کی-پاپ
| کی-پاپ | |
|---|---|
| ریشه‌های سبکی | |
| ریشه‌های فرهنگی | دههٔ ۱۹۴۰، کرهٔ جنوبی |
کی-پاپ یا پاپ کره‌ای (به انگلیسی: K-pop؛ کوتاه‌شدهٔ Korean popular music، به کره‌ای: 케이팝) یک ژانر از موسیقی عامه‌پسند و خاستگاه آن کرهٔ جنوبی است.[۱] این ژانر تحت تأثیر سبک‌ها و ژانرهای مختلفی از سراسر جهان بوده‌است؛ از آن جمله می‌توان به اکسپریمنتال، راک، جاز، گاسپل، هیپ هاپ، آراندبی، رگی، رقص الکترونیک، فولک، کانتری و کلاسیک، علاوه‌بر ریشه‌های موسیقی سنتی کره‌ای آن اشاره کرد.[۲] فرم مدرن‌تر این ژانر، به‌دنبال تشکیل یکی از نخستین گروه‌های کی-پاپ، سو ته‌جی اند بویز در سال ۱۹۹۲ ظهور یافت. به‌کارگیری سبک‌ها و ژانرهای موسیقی متفاوت توسط این گروه و تأثیرپذیری از عناصر موسیقی خارجی، به شکل‌گیری دوباره و مدرن‌شدن عرصهٔ موسیقی معاصر کره کمک کرد.[۳]
فرهنگ مدرن «آیدل» کی-پاپ، با تشکیل گروه پسرانهٔ اچ.او.تی. در سال ۱۹۹۶ آغاز شد و پس از آن کی-پاپ به خرده‌فرهنگی با فندوم‌های عظیمی از جوانان و نوجوانان تبدیل شد.[۴][۵] پس از یک دوره رکود در سال‌های اولیهٔ کی-پاپ، تی‌وی‌اکس‌کیو و بوآ از سال ۲۰۰۳، نسل جدیدی از آیدل‌های کی-پاپ را آغاز نمودند که این ژانر موسیقی را وارد بازار موسیقی ژاپن کرد و آغازگر محبوبیت بین‌المللی فعلی کی-پاپ بود.[۶][۷] با پیشرفت سرویس‌های شبکه‌سازی اجتماعی آن‌لاین و برنامه‌های تلویزیونی کره‌ای، گسترش امروزی کی-پاپ و سرگرمی کره‌ای که با نام موج کره‌ای شناخته می‌شود، نه تنها در شرق آسیا و جنوب شرق آسیا، بلکه در پاکستان، بنگلادش، هند، آمریکای لاتین، شمال آفریقا، جنوب آفریقا و شرق آفریقا، خاورمیانه و سراسر جهان غرب دیده می‌شود و مخاطبانی از سرتاسر جهان به‌دست می‌آورد.
اصطلاح «کی-پاپ» از دههٔ ۲۰۰۰ محبوب شد. پیش از آن، موسیقی پاپ کرهٔ جنوبی گایو (Gayo، 가요) نامیده می‌شد.[۸][۹] هرچند «کی-پاپ» اصطلاحی عمومی برای موسیقی عامه‌پسند در کرهٔ جنوبیست، اما اغلب برای توصیف دقیق‌تر ژانری که در این‌جا توضیح داده‌شد به‌کار می‌رود. کی-پاپ در سال ۲۰۱۸ رشد قابل‌توجهی داشت و با افزایش ۱۷٫۹٪ در درآمد خود، به یک تجارت قدرتمند تبدیل شد. بر اساس «گزارش موسیقی جهان در سال ۲۰۱۹» از فدراسیون بین‌المللی صنعت فونوگرافی، کی-پاپ در جایگاه ششم ده بازار موسیقی برتر جهان قرار گرفت و از بی‌تی‌اس و بلک‌پینک به‌عنوان پیشتازان رشد این صنعت نام برده‌شد.[۱۰] کی-پاپ در سال ۲۰۲۰، سالی رکوردشکن را تجربه کرد و با رشد ۴۴٫۸ درصدی، سریع‌ترین رشد سال را در میان بازارهای بزرگ جهان داشت.[۱۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
- فرهنگ معاصر کرهٔ جنوبی
- موج کره‌ای (هالیو)
- زبان کره‌ای و هانگول
- آیدل کره‌ای
- درام کره‌ای
- سینمای کرهٔ جنوبی
- جی-پاپ (ژاپن)
منابع[ویرایش]
- ↑ Hartong, Jan Laurens (2006). Musical terms worldwide: a companion for the musical explorer. Semar Publishers. p. 15. ISBN 978-88-7778-090-4. Retrieved December 5, 2011.
Since the 1990s, popular genres like rap, rock and techno house have been incorporated into Korean popular music, setting the trend for the present generation of K-pop, which often emulates American models.
- ↑ Laurie, Timothy (2016), "Toward a Gendered Aesthetics of K-Pop", Global Glam and Popular Music: Style and Spectacle from the 1970s to the 2000s: 214–231
- ↑ Cho, Chung-un (March 23, 2012). "K-pop still feels impact of Seo Taiji & Boys". The Korea Herald. Retrieved April 12, 2016.
- ↑ "The Root of K-Pop: The Influences of Today's Biggest Acts". Billboard. Retrieved 2017-07-16.
- ↑ "South Korea's pop-cultural exports: Hallyu, yeah!". The Economist. January 25, 2010. Retrieved March 23, 2019.
- ↑ JungBong., Choi (2014). K-pop - The International Rise of the Korean Music Industry. Maliangkay, Roald. Hoboken: Taylor and Francis. pp. 66–80. ISBN 978-1-317-68180-9. OCLC 890981690.
- ↑ Song, Cheol-min (2016). K-pop Beyond Asia. Korea: 길잡이미디어. pp. 37–46. ISBN 9788973755981.
- ↑ "케이팝". terms.naver.com.
- ↑ "정보길잡이 상세보기 | 국립중앙도서관". www.nl.go.kr. Archived from the original on 2 June 2017. Retrieved 2 February 2021.
- ↑ Kelley, Caitlin (April 3, 2019). "K-Pop Is More Global Than Ever, Helping South Korea's Music Market Grow Into A 'Power Player'". Forbes. Retrieved August 24, 2020.
- ↑ "2021 State of the Industry" (PDF). International Federation of the Phonographic Industry. March 23, 2021. Retrieved September 3, 2021.
کتاب‌شناسی[ویرایش]
- Hartong, Jan Laurens (2006). Musical Terms Worldwide: A Companion for the Musical Explorer. Semar Publishers. ISBN 978-88-7778-090-4.
- Holden, Todd Joseph Miles; Scrase, Timothy J. (2006). Medi@sia: Global Media/tion In and Out of Context. Taylor & Francis. ISBN 978-0-415-37155-1.
- Jung, Sun (2011). Korean Masculinities and Transcultural Consumption: Yonsama, Rain, Oldboy, K-Pop Idols. Hong Kong University Press. ISBN 978-988-8028-66-5.
- Kim, Myung Oak; Jaffe, Sam (2010). The New Korea: An Inside Look at South Korea's Economic Rise. AMACOM Div American Mgmt Assn. ISBN 978-0-8144-1489-7.
- K-Pop: A New Force in Pop Music (PDF) (Korean Culture No. 2 ed.). Korean Culture and Information Service; Ministry of Culture, Sports and Tourism. 2011. ISBN 978-89-7375-166-2.
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ کی-پاپ موجود است. |