دوره دولت‌های شمالی و جنوبی
 | این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
بخشی از مجموعهٔ |
|---|
| تاریخ کره |
 |
| گاه‌شمار تاریخ کره |
| دوره دولت‌های شمالی و جنوبی | |
 | |
| نام کره‌ای | |
|---|---|
| هانگول | 남북국시대 |
| هانجا | 南北國時代 |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Nambukgukshidae |
| مک‌کیون–ریشاور | Nampukkuksitae |
دولت های شمالی و جنوبی (۶۹۸–۹۲۶ میلادی) در این دوره در تاریخ کره که شیلا و بالهه همزمان در جنوب و شمال شبه جزیره کره، وجود داشته‌اند.
شیلای متحد
[ویرایش]یک حکومت مهم و اثر گذار در شبه جزیره کره که در سال 57 پیش از میلاد ظهور کرد ، نقشی اساسی در توسعه فرهنگ سنتی کره ایفا نمود. یک طبقه اشرافی بر اساس رده های نجیب زادگی "خون حقیقی" و "خون مقدس" تشکیل شد که باعث شکوه و جلال در جامعه شیلا گردید.سورابل بزرگ به عنوان شهری قدرتمند و ثروتمند و بزرگ نمود پیدا کرد. نظامی گری شیلا توسعه هایی در زمینه تکنیک ها و تسلیحات به خود دید که از جمله آنها می توان به تشکیل هوارانگ یا جنگجویان بودایی سوار بر اسب که بر همسایگان خود استیال یافته و باعث کسب احترام در چین شدند اشاره کرد.
در سال ۶۶۰ میلادی، با کمک امپراتوری تانگ، بکجه را تصرف و ۸ سال بعد، گوگوریو را هم تصرف کرد. پس از آن امپراتوری تانگ را شکست داد و چینی‌ها را از کره بیرون کرد. حدود ۳۰۰ سال بعد، شیلا سقوط کرد و با سقوط این حکومت، آخرین حکومت از حکومت‌های سه‌گانهٔ کره هم فرو پاشید.پادشاهی شیلای متحد عصری طلایی از هنر و فرهنگ بود و بودائیت به بخش عمده‌ای از فرهنگ شیلا بدل گشت. صومعه‌های بودایی به مانند بولگوکسا نمونه‌هایی از معماری پیشرفته کره‌ای و تأثیرگذاری بودائیت هستند. معماری و هنر مورد حمایت دولت در این عصر مثل معبد هوانگ نیونگ سا، معبد بونهوانگ سا، و غار سوک گورام در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارند. شیلای متحد سلحشوری دریایی بکجه را که به عنوان فنیقیه شرق آسیای قرون وسطی عمل می‌کرد به همراه داشت. آنها در خلال قرون هشتم و نهم میلادی بر دریاهای شرق آسیا و تجارت بین چین، کره و ژاپن تسلط داشتند که از مشهورترین این موارد می‌توان به عصر جانگ بوگو اشاره کرد. علاوه از این، مردم شیلا در آن سوی آب‌ها و در شبه‌جزیره شاندونگ در چین و دهانه رودخانه یانگ‌تسه جوامعی را تشکیل دادند. شیلا متحد کشور کامیاب و ثروتمندی بود و کلانشهر پایتخت آن که سورابل نام داشت، چهارمین شهر بزرگ در جهان به‌شمار می‌رفت. بودائیت در آن زمان شکوفا شد و بسیاری از بودائیان کره‌ای منجمله ون چیوک، ونهیو ،چوی چی وون، اویسانگ، موسانگ، و کیم گیو گاک یک شاهزاده شیلایی که تأثیر گذاری وی باعث مبدل گشتن کوهستان جیوهوا به عنوان یکی از چهار کوهستان مقدس بودائیت چینی شد، شهرت زیادی در میان بودائیان چینی کسب کردند و در بودائیت چینی سهیم گشتند.
بالهایی
[ویرایش]پس از فروپاشی گوگوریو در سال ۶۶۸ میلادی، نیروهای بازمانده به صورت پراکنده در سرزمین‌های همسایهٔ شبه جزیره حضور داشتند. ته‌جویونگ به همراه پدرش و بازمانده‌های گوگوریو حزبی برای احیای گوگوریو تشکیل داد. او بعدها برای مبارزه با امپراتوری تانگ با نیروهای خیتان (ترکان) و همچنین خاقانات گوک‌ترک متحد شد. بالهه توسط ته‌جویونگ در سال ۶۹۸ میلادی تأسیس شد. ته‌جویونگ توانست با کمک بازماندگان گوگوریو کشور جدید را که جانشین گوگوریو بود، به وجود آورد. این پادشاه بعد از نابودی گوگوریو مردم رو جمع کرده و بالهه را تأسیس نمود. سرانجام حکومت بالهه در سال ۹۲۶ میلادی به دست کشور خیتان فرو پاشید.