عطاملک جوینی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ویرایش با ابرابزار |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
:''برای دیگر کاربردها، [[جوینی]] را ببینید.'' |
:''برای دیگر کاربردها، [[جوینی]] را ببینید. '' |
||
'''علاءالدین ابوالمنظر عطاملک بن بهاءالدین محمد جوینی''' (۶۸۱-۶۲۳ هـ ق) مورخ و ادیب ایرانی قرن هفتم قمری است. از آثار او [[جهانگشای جوینی]] و رسالهٔ تسلیةالاخوان است.<ref>مدرس رضوی، محمدتقی، احوال و آثار خواجه نصیر طوسی، بنیاد فرهنگ ایران، ۱۳۵۴. (صص ۱۵۲-۱۵۰)</ref> |
'''علاءالدین ابوالمنظر عطاملک بن بهاءالدین محمد جوینی''' (۶۸۱-۶۲۳ هـ ق) مورخ و ادیب ایرانی قرن هفتم قمری است. از آثار او [[جهانگشای جوینی]] و رسالهٔ تسلیةالاخوان است.<ref>مدرس رضوی، محمدتقی، احوال و آثار خواجه نصیر طوسی، بنیاد فرهنگ ایران، ۱۳۵۴. (صص ۱۵۲-۱۵۰)</ref> |
||
== زندگی == |
== زندگی == |
||
او در [[جوین]] شهری در [[خراسان]] در نزدیکی [[نیشابور]] به دنیا آمد. پدر و پدر بزرگ او از جمله صاحب دیوانانی بودند که در قرنهای پنجم، ششم و هفتم هجری قمری همواره متصدی مشاغل بزرگ و دولتی در زمان سلطلان [[جلال الدین منکبرنی]] و [[اوگتای خان]] بودند. عطاملک از جوانی وارد کارهای دیوانی شد و به خدمت [[امیر ارغون]] حکمران [[خراسان]] درآمد و دوبار به همراه وی به پایتخت [[مغولستان]] [[قراقروم]] سفر کرد |
او در [[جوین]] شهری در [[خراسان]] در نزدیکی [[نیشابور]] به دنیا آمد. پدر و پدر بزرگ او از جمله صاحب دیوانانی بودند که در قرنهای پنجم، ششم و هفتم هجری قمری همواره متصدی مشاغل بزرگ و دولتی در زمان سلطلان [[جلال الدین منکبرنی]] و [[اوگتای خان]] بودند. عطاملک از جوانی وارد کارهای دیوانی شد و به خدمت [[امیر ارغون]] حکمران [[خراسان]] درآمد و دوبار به همراه وی به پایتخت [[مغولستان]] [[قراقروم]] سفر کرد. در این سفرها با احوال [[مغولان]] آشنایی پیدا کرد و در همین مسافرت‌ها شروع به نوشتن کتابی با موضوع فتوحات مغولان کرد که به [[تاریخ جهانگشا]] شهرت دارد. در سال [[۶۵۴ (قمری)|۶۵۴هـ ق]] که [[هلاکوخان]] [[مغول]] به [[خراسان]] آمد عطاملک به وی پیوست و در جنگهای وی با [[اسماعیلیان]] [[الموت]] و [[خلیفه عباسی]] در [[بغداد]] همراه او بود. و با جلب رضایت هلاکو توانست قسمتی از کتابخانه الموت را از نابودی نجات دهد. او همچنین در [[سقوط بغداد (۱۲۵۸)]] توسط هلاکو او را همراهی میکرد ودر سال بعد به عنوان فرماندار [[بغداد]],جنوب [[بین النهرین]] و [[خوزستان]] منصوب شد. |
||
== درگذشت == |
== درگذشت == |
||
پس از مرگ [[هلاکوخان]] و به سعایت [[مجدالملک یزدی]] مدتی گرفتار گردید؛ چون آزاد گشت در شب شنبه ۴ ذیحجه [[۶۸۱ (قمری)|۶۸۱ قمری]] ([[۲۲ اسفند]] [[۶۶۱]]) در [[اران]] درگذشت. پیکر او را به [[تبریز]] برده و در مقبره چرنداب به خاک سپردند. صدرالدین علی طوسی در اینباره |
پس از مرگ [[هلاکوخان]] و به سعایت [[مجدالملک یزدی]] مدتی گرفتار گردید؛ چون آزاد گشت در شب شنبه ۴ ذیحجه [[۶۸۱ (قمری)|۶۸۱ قمری]] ([[۲۲ اسفند]] [[۶۶۱]]) در [[اران]] درگذشت. پیکر او را به [[تبریز]] برده و در مقبره چرنداب به خاک سپردند. صدرالدین علی طوسی در اینباره سروده‌است: |
||
{{شعر}} |
{{شعر}} |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
{{ترتیب‌پیش‌فرض:جوینی، عطاملک}} |
{{ترتیب‌پیش‌فرض:جوینی، عطاملک}} |
||
{{مشاهیر خراسان}} |
{{مشاهیر خراسان}} |
||
{{ |
{{ویکی‌پدیای انگلیسی}} |
||
[[رده:اهالی جوین]] |
[[رده:اهالی جوین]] |
||
[[رده:تاریخ‌نگاران اهل ایران]] |
[[رده:تاریخ‌نگاران اهل ایران]] |
||
نسخهٔ ۱۶ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۴:۴۴
- برای دیگر کاربردها، جوینی را ببینید.
علاءالدین ابوالمنظر عطاملک بن بهاءالدین محمد جوینی (۶۸۱-۶۲۳ هـ ق) مورخ و ادیب ایرانی قرن هفتم قمری است. از آثار او جهانگشای جوینی و رسالهٔ تسلیةالاخوان است.[۱]
زندگی
او در جوین شهری در خراسان در نزدیکی نیشابور به دنیا آمد. پدر و پدر بزرگ او از جمله صاحب دیوانانی بودند که در قرنهای پنجم، ششم و هفتم هجری قمری همواره متصدی مشاغل بزرگ و دولتی در زمان سلطلان جلال الدین منکبرنی و اوگتای خان بودند. عطاملک از جوانی وارد کارهای دیوانی شد و به خدمت امیر ارغون حکمران خراسان درآمد و دوبار به همراه وی به پایتخت مغولستان قراقروم سفر کرد. در این سفرها با احوال مغولان آشنایی پیدا کرد و در همین مسافرت‌ها شروع به نوشتن کتابی با موضوع فتوحات مغولان کرد که به تاریخ جهانگشا شهرت دارد. در سال ۶۵۴هـ ق که هلاکوخان مغول به خراسان آمد عطاملک به وی پیوست و در جنگهای وی با اسماعیلیان الموت و خلیفه عباسی در بغداد همراه او بود. و با جلب رضایت هلاکو توانست قسمتی از کتابخانه الموت را از نابودی نجات دهد. او همچنین در سقوط بغداد (۱۲۵۸) توسط هلاکو او را همراهی میکرد ودر سال بعد به عنوان فرماندار بغداد,جنوب بین النهرین و خوزستان منصوب شد.
درگذشت
پس از مرگ هلاکوخان و به سعایت مجدالملک یزدی مدتی گرفتار گردید؛ چون آزاد گشت در شب شنبه ۴ ذیحجه ۶۸۱ قمری (۲۲ اسفند ۶۶۱) در اران درگذشت. پیکر او را به تبریز برده و در مقبره چرنداب به خاک سپردند. صدرالدین علی طوسی در اینباره سروده‌است:
| آصف عهد علا حق و دین زبدهٔ کون | کرد بدرود جهان را چو سر آمدش زمان | |
| در شب شنبه چهارم ز مه ذیحجه | سال بر ششصد و هشتاد و یکی در اران |
منابع
 | این یک مقالهٔ خرد افراد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
.jpg)