خوشنویسی کره‌ای
| خوشنویسی |
|---|
 |
| در جهان |
| مفاهیم |
خوشنویسی کره‌ای (به هانگول: 서예) (به هانجا: 書藝) (با تلفظ Seoye) به هنر نوشتاری زبان کره‌ای با خط هانگول یا هانجا گفته می‌شود.
تاریخچه
[ویرایش]حروف چینی در اوایل قرن‌های دوم و سوم میلادی به همراه گسترش بوداگرایی به کشور کره وارد شد.[۱] تحسین فرهنگ دودمان تانگ در دوره سیلای متحد و نیز در قرن هشتم میلادی ادامه یافت؛ در این قرن بود که کیم سانگ استاد خوشنویسی اهل کره مشهور شد و خطاطی‌های او را با کارهای وانگ ژی‌چی چینی مقایسه می‌کردند.[۲] چوئه چیون شاعر نیز به خاطر خوشنویسی‌هایش مشهور بوده و یکی از آثار او به صورت سنگ‌نوشته در هائوندائه در بوسان هنوز هم وجود دارد.
سبک گوشه‌دار استادان اولیه تانگ، یو شینان، اویانگ ژون و چو سویلیانگ تا سده چهاردهم بکار می‌رفت تا اینکه در این سده، سبک‌های منحنی‌دار ژائو منگفو رواج یافت.[۱] در این سال‌ها بود که خوشنویسی کره‌ای به سمت رسمی شدن پیش رفت.[۳] کیم جونگ هی خوشنویسی کره‌ای را در اوایل سده نوزدهم با پدید آوردن سبک جوسا (از روی سبک چینی لیشو) دگرگون کرد.
از آنجاییکه در سال‌های ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۵ در مدارس حروف چینی را بکار می‌بردند از خوشنویسی با حروف هانجا استفاده می‌شد. پس از آن با افزایش ناسیونالیسم ملی، به‌کارگیری هانگول بیشتر شده و کارهای بیشتری با آن پدید آمد.
نگارخانه
[ویرایش]
پانویس
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Korean calligraphy", Encyclopedia Britannica, retrieved 2012-08-23
{{citation}}: line feed character in|work=at position 14 (help) - ↑ Chen, Tingyou (March 3,
2011), Chinese Calligraphy
{{citation}}: Check date values in:|date=(help); Unknown parameter|published=ignored (help); line feed character in|date=at position 10 (help) - ↑ Yi, Ki-baek (1984), A New History of Korea, Harvard University Press
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Korean calligraphy». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۰ دی ۱۳۹۱.