دریم پاپ

دریم پاپ Dream pop
ریشه‌های سبکی	آلترنتیو راک، اثیریل ویو
ریشه‌های فرهنگی	میانه تا اواخر دهه ۱۹۸۰، بریتانیا
فرم‌های مشتق‌شده	شوگیز
سایر مطالب
موسیقی راک

دریم پاپ (انگلیسی: Dream pop) یک زیرژانر از موسیقی آلترنتیو راک و نئو-سایکدلیا است که بر جو و تصاویر ذهنی به اندازه ملودی پاپ تأکید دارد. این سبک با صدای اتمسفریک، رویایی و غوطه‌ورکننده شناخته می‌شود و اغلب شامل آوازهای نفس‌گیر، گیتارها و سینتی‌سایزرهای پردازش‌شده با اکو است.

دریم پاپ عمدتاً بر بافت صوتی تمرکز می‌کند و به ساختارهای سنتی موسیقی توجه کمتری دارد.

تاریخچه

دریم پاپ در اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ در بریتانیا ظهور کرد و اصطلاح آن توسط گروه A.R. Kane ابداع شد تا موسیقی‌شان را توصیف کند که از پست‌پانک گوتیک راک و نئو-پسایکدلیا الهام گرفته بود. ریشه‌های این سبک به تأثیرات اولیه‌ای مانند تکنیک "دیوار صدا" فیل اسپکتور بازمی‌گردد که در آثار برایان ویلسون از گروه بیچ بویز، مانند آهنگ "All I Wanna Do" از آلبوم Sunflower (۱۹۷۰)، دیده می‌شود. همچنین، آهنگ "Let It Down" جورج هریسون از آلبوم All Things Must Pass (۱۹۷۰) به عنوان پیشگامی برای دریم پاپ شناخته می‌شود که ترکیبی از بخش‌های قدرتمند گیتارمحور و پاساژهای تأمل‌برانگیز را ارائه می‌دهد.

در دهه ۱۹۸۰، گروه‌هایی مانند کوکتاو تویینز با صدای اتریال و اتمسفریک خود، این ژانر را پایه‌گذاری کردند. این سبک در اوایل دهه ۱۹۹۰ به اوج رسید و از طریق موسیقی متن فیلم‌ها و سریال‌هایی مانند Blue Velvet (۱۹۸۶) و Twin Peaks (اوایل ۱۹۹۰) ساخته دیوید لینچ، با همکاری آنجلو بادالامنتی و جولی کروز، به جریان اصلی فرهنگ وارد شد. تأثیرات اولیه شامل گروه‌هایی مانند ولوت آندرگراوند با آزمایش‌های تکراری و بافتی‌شان بود که پایه‌ای برای توسعه دریم پاپ فراهم کرد.

پس از اوج دهه ۱۹۹۰، دریم پاپ به طور مداوم ادامه یافت و در دهه ۲۰۱۰ با گروه‌هایی مانند بیچ هاوس و کروماتیکز احیا شد، بدون اینکه قدیمی به نظر برسد. این ژانر با تم‌های انزوا و فرارگریزی، با عصر اینترنت سازگار شد و تأثیراتی بر هنرمندانی مانند لانا دل ری، لرد و بیلی آیلیش گذاشت.

ویژگی‌ها

دریم پاپ با تمپوهای آهسته، گیتارهای پر از افکت (مانند کورس، فلنجر و ریورب زیاد) و تمرکز بر لحن و بافت مشخص می‌شود، در حالی که آوازها اغلب مبهم و پنهان در میکس هستند. یکی از عناصر کلیدی، تکنیک تولید "دیوار صدا" است که همه عناصر را در سطح بلندی یکسانی نگه می‌دارد و منظره صوتی متراکم و غوطه‌ورکننده‌ای ایجاد می‌کند. آوازها نفس‌گیر و اتریال هستند و کلماتی مانند "رویایی" و "اتریال" اغلب برای توصیف آن استفاده می‌شود.

این ژانر بر جو تأکید دارد و ملودی‌ها را در لایه‌های ریورب غرق می‌کند، به طوری که آهنگ‌ها اغلب به طور یکپارچه با یکدیگر ادغام می‌شوند و تشخیص مرزها دشوار است. ترکیبی از سینتی‌سایزرها و گیتارها معمول است، با آوازهای دفن‌شده در میکس که اغلب انتزاعی و فلسفی هستند. دریم پاپ همچنین از افکت‌هایی مانند اکو، دیلی، ترمولو و کورس برای ایجاد بافت‌های غوطه‌ور استفاده می‌کند.

هنرمندان برجسته

کوکتاو تویینز اغلب به عنوان رهبران دریم پاپ دیده می‌شوند، با آلبوم‌هایی مانند Head Over Heels (۱۹۸۳) و Heaven or Las Vegas (۱۹۹۰) که صدای اتریال الیزابت فریزر و گیتارهای رابین گاتری را برجسته می‌کنند. گروه A.R. Kane با آلبوم 69 (۱۹۸۸) اصطلاح دریم پاپ را معرفی کرد و بافت‌های الکترونیک دوب را با این سبک ادغام کرد.

مای بلادی ولنتاین با آلبوم Loveless (۱۹۹۱) که صدای بلند اما اتریال کوین شیلدز را دارد، پلی بین دریم پاپ و شوگیز ایجاد کرد. گلکسی ۵۰۰ با آلبوم‌های Today (۱۹۸۸)، On Fire (۱۹۸۹) و This Is Our Music (۱۹۹۰) بافت‌های مینیمالیستی را ارائه داد که از ولوت آندرگراوند الهام گرفته بود. مازی استار با آهنگ "Fade Into You" در دهه ۱۹۹۰ موفقیت تجاری کسب کرد و صدای زمزمه‌وار هوپ ساندوال را برجسته کرد.

در دوران مدرن، بیچ هاوس با آلبوم‌هایی مانند Teen Dream (۲۰۱۰) و بلوم، صدای تمیز و کیبوردمحور را ادامه داد. وایلد ناتینگ (نام هنری جک تیتوم) با آلبوم Gemini گیتارمحور بود. دیگر هنرمندان شامل اسلودایو، جولی کروز، سیگارز آفتر سکس، دی‌آی‌آی‌وی، او ریووار سیمون، پیوریتی رینگ و الوایز هستند.

تأثیرات و زیرژانرها

دریم پاپ از پست‌پانک، سینث پاپ، ایندی پاپ، نویز پاپ و پسایکدلیا تأثیر گرفته و اغلب با شوگیز هم‌پوشانی دارد، اما تفاوت در زیبایی‌شناسی صوتی است: شوگیز معمولاً بر صدای اوردرایو گیتار تمرکز دارد، در حالی که دریم پاپ از صداهای تمیزتر گیتار یا کیبورد استفاده می‌کند. تأثیرات اولیه شامل جوای دیویژن، دوروتی کالومن، بیچ بویز (مانند آلبوم Pet Sounds) و ولوت آندرگراوند است.

این ژانر با زیرژانرهایی مانند چیل‌ویو (که در ۲۰۰۹ ابداع شد) هم‌پوشانی دارد و در موسیقی مدرن با تم‌های انزوا و فرارگریزی ادامه یافته است. دریم پاپ همچنین بر موسیقی متن فیلم‌ها و سریال‌ها تأثیر گذاشته و به عنوان پلی بین موسیقی پاپ و روان‌گردان عمل می‌کند.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Dream pop». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۵.