گویش باجلانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ←برگرفته از |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
زبان باجلانی‌ها متعلق به زیرشاخه [[زازا-گورانی]] از شاخه شمال غربی [[زبان‌های ایرانی]] است و تاریخدانان و زبانشناسان خاستگاه اولیه آنها را از منطقه [[دیلمستان]] و کرانه‌های [[خزر]] می‌دانند.پژوهش‌های زبانشناسان نشانگر این است که این زبان یک زبان مستقل ایرانی است.<ref>1986 "Kurds, Kurdistan. v. -- language," The Encyclopaedia of Islam, Vol. V, pp. 479-80.</ref> ولی برخی دیگر آن را در شمار گویش‌های [[زبان کردی]] قرار می‌دهند.<ref>{{یادکرد وب |عنوان=Kurdish language|ناشر=Britannica Encyclopedia|نشانی=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/325225/Kurdish-language|نویسنده= |زبان= |تاریخ بازدید=مارس ۲۰۱۰}}</ref> |
زبان باجلانی‌ها متعلق به زیرشاخه [[زازا-گورانی]] از شاخه شمال غربی [[زبان‌های ایرانی]] است و تاریخدانان و زبانشناسان خاستگاه اولیه آنها را از منطقه [[دیلمستان]] و کرانه‌های [[خزر]] می‌دانند.پژوهش‌های زبانشناسان نشانگر این است که این زبان یک زبان مستقل ایرانی است.<ref>1986 "Kurds, Kurdistan. v. -- language," The Encyclopaedia of Islam, Vol. V, pp. 479-80.</ref> ولی برخی دیگر آن را در شمار گویش‌های [[زبان کردی]] قرار می‌دهند.<ref>{{یادکرد وب |عنوان=Kurdish language|ناشر=Britannica Encyclopedia|نشانی=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/325225/Kurdish-language|نویسنده= |زبان= |تاریخ بازدید=مارس ۲۰۱۰}}</ref> |
||
== |
== منابع == |
||
{{پانویس}} |
{{پانویس}} |
||
*بلو، جویس: گورانی و زازا در "راهنمای زبان‌های ایرانی، جلد دوم: زبان‌های ایرانی نو، ویراستهٔ رودیگر اشمیت. دیمه (صفحه): ۶-۵۵۵ |
*بلو، جویس: گورانی و زازا در "راهنمای زبان‌های ایرانی، جلد دوم: زبان‌های ایرانی نو، ویراستهٔ رودیگر اشمیت. دیمه (صفحه): ۶-۵۵۵ |
||
نسخهٔ ۲۹ مارس ۲۰۱۱، ساعت ۱۴:۳۲
باجلانی نام یکی از طوایف کرد است که در غرب ایران و شمال شرقی عراق زندگی می‌کنند.[۱][۲] شاخه اصلی باجلانی‌ها در منطقه قصرشیرین، سرپل ذهاب، بن کوره و قوره‌تو در شمال شهرستان خانقین عراق (جایی که رهبران آن ساکن هستند) سکونت دارند. شاخه کوچک‌تری از آنها در شهرستان موصل، بر کرانه چپ رود دجله سکونت دارند.
باجلانی‌ها در لرستان
باجلانی‌ها در تاریخ لرستان با نام ایل باجلوند نقش مهمی ایفا کرده‌اند. ایل باجلوند در لرستان اتحادیه‌ای است از پنج طایفه عمده:
ایل سگوند از ۴ طایفه دیگر از لحاظ جمعیت بزرگتر است.[۳]هنری راولینسون خاستگاه اینان را موصل عراق می داند و معتقد است بیرانوندها و باجلوندنها در قرن دوازدهم یعنی در اواخر صفویه یا در زمان افشاریه از نواحی موصل به لرستان آمدند [۴]
دین و زبان
دین
باجلانی‌ها به همراه سرلی‌ها و شبک‌ها فرقه‌های رمزی را تشکیل می‌دهند که خاستگاه آنها، ادیان قدیمی ایرانی است، هر چند پیروان این فرق به‌منظور کاستن از فشار گروههای دینی- مذهبی اکثریت، به این شایعه که از غلات ( شاخه ها) شیعی مسلک هستند، دامن می‌زنند.
زبان
زبان باجلانی‌ها متعلق به زیرشاخه زازا-گورانی از شاخه شمال غربی زبان‌های ایرانی است و تاریخدانان و زبانشناسان خاستگاه اولیه آنها را از منطقه دیلمستان و کرانه‌های خزر می‌دانند.پژوهش‌های زبانشناسان نشانگر این است که این زبان یک زبان مستقل ایرانی است.[۵] ولی برخی دیگر آن را در شمار گویش‌های زبان کردی قرار می‌دهند.[۶]
منابع
- ↑ BĀJALĀN
- ↑ باجلان
- ↑ ایل باجولوند
- ↑ راولینسون، هنری لرزیک. سفرنامه راولینسون: گذر از ذهاب به خوزستان. ترجم سکندر امان اللهی بهاروند. تهران: ۱۳۶۲. (ص. ۱۵۲)
- ↑ 1986 "Kurds, Kurdistan. v. -- language," The Encyclopaedia of Islam, Vol. V, pp. 479-80.
- ↑ «Kurdish language». Britannica Encyclopedia. دریافت‌شده در مارس ۲۰۱۰. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازدید=را بررسی کنید (کمک)
- بلو، جویس: گورانی و زازا در "راهنمای زبان‌های ایرانی، جلد دوم: زبان‌های ایرانی نو، ویراستهٔ رودیگر اشمیت. دیمه (صفحه): ۶-۵۵۵