
- Jung, Sun (2011). Korean Masculinities and Transcultural Consumption: Yonsama, Rain, Oldboy, K-Pop Idols. Hong Kong University Press. ISBN 978-988-8028-66-5.
- Kim, Myung Oak; Jaffe, Sam (2010). The New Korea: An Inside Look at South Korea's Economic Rise. AMACOM Div American Mgmt Assn. ISBN 978-0-8144-1489-7.
- K-Pop: A New Force in Pop Music (PDF) (Korean Culture No. 2 ed.). Korean Culture and Information Service; Ministry of Culture, Sports and Tourism. 2011. ISBN 978-89-7375-166-2.
